موسسه تبيان - ايران شناسي
| شهرستان حاجي‌آباد درشمال استان هرمزگان قراردارد و بلندي آن از سطح دريا هزارمتراست. اين شهرستان از سوي شمال و خاور به استان كرمان، از باختر به استان فارس و از جنوب به بخش فين شهرستان بندر عباس محدود ميشود. شهرستان حاجي آباد، ناحيه‌اي است كه درميان كوه هاي آن، دشت هاي پهناور و حاصل خيز قرار گرفته اند. اين شهرستان به دو بخش خاوري و باختري بخش مي شود، كه هر كدام از اين بخش ها از نظر جنس خاك، پهنه، آب، كشت‌و آب و هوا، داراي ويژگي‌هايي است. آب و هواي بخش خاوري، در زمستان معتدل و تابستان آن گرم و خشك بوده،آب اين بخش به گونه چشمه سارهاي كوهستاني بوده و بيش تر روستاها در پيرامون همين چشمه سارها بنا شده‌اند. بخش خاوري شامل ناحيه فارغان است، كه پيرامون آن پاره اي زمين هاي داخلي را دنباله رشته كوه زاگرس در بر گرفته و داراي ستيغ هاي بلند و دره هاي ژرف مي باشد. ناحيه فارغان و احمدي با توجه به كوهستاني بودن و دگرگوني آب و هوا، داراي پوشش گياهي از گونه هاي درختان جنگلي سردسيري و گرمسيري مي باشند. از دشت پهناور بخش خاوري مي توان به دشت آشكارا اشاره كرد كه گونه هاي فرآورده هاي كشاورزي در آن كشت ميشود. بخش باختري كم آب بوده و رود خانه ها، به دليل گذشتن از شوره زارها و گنبد هاي نمكي داراي آب شور مي باشند كه از نظر كشاورزي غير قابل استفاده اند. دشت پهناور گله به دليل شوري گله گاه و پهناوري شوره زارها، جز در كناره شمال و نقاطي از كناره جنوبي، در ديگر نواحي قابل استفاده براي كشاورزي نمي باشد. از اين رو بيش تر مردم اين ديار، در بخش خاوري آن به سر مي برند و بخش باختري جمعيت اندكي دارد. كار مردم بخش باختري، كشاورزي است كه با شمار كمي دام به كار خود ادامه مي دهند. |
| از تاريخ كيش در زمان پيش از اسلام اطلاعات دقيقي در دست نيست. تنها منبع قابل اعتنا در اين زمينه نوشته هاي «نيارخوس» درياسالار يوناني است كه در سال 325 قبل از ميلاد به فرمان اسكندر مامور شد سفري اكتشافي را در سواحل درياي عمان و خليج فارس انجام دهد. نوشته هاي نيارخوس دلالت برآن مي كند كه وي جزيره كيش يا «اراراكتا» را در قرن چهارم پيش ازميلاد مورد بازديد قرار داده است. |
| طبيعت در جزيره كيش |
| درخت سبز |
| مساجد و مدارس مذهبي درجزيره كيش |
| مسجد خاتم الانبياء |
| حمامها و آب انبارها درجزيره كيش |
| مجموعه حمام |
| عمارات و محوطه هاي باستاني درجزيره كيش |
| بخش كارگاهي و صنعتي |
| كاروانسراها ، دروازه ها و بازارها درجزيره كيش |
| يكي از شاخص هاي عمده اقتصادي و تجاري هر منطقه اي بازارهاو مراكز تجاري سنتي و مدرن آن منطقه مي باشد كثرت بازديد كنندگان از بازارها ومراكز تجاري موجود حاكي از ثبات اقتصادي، اطمينان و امنيت سرمايه گذاري در منطقه بوده و رضايتمندي سرمايه گذاران و مشتريان را فراهم مي آورد |
