معرفی وبلاگ
سلام ،‌ خوش آمديد . در اين وبلاگ موضوعات زير مطرح مي شوند : اطلاعات ايران شناسي (معرفي شهرهاي ايران به تفكيك هر استان) - تاريخ ايران - ادبيات ايران زمين - جغرافياي ايران - گالري تصاوير و ... منابع وبلاگ => نرم افزار مرز پر گهر - سايت هاي : نماي ايران ، كتاب اول ، ساجد ، سازمان ميراث فرهنگي استان اصفهان ، پارست ، مؤسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران ، گنجور دات نت
لينك دوستان
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 1483534
تعداد نوشته ها : 1100
تعداد نظرات : 27
Rss
طراح قالب

موسسه تبيان - ايران شناسي

Translate
لينك دوستان تبياني
پيج رنك

در شهرستان نجف آباد صنايع دستي زيبا و با ارزشي توليد مي شود كه مهم ترين آن ها قالي بافي است كه از شهرت خوبي برخوردار بوده و ارزش صادراتي دارد. بعد از كشاورزي، قالي بافي مهم ترين رشته اقتصادي منطقه است كه اين مساله نشان گر اهميت اقتصادي اين صنعت دستي است. از ديگرصنايع دستي اين شهرستان قاليچه، گليم وجاجيم را مي توان نام برد كه به حد وفوردراين شهرستان بافته و صادرمي شوند. قلم كار، ورشوسازي، چاقوسازي، ‌قفل، ‌اسلحه سازي و ساخت كارد و چنگال نيز از ديگر اقلام صنايع دستي اين شهرستان هستند. قالي هاي طرح نجف آباد بيش تر با نقش هاي افشان، لچك ترنج و محرابي بافته مي شوند و از اقلام صادراتي نجف آباد و هم چنين ايران به شمارمي روند. پارچه بافي، كرباس بافي، لوده بافي، ‌تخت كشي، گيوه بافي، پنبه دوزي، نمد مالي، ‌كلاه مالي و چين گري از ديگر صنايع دستي اين منطقه است.
صنايع و معادن
در شهرستان نجف آباد صنايع نقش ويژه اي داشته و نيروي كار بسياري را وارد كارخانه ها و كارگاه ها ساخته است. صنايع ماشيني اين شهرستان، ذوب آهن، صنايع فولاد، ‌پلي اكريل، پالايشگاه و صنايع نظامي است، و در زمينه صنايع كارخانه اي صنايع زير در فعاليت هستند: كارخانه هاي ريسندگي و بافندگي، ‌سنگ بري، كاشي سازي، كارخانه داروسازي، صنايع غذايي، چراغ گاز، صنايع خوراكي، و… . در اين ناحيه معدن سرب در خانه سورمه كرون است. اين معدن از سال 1329 هـ . ش، ‌مورد بهره برداري قرار گرفت و داراي نقره، كالين و سرب مي باشد.

كشاورزي و دام داري
كشاورزي در اين شهرستان علي رغم كم آبي و زمين هاي نامناسب رونق دارد. فرآورده هاي زراعتي و باغ داري آن، عبارتند از: بادام، گردو، انگور، زردآلو، توت، ‌هلو، آلبالو، سيب، سنجد، ‌گيلاس، گلابي، خرمالو، ‌انجير. هم چنين كشت هاي جاليز، گياهان علفي، تره بار، گندم، جو، ‌عدس، ‌ماش، نخود، ‌باقلا، لوبيا و برنج رواج دارد. در زمينه دام پروري پرورش گوسفند، بز و گاو به روش هاي سنتي و صنعتي رواج دارد.
مشخصات جغرافيايي
هر نجف آباد، مركز شهرستان نجف آباد با پهنه اي حدود 3 هزار و 750 هكتار، در مسير راه اصفهان – خوزستان، در 32 درجه و 38 دقيقه پهناي شمالي و 51 درجه و 22 دقيقه به ازاي خاوري نسبت به نيمروز گرينويچ و بلندي يك هزار و 600 متر از سطح دريا قرار دارد. اين شهرستان از سوي شمال به شهرستان برخوار و ميمه، از باختر به شهرستان فريدن و استان چهارمحال‌و‌بختياري، از‌خاور‌به‌شهرستان هاي خميني شهر و فلاورجان و از جنوب به ‌شهرستان لنجان محدود است. نجف آباد در دشت در ميان چند كوه قرار گرفته است. بلندترين بلندي، كوه فيله در جنوب آن است. آب و هواي نجف آباد نيمه بياباني و ميانگين بيش ترين درجه حرارت سالانه 8/12 و ميانگين كم ترين درجه حرارت سالانه 2/6 درجه سانتي گراد است. بيش ترين بارش درزمستان مي بارد و ميانگين بارش ساليانه اين شهر حدود 140 ميلي متر گزارش شده است.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
در چگونگي نام گذاري شهر نجف آباد گفته اند، كه در حدود سال 1022 هـ . ق، شاه عباس اول صفوي، مقدار زيادي پول و جواهرات براي آرامگاه حضرت علي (ع) در نجف اشرف اختصاص داده و تصميم مي گيرد به شهر نجف در عراق بفرستد. در اين هنگام شيخ بهايي از جريان آگاه شده درمي يابد كه خروج پول و جواهر برخلاف مصالح كشور است و براي جلوگيري از آن، نزد شاه عباس رفته اظهار مي دارد كه ديشب در خواب حضرت علي (ع) را زيارت كردم، به من امر فرمودند كه نجف را به جواهر شما نيازي نيست، پول و جواهر را صرف ساختمان شهري به نام نجف آباد، در نزديك اصفهان كنيد. شاه عباس اين گفته شيخ بهايي را پذيرفته دستور ساختمان اين شهر را مي دهد. به اين ترتيب شهر در دشت پهناوري در 29 كيلومتري باختر اصفهان ايجاد گرديد و نجف آباد خوانده شد. پيش از بناي اين شهر، خانواده هاي زرتشتي، در كوه پايه هاي شمال شهر ساكن بوده اند. اين شهر كه در مسير شاه راه اصفهان به نواحي باختري، شمال باختري و جنوب كشور قرار دارد، از جاي گاه استراتژيك، ارتباطي و اقتصادي مهمي برخوردار است. نجف آباد تا چند دهه پيش قصبه اي بيش نبود و در سال 1337 هـ . ش به عنوان مركز شهرستان شناخته شد.

