شهرستان پل دختر در حدود 100 كيلومتري جنوب باختري شهرستان خرم آباد واقع شده و شهرستان مرزي بين استان هاي لرستان و ايلام است. محدوده اين شهرستان قبلا از توابع بخش ملاوي خرم آباد بود، اما در حال حاضر خود به يك شهرستان تبديل شده و مركز آن شهر پل دختر است. پل دختر حدود 49 كيلومتر با شهرستان دره شهر از استان ايلام فاصله دارد. نام اين شهر ظاهرا از نام پل ويرانه و بزرگ و محكمي كه از روزگار ساسانيان به جا مانده گرفته شده است. موارد ديگر در رابطه با پيشينه تاريخي اين منطقه در چهارچوب تاريخ خرم آباد قابل بررسي است. مركز شهرستان پل دختر از نظر جغرافيايي در 47 درجه و 42 دقيقه درازاي خاوري و 33 درجه و 9 دقيقه پهناي شمالي و در ارتفاع 660 متري از سطح دريا قرار دارد. آب و هواي آن نسبتا گرم و نيمه خشك است و بيش ترين درجه گرما 45 درجه، كمترين دما 15- درجه و مقدار بارش سالانه بطور متوسط 450 ميليمتر است. شهرستان پل دختر از شمال و خاور به شهرستان خرم آباد، از شمال و شمال باختري به شهرستان كوهدشت، از جنوب به استان هاي خوزستان و ايلام محدود مي باشد. راه اصلي خرم آباد ـ انديمشك از شهرستان پل دختر مي گذرد. از اين شهرستان به سوي شمال تا خرم آباد حدود 110 كيلومتر و به سوي جنوب خاوري تا انديمشك حدود 102 كيلومتر فاصله است. كشاورزي در اين منطقه رواج نسبتا خوبي دارد و آب مورد نياز براي آن از رودخانه ها و چاه ها تامين مي شود. محصولات كشاورزي اين منطقه عبارتند از: گندم، جو، بنشن، تره بار و برنج.اقتصاد پل دختر بر پايه كشاورزي، دام‌داري و صنايع استوار است. فرآورده هاي كشاورزي اين استان همراه با فراورده هاي دامي و لبني جزو صادرات اين شهرستان است. صنايع كارخانه‌اي پل دختر، بيش‌تر‌؛صنايع‌ساختماني‌است كه مصالح‌ساختماني‌توليد شده آن نيز به ديگر شهرستان ها صادر مي‌شود. پل‌كلهر يا «مملو»، گورستان چشمك ومقبره حيات‌الغيب از مهم ترين مكان‌هاي ديدني و تاريخي شهرستان پلدختر به شمار مي‌آيند.

پلدختر يكي از شهرستان‌هاي استان لرستان است كه تنها رودخانه دايمي آن كشكان است. آب و هواي پل‌دختر نسبتاً گرم و نيمه خشك است. بيش‌ترين درجه‌ي حرارت در تابستان‌ها 45 درجه بالاي صفر و كم‌ترين آن در زمستان‌ها به صفردرجه مي رسد. ميزان باران ساليانه به‌طور متوسط در حدود 450 ميلي‌متر است. پل‌دختر درمنطقه‌اي پايكوهي قرار گرفته و توسط كوه‌ها احاطه شده است. غاركلماكره پل دختر در 20 كيلومتري شمال باختري شهرستان «پل دختر» واقع شده و از جنبه هاي طبيعي و فرهنگي، در زمره‌ي غارهاي با ارزش كشور است. پوشش گياهي اين منطقه را انواع درختان و گياهان تشكيل مي دهند. از درختان بلوط ، بنه ، سياه تلو ، بادام كوهي، كيكم و از گياهاني كه كاربرد دارويي و صنعتي دارند؛ گل گاوزبان، شيرين بيان ، گل هيرو ، موسير، بومادران، گون و كتيرا در حوالي پل‌دختر مي‌رويد. روباه، خرگوش، گرگ، شغال، گراز، كفتار، مار، كبك و تيهو چهره‌ي حيات وحش اين منطقه را تشكيل مي‌دهند.
