جويبار در استان مازندران شهرستاني مجزا و منقطقه‌اي بسيار زيبا و ديدني در كرانه درياي مازندران براي بازديد توريست هاي خارجي و ايراني است كه اساس اقتصاد آن بر گردشگري، كشاورزي و ماهي‌گيري استوار است. شهرستان جويبار يكي از شهرستان‌هاي كوچك استان مازندران است كه در گذشته«باغلو» نام داشت و قصبه مركز دهستان گيلخوران در بخش مركزي شهرستان قائم شهر بوده است. بعدها پس از احداث راه آهن در شهرستان قائم شهر و ايجاد كارخانه‌هاي بزرگ نساجي، كنسرو سازي و شالي‌كوبي در قائم شهر، اين شهرستان به جرگه شهرهاي بزرگ كشور پيوست و جويبار نيز عنوان شهر گرفت. شهرستان جويبار از شمال به ساحل درياي مازندران ‌از خاور به ساري، ‌از جنوب به قائم شهر و از باختر به بابل محدود مي‌شود. مركز اين شهرستان در 21 كيلومتري شمال قائم شهر و 18 كيلومتري شمال خاوري ساري واقع است و از نظر جغرافيايي در 52 درجه و 54 دقيقه‌ي درازاي خاوري و 36 درجه و 38 دقيقه‌ي پهناي شمالي واقع شده است. جويبار دشتي حاصل‌خيز با خاك مناسب وآب و هواي مرطوب است كه آب كشاورزي آن از طريق چاه‌ها و رودخانه‌ها تامين مي‌شود. محصولات كشاورزي اين شهرستان كوچك ساحلي را پنبه، غلات، كنجد و صيفي‌جات تشكيل‌مي دهند. جويبار راه شوسه به قائم شهر و كياكلا دارد. سواحل زيباي درياي مازندران مهم‌ترين و بزرگ‌ترين جاذبه‌ي گردشگري شهرستان جويبار را تشكيل مي‌دهند. صنايع دستي شهرستان جويبار شامل حصيربافي، سبدبافي، مصنوعات چوبي است. دو زيارتگاه به نام هاي امام‌زاده مهدي مير هادي و امام‌زاده صادق رضا كه گفته مي‌شود از نوادگان امام صادق (ع) هستند؛ نيز در اين شهرستان وجود دارند.
مناطق باستاني جويبار
پل قديمي روستاي استرآباد محله جويبار
پل قديمي آجري مشك آباد جويبار
پل قديمي آجري آزان جويبار
تكيه كردكلا جويبار
پل اجري خشت پل جويبار
امامزاده سيدقائم الدين جويبار
تكيه بيزكي جويبار
پل جمعه بازار

شهرستان قائم‌شهر يكي از شهرستان‌هاي استان مازندران است كه در شمال اين استان واقع شده است. نام قديم اين منطقه علي آبادشاهي بوده است. شهرستان قائم شهر يكي از شهرستان هاي استان مازندارن از شمال به جويبار، ‌از خاور به ساري، از جنوب به سوادكوه و از باختر به بابل محدود مي‌شود. از مهم ترين صنايع دستي قائم شهر مي‌توان‌ جوراب بافي، چوقابافي، حصير بافي و سفال را نام برد. اساس‌اقتصادشهرستان‌قائم‌شهر‌راكشاورزي،باغ‌داري‌و دام‌داري تشكيل مي‌دهد. تپه امام‌زاده كتي در قائم شهر، درياچه‌گل‌پل در جنوب خاوري قائم شهر، تكيه كردكلا در 28 كيلومتري شمال خاوري قائم شهر و چنار امام زاده يوسف رضا در محل بيمارستان رازي از جمله مكان‌هاي ديدني و تاريخي اين شهرستان به شمار مي روند كه از معروفيت برخوردار هستند.