 

طبيعت درشهرستان نجف آباد

خشكرود (Xoskeh rud) نجف آباد
خشكرود يك رودخانه فصلي است كه طي ريزابه هاي فراوان از ارتفاعات پيرامون دهستان دهق سرچشمه مي گيرد و پس از عبور از روستاهاي خونداب، دهق، هسنيجه و علويجه در شمال كوه هاي سنگريز و عمري با رودخانه هاي شور علويجه مخلوط مي شود و به صورت مسيلي پهناور به رودخانه دست كن مي ريزد. اين رود 75 كيلومتر طول دارد و حوزه آن اصفهان و سيرجان و در نهايت باتلاق گاوخوني است. شيب متوسط اين رود يك درصد و مسير كلي آن جنوب خاوري است.
شور ماهور ور (sur-mahur-e var) نجف آباد
رود شور ماهور ور يك رودخانه فصلي است كه 10 كيلومتر طول دارد و در دهستان علويجه، شهرستان نجف آباد جريان دارد. اين رودخانه از ارتفاعات منطقه ماهور ور در 62 كيلومتري شمال باختري نجف آباد سرچشمه مي گيرد. حوزه اين رود كه از ريزابه هاي خشكرود است، اصفهان و سيرجان و در نهايت باتلاق گاوخوني مي باشد. شيب متوسط اين رود 3/1 درصد و مسير كلي آن جنوب خاوري است.
شور علويجه (sur-e Alavijeh) نجف آباد
رودخانه شور علويجه يك رود فصلي است كه 22 كيلومتر طول دارد و در دهستان علويجه، شهرستان نجف آباد جريان دارد. اين رودخانه كه از ريزابه هاي خشكرود است، از دامنه خاوري كوه دهق در 65 كيلومتري شمال باختري نجف آباد سرچشمه گرفته و حوزه آن اصفهان و سيرجان و در نهايت باتلاق گاوخوني است. شيب متوسط اين رود يك درصد و مسير كلي آن خاوري است.

قطار (Qatar) نجف آباد
رود قطار يك رودخانه فصلي است كه 9 كيلومتر طول داشته و در دهستان علويجه، شهرستان نجف آباد جريان دارد. اين رود از دامنه كوه زردبند (Zardband) سرچشمه گرفته و از ريزابه هاي رود شور تشكيل شده است. حوزه اين رودخانه اصفهان و سيرجان و در نهايت باتلاق گاوخوني است. شيب متوسط اين رود 3/1 درصد و مسير كلي آن جنوب خاوري است.

مهم ترين ارتفاعات اين شهرستان عبارت اند از: احمدرضا، انجير، برد، برزه گله، ورزين، وجين بالا، وجين پايين، لم بلاغ، گر، كمانسون

 

قلعه ها،برجها و آتشكده هادرشهرستان نجف آباد

آتشگاه نجف آباد
اين بنا از بناهاي با ارزش به جا مانده از دوران قبل از اسلام است كه به دلايل كاربرد مصالح خشت و ملات كاه گل در معرض فرسايش و تخريب است. (در زمان ساسانيان بناهاي مذهبي كه شامل آتشكده و ساختمان هاي مربوط به آن بوده ساخته مي شده است) اين بنا با خشت هاي قطور مربع شكل بر فراز كوه آتشگاه با ارتفاع 1680 متري از سطح دريا ساخته شده است. اتاقكي كه هم اكنون آثار آن بر جاي مانده در آن عصر مخصوص نگه داري آتش بوده است. كوه آتشگاه و آثار تاريخي آن به شماره 380 در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيده است .


X