| بندرلنگه يكي از مهمترين شهرستان‌هاي استان هرمزگان به شمار مي‌آيد. واژه لنگه، در فرهنگ ما به معني تا، فرد، تك، يكتا، بي همتا، و نادر آمده است. بنا به پاره اي روايت ها، نام پيشين اين منطقه به دليل وجود مرواريد مرغوب و زياد در آب هاي آن، شهر يا «بندر مرواريد» بوده، كه به مرور زمان به بندر لنگه تغيير يافته است.اين‌شهرستان از سوي شمال به شهرستان لار و لامرد، از خاور به شهرستان بندرعباس، از باختر به شهرستان كنگان و از جنوب به خليج فارس محدود است. كشاورزي بندرلنگه به دليل نبودن آب شيرين بيش تر به گونه ديم است. اگر چه اين شهرستان در گذشته صادركننده فرآورده‌هاي كشاورزي بوده است اما در حال حاضر اين كار رونق چنداني ندارد. از مهمترين صنايع دستي اين شهرستان مي‌توانيم به بافتن لباس‌هاي محلي به شيوه‌ي دستي اشاره كنيم. بيش تر زنان اين شهرستان در اوقات بيكاري به اين حرفه اشتغال دارند و لباس هاي محلي به مصرف زنان و دختران ميرسد.حصيردستي نيز يكي از صنايع دستي اين شهرستان است كه در روستاهاي اطراف بندرلنگه توليد ميشود كه فاقد مرغوبيت در مقايسه با صنايع دستي ميناب است ولي از اين جهت بيشتر مصرف محلي دارد. گلابتون دوزي شهرستان بندرلنگه يكي ديگر از صنايع دستي اين منطقه است كه در مقايسه با ميناب و بندرعباس داراي مزيت ها و برتري‌هاي نسبي است. خوس (خوصي) دوزي، كم دوزي، ساختن قفس ماهيگيري دگرگور، از ديگر صنايع دستي اين منطقه به شمار مي‌آيد. |
| نام اين بندر كه امروزه جاسك ناميده مي شود، در دوران گذشته به صورتهاي جاشك،چاشك، جك، راس الجاسك وچاسك نيز ثبت شده است . در دوران بسيار قديم بندر جاسك يكي از كانونهاي معتبر آيين ميترا بود . معبدي به نام آناهيتا در جاسك باقي مانده است. تهمتن بن توران شها ملقب به سلطان قطب الدين در سال1330ميلادي به بعد در جاسك حكومت داشته است. |
| بندرعباس از روزگاران‌كهن داراي نام‌هايي چون گامارااو، گامبارايو، گامارايو، گامبري، گمبرون، گميرون، گامرون، گمبرو، گمرو و جرون بوده است. اين شهرستان از سوي شمال به شهرستان حاجي آباد، از باختر به شهرستان بندرلنگه، از خاور به شهرستان رودان احمدي و از جنوب به خليج فارس محدود است. بندرعباس و پيرامون آن از كشاورزي خوبي برخودار بوده و كشت، بيش تر به گونه سنتي انجام ميشود. در اين ناحيه‌در سه فصل از سال مي توان به كشت پرداخت. از مهمترين هنرهاي دستي مردم بندرعباس مي توان سفال‌گري، كوزه گري، گلابتون دوزي، فرش بافي، چادرشب بافي، بافت شيركي پيچ، سبد ويژه حمل خرما، حصير و كپر، . . . را نام برد. به دليل نزديكي بندرعباس با كرانه هاي خليج فارس، ماهي گيري بسيار رايج بوده و مردم اين شهرستان بيشتر به صيد ماهي و ميگو مي پردازند. صيد ماهي در كرانه هاي بندرعباس،در پاييز و زمستان صورت مي گيرد و صيد ميگو نيز از اوايل پاييز و نيمه نخست زمستان انجام ميشود. سواحل رويايي خليج فارس، جزاير متعدد نزديك به منطقه، آرامگاه پيشين در كوي نخل ناخدا،امام زاده سيدكامل، امام زاده سيد مظفر، امام زاده شاه محمد تقي، زيارت‌گاه خواجه خضر، عمارت كلاه فرنگي، مسجدمنبركهنه، مسجدناصري، مسجدصحراباغي، مسجد جامع، مسجد گله‌داري و معبد هندوها از مهمترين مكان‌هاي ديدني و تاريخي اين شهرستان به شمار مي‌آيند. |
| مساجد و مدارس مذهبي درشهرستان بندر عباس |
| مسجد جامع دلگشا |