مكان هاي ديدني و تاريخي
تپه امام‌زاده كتي در قائم شهر، درياچه‌گل‌پل در جنوب خاوري قائم شهر، تكيه كردكلا در 28 كيلومتري شمال خاوري قائم شهر و چنار امام زاده يوسف رضا در محل بيمارستان رازي از جمله مكان‌هاي ديدني و تاريخي اين شهرستان به شمار مي روند كه از معروفيت برخوردار هستند.
صنايع و معادن
صنايع توليدي قائم شهر صنايع نساجي، گوني بافي و فرش ماشيني است كه محصولات آن صادر مي شود. از معادن اين منطقه اسطلاعات مستندي در دست ما نيست.
كشاورزي و دام داري
اساس‌اقتصادشهرستان‌قائم‌شهر‌راكشاورزي،باغ‌داري‌و دام‌داري تشكيل مي‌دهد. آب كشاورزي قائم شهر از دره رود و چاه ژرف تأمين مي شود و كشاورزي در اين منطقه رونق دارد. محصولات كشاورزي اين شهرستان گندم، جو، ‌برنج، ‌تره بار، مركبات، گوجه سبز، توتون، كنف و كنجد مي باشند. برنج، ‌مركبات، ‌تره بار، سويا، گوجه درختي، مرغ، دستمال كاغذي، انواع پارچه، حوله، فرش ماشيني، گوني، كنسرو، گوشت و آبگرمكن از صادرات شهرستان قائم شهر است.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان قائم شهر يكي از شهرستان هاي استان مازندارن از شمال به جويبار، ‌از خاور به ساري، از جنوب به سواد كوه و از باختر به بابل محدود مي‌شود. قائم‌شهراز نظر جغرافيايي در 52 درجه و 53 دقيقه‌ي درازاي خاوري و 36 درجه و 28 دقيقه‌ي پهناي شمالي و 20 كيلومتري شهر ساري واقع شده است. بابل در فاصله 19 كيلومتري، نزديك ترين شهرستان به قائم شهر است. مختصات جغرافيايي اين شهرستان 52 درجه و 52 دقيقه طول جغرافيايي و 36 درجه و 28 دقيقه عرض جغرافيايي است. براساس آخرين تقسيمات كشوري در سال 1377 مساحت اين شهرستان بالغ بر 919و 327 نفر بوده كه از اين رقم بالغ بر 286و143 نفر جمعيت مركز شهرستان قائم شهر است.قائم شهر در مسير راه اصلي ساري – آمل قرار گرفته است. مسير قائم‌شهر – ساري از سوي شمال خاوري به درازاي 16 كيلومتر و مسير قائم شهر – بابل از شمال باختري به درازاي 18 كيلومتر از جمله راه‌هاي ارتباطي اين شهرستان به شمار مي‌آيند.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
در برخي از متون تاريخي از ناحيه‌اي به نام «جمنو» يا «چمنو»، در بين مسير ساري به‌ آمل نام برده شده است، كه گفته مي شود بعدا به «علي‌آباد»، «شاهي» و «قائم شهر» معروف شده و ظاهرا قدمت آن به دوران ساساني يا دوران اسپهبدان طبرستان مي‌رسد. «علي آباد» دهي بود كه به جهت داشتن بقعه اي متبرك، زيارت گاه اهالي اطراف بود. اين بقعه تا سال 1326 هـ . ق نيز هم چنان باقي بود، اما امروزه اثري از آن نيست. با پيوستن آبادي هاي ديگر به «علي آباد»، روستا رفته‌رفته وسعت يافته به شهر تبديل شده است. نام «علي آباد» در سال 1314 هـ . ش به «شاهي» تغيير داده شد و در دوره هاي اخير به صورت شهري صنعتي درآمد. امروزه اين منطقه به نام قائم شهر معروف است. هر چند استان مازندران داراي سابقه طولاني تاريخي است ولي‌قائم شهر پيشينه تاريخي طولاني ندارد. تا اوايل قرن اخير روستايي بنام علي آباد بوده است. قائم شهر از نظر دسترسي نسبت به روستاهاي مجاور داراي مركزيت مكاني بوده و جمعيت آن نيزاز چند صد نفر تجاوز نمي ‌كرد. به دليل موقعيت مكاني اين روستا روزهاي چهارشنبه هفته بازار عمومي در آن داير مي شد و پيشه وران نقاط مختلف شهرستان و شهرهاي مازندران اجناس مورد نياز كشاورزان را به فروش مي‌ گذاشتند. به اين ترتيب مي‌ توان دليل وجود هسته اوليه قائم شهر كنوني را در نقش مبادله‌ اي بازار هفتگي آن دانست. علت به وجود آمدن قائم شهر موقعيت مركزي روستاي علي آباد (قائم شهر) بين روستاهاي موجود در نواحي جلگه ‌اي و كوهپايه‌ اي و تشكيل بازار هفتگي است. عبور راه آهن تهران ـ شمال از اين منطقه و قابليت ايستگاهي مناسب براي قطار به منظور بارگيري و تخليه كالا و مسافرباعث رشد اين شهر شد.
