دلفان (دلفو) از شهرستان هاي وسيع و كوهستاني شمال استان لرستان است كه با وجود دوري از راه هاي تجاري، نظامي و بر كنار بودن از رويدادهاي مهم تاريخي، از قدمت تاريخي كهني برخوردار است. آثار باستاني به دست آمده در اين شهرستان، از مفرغ و نشان دهنده سكونت اقوام «كاسي» در اين نواحي است. شهرستان دلفان از شمال به استان هاي همدان و كرمانشاه، از خاور و جنوب خاوري به شهرستان سلسله، از جنوب به شهرستان هاي خرم آباد و كوهدشت و از باختر به استان كرمانشاه محدود است. مركز شهرستان دلفان از نظر جغرافيايي در 47 درجه و 58 دقيقه درازاي خاوري و 33 درجه و 4 دقيقه پهناي شمالي قرار دارد و ارتفاع آن از سطح دريا 1800 متر است. آب و هواي دلفان نسبتا سرد و نيمه خشك است و مقدار بارندگي سالانه آن به طور متوسط 430 ميلي‌متر است. نورآباد - مركز شهرستان دلفان - در مسير راه اصلي نهاوند ـ هرسين قرار گرفته است كه از اين راه به سوي شمال باختري به درازاي 48 كيلومتر تا هرسين و از آن جا به درازاي 48 كيلومتر تا شهر كرمانشاه فاصله دارد. اقتصاد دلفان بر پايه كشاورزي استوار است و آب لازم براي اين كار از رودها، چشمه ها و كاريزها فراهم مي شود. محصولات كشاورزي اين شهرستان شامل گندم، جو، بنشن، چغندر قند و گياهان علوفه اي است. تپه حمام كه در 25 كيلومتري دلفان و در روستاي يارآباد واقع شده ارتفاع زيادي نداردو مهم‌ ترين محوطه‌ي باستاني اين منطقه به‌شمار مي رود.

تپه حمام دلفان
اين تپه كه در 25 كيلومتري دلفان و در روستاي يارآباد واقع شده ارتفاع زيادي ندارد و از قديم به حمام معروف بوده است. در اطراف تپه گورهاي باستاني بسياري وجود دارد كه گويي اهالي روستا و ديگران بيش تر با حفاري غيرمجاز؛ اشياي به دست آمده از طلاي منقوش را به غارت و يغما برده اند. در آن روزگار گويا يكي از آيين هاي رايج تدفين، سكه گذاشتن در دهان مردگان بوده است. بدين گونه اگر در قبري آثار باارزش ديگري يافت نمي شد؛ دست كم سكه‌اي از دهان جمجمه‌‌اي پيدا مي‌شد. يكي از سكه هاي به دست آمده از اين تپه به دوره ساساني تعلق دارد.