غار كلماكره پل‌دختر
«كلماكره» به زبان محلي به معني جايگاه بز (كل كوهي) و انجير است. اين غار در 20 كيلومتري شمال باختري شهرستان «پل دختر» واقع شده و از جنبه هاي طبيعي و فرهنگي، در زمره غارهاي با ارزش كشور است. «كلماكره» در يك منطقه باستاني، در ارتفاعات معروف به كوه مهله و در يكي از دره باغ ها واقع شده است. اين غار از نظر ساختار، در سازندهاي آهكي دوره كرتاسه به وجود آمده و با توجه به ته نشست هاي رسوبي و آهكي فراوان، حاوي استالاگتيت (چكنده ها) و استالاگميت (چكيده هاي) بسيار زيبا ست. وجود همين ساختارهاي طبيعي، عظمت و زيبايي خاصي به آن داده است. تالارها، حفره ها و شكاف هاي متعدد ايجاد شده در غار، فضايي اسرار آميز به آن داده و بيننده را به تحسين و اعجاب وادار مي كند. غار كلماكره از ديدگاه ارزش فرهنگي و باستان شناختي نيز غاري با اهميت و با ارزش محسوب مي شود و از نظر آثار تمدن هاي باستاني نيز بسيار غني است. ارتفاعات كوه مهله قاعده يك مثلث فرضي را مي سازند كه دو ضلع آن از رودخانه سيمره و كشگان تشكيل شده است. اين مثلث از نظر تجمع و تعداد مراكز سكونتي انسان هاي پيشين، و وجود تپه ها و محوطه هاي باستاني و تاريخي، غنايي فوق العاده دارد و در ادوار پيش از تاريخ و در دوره هاي تاريخي به ويژه ايلامي، پارتي و ساساني رونق و اعتبار فراوان داشته است. چنان كه در قسمت مدخل تالار و ورودي غار، آثار و بقاياي حيواني و انساني به وفور ديده مي شود كه حاكي از سكونت گاه و بي گاه انسان ها در اين غار است. در حال حاضر غار فاقد راه هاي ورودي به نظر مي آمده اجبارا بايد از شيوه هاي كوه نوردي و سنگ نوردي براي رسيدن به آن استفاده كرد. راه ورود به غار در گذشته ها آسان تر بوده، اما به نظر مي رسد بر اثر فرسايش كوه يا وقوع زلزله، رابطه آن با بيرون قطع شده است. آثار اين حادثه طبيعي در داخل غار نيز آشكارا ديده مي شود. دهانه و بخشي از تالار اولي غار را، سنگ هايي كه از سقف آن فرو ريخته، فرا گرفته اند. سفال ها و قطعات پراكنده در داخل غار، هيچ اشاره اي به سكونت هاي دوره پيش از تاريخ و عصرهاي غار نشيني ندارند. شايد آثار مربوط به اين دوره ها در اعماق لايه هاي كهن تر، در زير لايه هاي ناشي از رسوبات كربنات كلسيم واقع شده و يا در زير سقف و ديواره هاي تالارهاي دوم، سوم، چهارم و پنجم غار و يا در زير لايه هاي فرو ريخته، مدفون شده باشند. اما آثار زيستي و سطحي موجود، همه گي اشاره به رد پاي تمدن هاي تاريخي ايران به ويژه تمدن هاي پارتي و ساساني دارند. سفال هاي پراكنده در سطح غار و خمره هاي بزرگي كه قشري از رسوب هاي آهكي آن ها را سفيد پوش كرده است، در مقاسيه با سفال هاي مشابه و هم دوره خود مي توانند تاريخ تقريبي و زمان سازندگان هنرمند خود را نشان دهند. بيش تر خمره ها از نوع نقش افزوده و يا «استامپي » دوره پارتي و ساساني اند كه با سفال هاي تپه گيان نهاوند و بعضي سفال هاي منقوش به دست آمده از شوش شباهت دارند. برخي از آن ها نيز، سفال هاي ساده دوره ايلام جديد هستند. به هر حال، اين غار با توجه به وضعيت آن، نمي توانسته است در دوره هاي تاريخي، پيوسته به صورت مسكوني مورد استفاده بوده باشد. به نظر مي رسد اين غار در هنگام حمله و جنگ، به صورت پناهگاه و مامن، مورد استفاده ساكنان دامنه هاي كوه «مهله» و كناره هاي «سيمره» و كشگان قرار مي گرفته است. ظاهرا در برخي دوره ها نيز، مخالفان و ياغيان، عليه نظام موجود و حكومت هاي مركزي، از آن استفاده مي كرده اند.