توسعه كالبدي قائم شهر و تبديل آن ازيك روستا يا روستا ـ شهر به شكل جديد شهري از دهه اول و دوم قرن معاصر صورت گرفته است. چهار خيابان روي اصول صحيحي از فلكه مركزي شهرمنشعب،‌ بناهاي معتبرآن در دو طرف اين خيابان ها واقع و آسفالت شده است. به دنبال اين اقدامات سازماندهي فضايي، قسمت مركزي شهر با اشكال هندسي منظم به صورت بافت جديد وسپس در سال هاي بعد به صورت امروزي درآمد. به اين ترتيب تقويت مركزيت اقتصادي و مبادله‌ اي قائم شهر بازتاب مستقيمي بر توسعه كالبدي آن گذاشت. تقويت نقش اداري قائم شهر از زمان تبديل آن به مركز شهرستان، سهم بسياري درتوسعه كالبدي و دگرگوني ظاهر شهر داشته است . اين شهر به مرور زمان باالحاق مناطق اطراف به آن به صورت يك شهرستان درآمد

شهرستان آمل يكي ديگر از زيباترين مناطق استان مازندران است كه در مركز اين استان واقع شده است و از چشم اندازهاي بسيار زيباي طبيعي جنگلي و ساحلي برخوردار است. تاريخ آمل با افسانه‌ها پيوند خورده است اما مدارك موجود درباره تاريخ آن، وجود شهر در دوره ساسانيان را مسجل مي‌سازد. بعد از اسلام، آمل در دو سوي رودخانه هراز گسترش يافت و قصر حاكم در جزيره‌اي كه وسط رودخانه قرار داشت، بنا شد. مهم‌ترين صنايع دستي شهرستان آمل را پارچه پشمي، نمدمالي، صنعت حصيربافي و كلاه نمدي‌تشكيل مي‌دهد.
بافت انواع پارچه‌هاي پشمي كه به اصطلاح محلي به نام چوخا، باشلق، شله (مچ پيچ) ناميده مي‌شوند، در منطقه‌ي آمل از جمله صنايع دستي مهم و معروف به شمار مي‌آيند. مواداوليه اين پارچه‌ها پشم گوسفند است‌كه ريسيده شده و روي كارگاه‌هاي دستي به نام (كپورچال) به‌پارچه تبديل مي‌شود.
نمدمالي نيز از ديگر صنايع دستي اين منطقه به شمار مي‌آيد. نمد كه از فشرده شدن پشم محلوج به‌دست مي‌آيد از دير زمان در ايران متداول بوده است. نمد براي پوشش كف اطاق خانواده هاي‌متوسط، تهيه انواع لباس، تهيه‌كلاه، تهيه روپوش نمدي كه افراد را از باران و سرما محافظت مي‌كند و هم‌چنين براي‌محافظت‌چهارپايان باربردر مقابل‌سرما استفاده مي‌شود.
