90% ازخاك ايران در محدوده فلات ايران است وكشوري كوهستاني است.بيش  از نيمي از مساحت كشور را كوهها و ارتفاعات ،1/4 را صحراها و كمتر از 1/4 آنرا اراضي قابل كشت تشكيل داده است. ارتفاعات ايران را به طور كلي مي توان به 4 رشته كوه تقسيم نمود .
1-    رشته كوه هاي شمالي
2-    رشته كوه هاي غربي
3-    رشته كوه هاي جنوبي
4-    رشته كوه هاي مركزي و شرقي

1-    كوه هاي شمالي از كوه هاي آرارات در تركيه شروع شده و به ترتيب با كوه هاي المداد – سهند – سبلان – كوه هاي طالش – كوه هاي قافلانكوه در آذر بايجان – رشته كوه هاي البرز در شمال استان تهران و قسمت جنوبي استان هاي گيلان و مازندران و كوه هاي آلاداغ – بينالود – هزار مسجد و قره داغ در خراسان ادامه يافته و در افغانستان به كوه هاي هندوكش مي پيوندند .
2-    رشته كوه هاي غربي نيز از آرارات شروع شده و از شمال غربي به سوي جنوب شرقي امتداد داشته و كوه هاي ساري داش ، چهل چشمه ، پنجه علي ، الوند ، كوه هاي بختياري ، پيشكوه وپشتكوه ، اشتران كوه ، و زرد كوه را در بر مي گيرد كه تقريبا تمام اين سلسله كوه ها در مجموع رشته كوه زاگرس مي نامند . بلندترين نقطه اين رشته ، قله دنا است كه 4/409متر ارتفاع دارد . زاگرس نامي است كه در زمانهاي قديم به وسيله يوناني ها بر كوه هاي غربي ايران نهاده شده و بعدها جغرافي دانان خارجي آن را بر تمام مرتفعات مغرب و جنوب غربي ايران اطلاق كردند .
3-رشته كوه هاي جنوبي ازخوزستان تا سيستان وبلوچستان امتداد يافته و به كوه هاي سليمان در پاكستان مي پيوندند وشامل كوه هاي سپيدار،ميمند،كوه هاي بشاگردوكوه بم پشت مي باشد.  
4-    رشته كوه هاي مركزي و شرقي عمدتا شامل كوه هاي كركس ، شيركوه ، كوهبنان ، جبال بارز ، هزار ، بزمان و تفتان بوده و بلندترين نقطه اين كوه ها ، كوه هزار 4/465متر مي باشد .
اكثر رودهاي جاري در ايران كم آب بوده و تنها رود  قابل كشتيراني آن ، رود كارون است . رودهاي ايران در چهار حوضه عمده درياي خزر، خليج فارس، درياي عمان ، درياچه اروميه و آبريزهاي داخلي جريان دارند