كلاه‌نمدي پرتوليدترين محصول اين صنعت است و كارگاه‌هاي زيادي مشغول تهيه كلاه نمدي براي دهقانان منطقه‌است. نمدمال‌ها كلاه‌هايي به شكل و فرم گوناگوني در هر ولايتي مي سازند كه مخصوص اهل همان ولايت باشد و از ديگر مناطق قابل تميز و تشخيص باشد.
حصيربافي نيز از ديگر صنايع رايج در منطقه آمل است كه انواع آن‌را از ني‌هاي نازك و كلفت كه در باتلاق‌ها مي‌رويد؛ مي بافند در گذشته مصرف حصير و بوريا براي پوشانيدن سقف منازل، قبل از كاه‌گل‌كردن‌بودوهم‌چنين در مناطق مرطوب براي پوشش كف اطاق‌ها و زيرفرش‌ها مصرف مي‌شد. يك نوع حصير مسجدي هم بافته مي‌شود كه براي پوشش كف مساجد به كار مي‌رود حصيرهاي مسجدي از ني شكسته تهيه مي‌شود ولي حصيرهاي مازندراني و رشتي از علفي به نام بوريا و صوف بافته مي‌شود.در كارگاه‌هاي حصيربافي اغلب بادبزن، جارو، سبد و غيره هم بافته مي‌شود نوع ديگر حصير براي پرده مصرف مي‌شود كه از ني هاي نازك و كلفت است. صنايع دستي يكي از مهم ترين جاذبه‌هاي گردشگري شهرستان آمل را تشكيل مي‌دهند. آبشار شاهاندشت، آبشار تيمره، آبشار پرومد، آب گرم رينه، آب معدني استراباكو، آب معدني آمولو، چشمه آبگرم آب آهن يا آب فرنگي، چشمه آبگرم آب اسك، درياچه ساهون، درياچه سدلار، غار سياه پور، امام زاده ابراهيم، امام‌زاده‌عبدالله، بازارقديمي، بقعه‌مير‌حيدر،پل دوازده پله، حمام اشرف، قلعه شاهاندشت و مشهد مير بزرگ از جمله مكان‌هاي ديدني و تاريخي شهرستان آمل به شمار مي‌آيد.
مكان هاي ديدني و تاريخي
آبشار شاهاندشت : جوار قلعه ملك بهمن لاريجان
آبشار تيمره : واناي آمل
آبشار پرومد : شمس آباد لاريجان
آب گرم رينه : روستاي رينه لاريجان
آب معدني استراباكو : جاده لاريجان درمحلي بنام قلابن
آب معدني آمولو : مجاور رودخانه هراز
چشمه آبگرم آب آهن يا آب فرنگي : بالاي روستاي آب اسك لاريجان
چشمه آبگرم آب اسك : روستاي آب اسك بخش لاريجان
درياچه ساهون : آمل نزديك روستاي نوا
درياچه سد لار : ارتفاعات باختر پلور از جاده هراز
غار سياه پور : روستاي شاهاندشت لاريجان
امام زاده ابراهيم : آمل
امام زاده عبدالله : 12 كيلومتري جنوب باختري آمل
بازار قديمي : آمل
بقعه مير حيدر : آمل
پل دوازده پله : بر روي رودخانه هراز در وسط شهر آمل
حمام اشرف : نياكي محل آمل
قلعه شاهاندشت : روستاي شاهاندشت لاريجان
مشهد مير بزرگ ( مرعشي ) : آمل
صنايع و معادن
صنايع غذايي، صنايع نساجي، صنايع چوپ، صنايع چاپ و انتشارات، صنايع اشياي‌كائوچويي، صنايع غير فلزي معدني و ‌صنايع چرم سازي از عمده ترين صنايع موجود در شهرستان به شمار مي‌آيند. برنج، تره‌بار، مركبات، سيب، مواد غذايي، محصولات كاغذي و منسوجات، توليدات برقي، مصالح ساختماني و صنايع دستي صادرات اين منطقه را تشكيل مي دهند.
كشاورزي و دام داري
كشاورزي، دام‌داري و گردشگري اساس اقتصاد شهرستان آمل را تشكيل ازعمده ترين محصولات كشاورزي شهرستان آمل مي‌توان‌برنج، مركبات، سيبب درختي، و تره بار را نام برد. آب كشاورزي اين شهرستان از رود هراز تأمين مي‌شود.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان آمل يكي از شهرستان‌هاي استان مازندران از شمال به محمودآباد، از خاور به شهرستان بابل، از باختر به شهرستان نور و از جنوب به خط الرأس سلسله جبال البرز كه حد طبيعي بين اين شهرستان و شهرستان دماوند است، محدود مي‌شود. آمل واقع در جلگه مازندران و طرفين رود هراز، از نظر جغرافيايي در 52 درجه و 21 دقيقه ي درازاي خاوري و 36 درجه و 25 دقيقه ي پهناي شمالي، در فاصله 18 كيلومتري جنوب درياي خزر و 6 كيلومتري شمال پيش كوه البرز و 181 كيلومتري شمال خاوري تهران قرار دارد. ارتفاع اين شهرستان از سطح درياي آزاد 80 متر واز سطح درياي خزر 108 متر است. براساس آخرين تقسيمات كشوري در سال 1377 مساحت اين شهرستان بالغ بر 185/3 كيلومتر مربع است و براساس آمار جمعيتي در سال 1375 جمعيت اين شهرستان بالغ بر 743و297 نفر بوده كه از اين رقم بالغ بر 092و159 نفر جمعيت مركز شهرستان هستند. براي دسترسي به شهرستان آمل سه راه مهم وجود دارد.
جاده آمل – تهران به درازاي 201 كيلومتر
جاده آمل – ساري به درازاي 72 كيلومتر
جاده آمل – محمودآباد ( كرانه دريا ) به درازاي 22 كيلومتر
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
آمل نيز از قديمي‌ترين مناطق استان مازندران است. تاريخ شهر آمل با افسانه ها پيوند خورده است اما مدارك موجود درباره تاريخ آن، وجود شهر در دوره ساسانيان را مسجل مي سازد. بعد از اسلام، آمل در دو سوي رودخانه هراز گسترش يافت و قصر حاكم در جزيره ‌اي كه وسط رودخانه قرار داشت، بنا شد. در دوره معاصر (دوره پهلوي اول) اين جزيره به وسيله پلي به دو قسمت تقسيم شد. بعضي از مورخان وجغرافي نويسان سابقه آن را به دوره پيشداديان و كيانيان نسبت داده اند. آمل با توجه به اشياء و سكه هايي كه از ان به دست آمده در دوره ساساني پايتخت يا مركز آن منطقه بوده است. احتمالا مردم آمل در زمان حكومت مهدي خليفه عباسي، به دين اسلام گرويدند و بعد از آن بناهاي اسلامي در آن جا ساخته شد. در زمان سلطان جلال الدين محمد خوارزم شاه به نام او در اين شهر خطبه خواندند، تا اين كه شهر دچار فتنه و غارت مغولان شد. در اين زمان ساري پايتخت آل باوند بود. اوايل قرن هفتم حسام الدين اردشير مركزيت را از ساري آمل آورد و قصر خود را در آن جا به پا داشت. در سال 795 هـ . ق امير تيمور گوركاني آمل و ساري را غارت و فرمان قتل عام ساكنين آن ها را صادر نمود و سه قلعه مهم از جمله «ماهانه سر» را با خاك يكسان كرد. از آن پس آمل رو به ويراني نهاد. با آن كه سادات مرعشي پس از بازگشت از تبعيد، آمل را تجديد بنا كردند، اين شهر ديگر نقش اساسي خود را تا مدت ها باز نيافت. عده زيادي از مورخان و علماي بزرگ كه به طبري شهرت يافته اند از جمله محمد بن جرير طبري، اولين مولف بزرگ تاريخ و اولين مولف تفسير قرآن مجيد از آمل برخاسته است. آمل نه تنها بر اثر رخدادهاي طبيعي مانند زلزله و جريان سيل بلكه بارها در هجوم و تعقيب سلطان محمد خوارزم شاه و حمله امير تيمور هنگام حكومت سادات مرعشي ويران شده است. آمل جديد در جوار شمال آمل قديم بنا شده و امروزه يكي از شهرهاي آباد و زيباي شمال ايران به شمار مي رود.

محمودآباد يكي ديگر از زيباترين نواحي شمال ايران و استان مازندران است كه در آن ساحل دريا به باريك‌‌ترين پهناي خود مي‌رسد. محمودآباد در گذشته پيش‌بندر آمل بوده وبه عنوان يكي از كانون‌هاي حمل و نقل كالاهاي تجاري ايران و روسيه ايفاي نقش مي‌كرد كه با توسعه بنا در نوشهر و انزلي از اهميت آن كاسته شد. محموآباد يكي از زيباترين سواحل درياي مازندران را دارد كه از نظر توسعه توريسم ساحلي از اهميت بسيار بالايي برخوردار است. اين منطقه به انواع خدمات و تجهيزات گردشگري مجهز است. شهرستان محمودآباد يكي از شهرستان هاي استان مازندارن از شمال به درياي مازندران، از خاور به بابلسر، از جنوب به آمل و از باختر به نور محدود مي‌شود.مركزمحمود آباد‌در22 كيلومتري‌شمال‌باختري‌آمل‌است‌و از نظرجغرافيايي در 52 درجه و 16 دقيقه‌ي درازاي خاوري و 36 درجه و 38 دقيقه‌ي پهناي شمالي قرار دارد. ارائه‌خدمات‌گردشگري،ماهي‌گيري‌و كشاورزي شغل اصلي ساكنان اين سرزمين را تشكيل‌مي دهد. مهم‌ترين محصولات اين منطقه را برنج و مركبات تشكيل مي‌دهد. سبدبافي، گليم بافي، جاجيم بافي، سفال، ظروف و مجسمه هاي چوبي، بافتن پارچه ها و دست بافت هاي سنتي از مهم ترين صنايع دستي محمود آباد به شمار مي‌آيند. براساس آخرين آمار جمعيتي در سال 1375 جمعيت اين شهرستان بيش از436و83 نفر بوده كه از اين رقم بالغ بر 054و20 نفر جمعيت مركز شهرستان‌بوده‌است. سواحل زيباي درياي مازندران مهم‌ترين جاذبه شهرستان محمودآباد را تشكيل مي‌دهد. راه‌هاي ارتباطي اين شهرستان عبارتند از : جاده محمودآباد – آمل به درازاي 23 كيلومتر جاده محمودآباد – فريدون كنار به درازاي 23 كيلومتر جاده محمودآباد – نور به درازاي 45 كيلومتر

ساري، مركز استان مازندران است كه مهم ترين منطقه‌ي استان به شمار آمده و يكي از جذاب‌ترين و زيباترين مناطق شمالي كشور ايران محسوب مي‌شود. بناي اوليه اين منطقه را به طوس نوذر نسبت مي‌دهند كه در قرن اول هجري به دست فرخان بن دابويه از ملوك گاوباره تجديد بنا شده است. شهرستان ساري از طبيعتي گيرا، جذاب و بسيار ارزشمند برخوردار بوده و همواره مورد نظر حكام محلي قرار داشته است. به همين لحاظ عمارت‌ها و كاخ‌هاي قديمي در كنارطبيعت جذاب اين منطقه مهم ترين بناهاي ديدني اين منطقه را تشكيل مي‌دهند. اساس اقتصاد اين منطقه را كشاورزي، دام‌داري و صنايع دستي تشكيل مي‌دهند. ازمهم ترين صنايع دستي ساري مي توان حصيربافي، قالي‌بافي، گليم‌بافي، ابريشم‌بافي، پارچه بافي، ظروف سفالي، ظروف چوبي، مجسمه‌هاي‌چوبي، زيلو و جاجيم بافي رانام برد. سواحل زيباي درياي مازندران، آبشارداراب كلا، پارك جنگلي ميرزا كوچك خان، پارك‌جنگلي شهيدزارع، پناه‌گاه حيات وحش دست تاز،رودخانه‌هاي متعدد،غارهيلدو ومجموعه تالابي سراندون و بالندون مهم ترين مناطق طبيعي و ديدني اين منطقه راتشكيل مي‌دهند. آب انبار ميرزا مهدي، آب انبار نو، امام زاده عباس، امام زاده يحيي، امام زاده هاي قاسم، ‌گنبد سرت، فخرالدين،امام زاده عيسي بن كاظم و بقعه شاطرگنبد ، برج رسكت، برج سلطان زين العابدين و مجموعه كاخ هاي فرح آباد نيز از جمله مهم‌ترين مكان‌هاي تاريخي و ديدني اين منطقه به شمار مي‌آيند.
مكان هاي ديدني و تاريخي
آبشار داراب كلا : روستاي آبكا ساري
پارك جنگلي ميرزا كوچك خان : ساري
پارك جنگلي شهيد زارع : مجاور پناه گاه حيات وحش
پناه گاه حيات وحش دست تاز : ساري
غارهيلدو: روستاي شوراب ساري
مجموعه تالابي سراندون و بالندون : 25 كيلومتري ساري به طرف بابلسر
آب انبار ميرزا مهدي : ساري
آب انبار نو : محله نوانبار ساري
امام زاده عباس : ساري
امام زاده يحيي : ساري
امام زاده هاي قاسم، ‌گنبد سرت، فخرالدين : ساري
امام زاده عيسي بن كاظم و بقعه شاطرگنبد : ساري
برج رسكت : بخش دو دانگه ساري
برج سلطان زين العابدين : ساري
مجموعه صفوي فرح آباد : 28 كيلومتري شمال ساري
صنايع و معادن
در شهرستان ساري صنايع رونق زيادي دارند. ازعمده ترين صنايع شهرستان ساري مي توان: صنايع غذايي، صنايع چاپ و انتشار، صنايع اشياء كائوچويي، صنايع تهيه اشياء‌ فلزي، صنايع نساجي، صنايع چوب، صنايع چرم سازي، صنايع شيميايي، صنايع غير فلزي معدني، پنبه، روغن‌نباتي، آرد، شير پاستوريزه و مشتقات آن را نام برد.از معادن اين منطقه اطلاعات مستندي در دست ما نيست.
كشاورزي و دام داري
كشاورزي و دام‌داري اساس اقتصاد مردمان منطقه ساري را تشكيل مي‌دهند. ساري به علت خاك حاصل خيز و آب كافي از كشاورزي خوبي برخوردار است. آب كشاورزي از رودخانه ها، چشمه ها دره ها و چاه‌هاي ژرف تأمين مي‌شوند. محصولات عمده كشاورزي اين شهرستان گندم، جو، ‌برنج، پنبه، توتون، ذرت، تره بار، مركبات و دانه هاي روغني است. به علت مجاورت با دريا محصولات دريايي اين شهرستان نيز قابل توجه بوده و ماهي‌گيري در اين شهرستان نيز از‌رونق‌بالايي برخوردار است. برنج، ‌پنبه، ‌گندم، روغن نباتي، توتون، مركبات، ‌تره بار، توليدات پلاستيكي، مصنوعات چوبي و ماهي صادرات شهرستان ساري را تشكيل مي دهند.
مشخصات جغرافيايي
ساري درجلگه پهناوري قرار دارد كه از سوي شمال در 38 كيلومتري درياي مازندران و از سوي جنوب در 25 كيلومتري كوه هاي البرز واقع است. مركز شهرستان ساري، در270 كيلومتري شمال خاوري تهران و در مسير راه اصلي تهران – گرگان واقع شده است. ساري از نظر جغرافيايي در 53 درجه و 5 دقيقه ي درازاي خاوري و 36 درجه و 34 دقيقه‌ي پهناي شمالي و 40 متري از سطح دريا قرار دارد و از شمال به درياي مازندران، از جنوب به كوه هاي البرز، از خاور به شهرستان نكا و بهشهر و از باختر به شهرستان هاي جويبار و قائم شهر و سوادكوه محدود مي‌شود. رود تجن از خاورساري گذشته و با ادامه جهت به سوي شمال در نزديكي فرح آباد به درياي مازندران مي پيوندد. از آن جا كه ساري مركز استان بوده و راه آهن سراسري تهران – بندرتركمن از جنوب آن مي گذرد، گسترش فراواني يافته است.ساري از شمال خاوري به استان خراسان، از باختر به سوادكوه، جويبار و قائم‌شهر ‌و از جنوب به سمنان محدود مي‌شود. بر اساس سرشماري سال 1375جمعيت ساري بيش از 806و423 نفر بوده كه از اين رقم بيش از 882و 195 نفر جمعيت مركز شهرستان هستند.
مسيرهاي دسترسي به اين منطقه عبارتند از:
- ساري – گرگان به درازاي 132 كيلومتر
- آزادراه ساري – قائم شهر به درازاي 16 كيلومتر به سوي باختر و از قائم شهر دو راه اصلي، يكي به سوي جنوب جاده فيروزكوه و ديگري به باختر و جنوب باختري ساري – آمل و از آن جا جاده هراز تا تهران
- آزاد راه ساري – درياي مازندران به درازاي 28 كيلومتر
- مسير ساري – چهاردانگه به سوي جنوب خاوري به درازاي 70كيلومتر
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
بناي ساري، مركز استان مازندران را به طوس نوذر نسبت مي دهند كه در قرن اول هجري به دست فرخان بن دابويه از ملوك گاوباره تجديد بنا شده است. ساري بعد از «اسپهبدان» نيز تقريبا تا به امروز مركز مازندران بوده و فرمانروايان طاهري، زيدي و آل باوند تا سال 635 هجري در آن جا حكومت كرده اند. مسجد بزرگ ساري اولين بنايي بود كه مسلمين توسط ابوالخصيب، نخستين حاكم عباسي طبرستان، ‌در سنه 140 هـ . ق احداث كرده و سپس در همان جا مسجد جامع شهر را نيز بنا نمودند. بناي اين مسجد در زمان هارون الرشيد و به وسيله يحيي بن يحيي شروع و توسط مازياربن قارن تمام شد. اين شهر در سال 298 هجري توسط اقوامي كه از درياي مازندران و سواحل آن هجوم آورده بودند به آتش كشيده شد و در اوايل قرن چهارم نيز در اثر سيل صدمات بسيار ديد و خراب شد. ساري درزمان سلطان محمود خوارزم شاه و نيز بعد از آن، در حمله مغول آسيب بسيار ديد و در زمان مستوفي، شهر تقريبا ويرانه بود. حسام الدوله اردشير، در«دولت آباد» يا «اترابن» قصري ساخت كه احتمالا تپه هاي سنگر در دهكده هاي«ليمون» و«دولت آباد»، آثار خرابه هاي آن قصر باشند. در دوره صفويه – در زمان شاه عباس اول بناهاي مهمي در ساري بنا كردند. هنگامي كه زنديه، طبرستان را فتح كردند، مركز طبرستان، از ساري به «بارفروش»( بابل كنوني) منتقل شد. در دوره آقامحمد خان قاجار (1200-1211 هـ . ق) مركز مازندران مجددا از بار فروش به ساري منتقل گرديد. به همين جهت به آبادي و عمران آن كمك شد. زلزله سال 120هـ . ق عده زيادي از سكنه آن را به ديار عدم فرستاد و شهر بيش از پيش رو به ويراني نهاد. در دوران اخير با عبور راه آهن از كنار شهر و احداث خيابان ها و ساختمان هاي دولتي بار ديگر ساري رو به آباداني نهاد و امروزه يكي از شهرهاي زيباي استان مازندران و شمال كشور است.