يكي از شهرستان هاي استان كهكيلويه و بوير احمد است كه از شمال به كهگيلويه، از خاور و جنوب به ممسني (از شهرستان هاي استان فارس) و از باختر به حومه بهبهان محدود مي‌شود. عمده‌ترين صنايع دستي در اين شهرستان قالي بافي، جاجيم بافي، گليم‌بافي وعبابافي‌است‌كه‌بيش‌تراين صنايع جنبه مصرف داخلي داشته و كم‌تر صادرمي‌شوند. مردم اين شهرستان مسلمان شيعه و آريايي نژادند و به زبان فارسي با گويش لري، تركي، و قشقايي سخن مي‌گويند. بيش تر مردم اين منطقه از ايل قشقايي (طايفه دره شوري) و ايل بوير احمدي (طوايف نگين تاجي، سادات و آقايي) و برخي از ايل باشت و بايوني هستند. به واسطه‌ي فعاليت‌هاي صنعت نفت، عده‌اي مهاجر اصفهاني و بهبهاني نيز در اين منطقه زندگي مي‌كنند. به علت وجود واحدها، تأسيسات و صنايع مختلف در اين شهرستان اين منطقه توانسته جمعيت روستايي را جذب كرده و مركز شهرستان گچساران را به يك شهر مهاجرپذير‌تبديل‌كند.
مكان هاي ديدني و تاريخي
دژ سليمان، تل‌دهوه، دو گوردوپا، امام‌زاده شاه‌عباس، امام‌زاده‌بي‌بي‌حكيمه، پل‌هاي باستاني خيرآباد (پل سفلايي) و پل هاي پيرين (برين)از جمله مكان‌‌هاي تاريخي وديدني شهرستان گچساران به شمار مي‌آيند.
صنايع و معادن
شهرستان گچساران از لحاظ وجود صنايع، غني بوده و واحدهاي صنعتي از جمله تأسيسات شركت نفت، كارگاه‌هاي آرد و برنج و هم چنين كارگاه‌هاي ساختماني متعدد، مراكز اشتغال افراد مختلف است. مهم‌ترين معادن اين شهرستان را منابع نفت خام و ذخاير گوگرد در روستاي نزاع عليا گچساران و معادن سنگ هاي ساختماني تشكيل مي دهند. از بيش تر معادن شن و ماسه، خاك رس و سنگ آهك در فعاليت هاي ساختماني و راه سازي و هم چنين توليد آجر و موزاييك استفاده مي شود. اين منطقه از مناطق نفت خيز محسوب شده و در دو خط شاه لوله، نفت از آن صادر مي شود.
كشاورزي و دام داري
به طور كلي اقتصاد شهرستان گچساران بر اساس كشاورزي، دام‌داري و پرورش طيور استوار است. با وجود مشكلات كمبود آب درنواحي جنوبي و باختري، كشاورزي شهرستان پيشرفت نسبتا خوبي داشته است. در حال حاضر كشاورزي بيش تر در دشت هاي باشت، ليشتر و دوگنبدان به صورت نيمه مكانيزه جريان دارد و آب كشاورزي از رودخانه و چاه ژرف تأمين مي‌شود. از فرآورده هاي عمده كشاورزي مي‌توان گندم، جو، برنج، بنشن، بادام، چغندرقند و مركبات را نام برد. در اين منطقه دام‌داري بيش‌تر به روش سنتي انجام مي شود و فرآورده هاي دامي از جمله صادرات منطقه به شمار مي روند. هم چنين دام‌داري صنعتي كمك موثري به اصلاح نژاد دامي نموده است. مرغ‌داري صنعتي نيز در حال گسترش است كه بخش كوچكي از گوشت مورد نياز شهرنشينان را تأمين مي كند. در اين شهرستان به علت رونق كشاورزي و دام‌داري و پرورش طيور و وجود انواع تأسيسات نفتي و اجتماع كارگران و مهندسان شركت نفت، بازرگاني بسيار پر رونقي است و انواع محصولات كشاورزي، فرآورده هاي دامي، طيور، نفت و سنگ هاي ساختماني به خارج از اين شهرستان صادر مي‌شوند.
مشخصات جغرافيايي
گچساران يكي از شهرستان هاي استان كهكيلويه و بوير احمد از شمال به كهگيلويه، از خاور و جنوب به ممسني(از شهرستان‌هاي استان فارس)، از باختر به حومه بهبهان محدود مي‌شود. شهر دوگنبدان مركز شهرستان گچساران به دو بخش مركزي و باشت تقسيم شده است. رودخانه زهره مهم ترين رودخانه اين ناحيه در جنوب گچساران جاري است. آب و هواي شهرستان گچساران در خاور معتدل و خشك و در باختر گرمسيري و خشك است. بر اساس سرشماري سال 1375 جمعيت شهرستان گچساران 125491 نفر برآورد شده است. از مركز شهرستان گچساران (دوگنبدان ) چهار راه جداشده است:
- راه درجه يك اصلي به سوي خاور به درازاي 75 كيلومتر تا بابا ميدان (از توابع ممسني)كه از همين راه به درازاي 270 كيلومتر تا مركز شهرستان شيراز مي پيوندد.
- راه درجه دو اصلي به سوي شمال باختري به درازاي 70 كيلومتر تا مركز شهرستان بهبهان.
- راه درجه دو فرعي به سوي جنوب باختري به درازاي 66 كيلومتر تا بندر ديلم.
- راه فرعي به سوي شمال باختري به درازاي 60 كيلومتر تا مركز شهرستان كهكيلويه (دهدشت).
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
گچساران (دو گنبدان) در گذشته بخشي از كهكيلويه و بويراحمد بود كه اخيرا به شهرستان تبديل شده است. شهر دو گنبدان مركز گچساران در منتهي اليه مناطق نفت خيز ايران قرار گرفته است و در آغاز قرن ششم شهري كوچك با هوايي گرم بوده است. منطقه نفتي گچساران بسيار معروف و از نواحي قديمي و معروف صنعت نفت ايران به شمار مي آيد. پيش از اين كه دوگنبدان كنوني ساخته شود، شهركي به نام گچساران در جنوب خاوري آن قرار داشت كه بعدها محل فعاليت هاي نفتي گرديد. اين شهرك بر اثر ناهمواري زمين، محدوديت فضاي شهري، دوري از جاده هاي اصلي استان، تراكم تأسيسات نفتي و زمين لرزه هاي متناوب ومكرري كه بر اثر انفجار براي اكتشاف معادن نفت ايجاد مي شد، سرانجام به دوگنبدان منتقل شد كه به گويش لري به آن «دو گنبذون» گفته مي شود. در دشت‌هاي خاور و باختر دو گنبدان آثاري از دو گنبد قديمي وجود دارد كه يكي در ناحيه ليشتر (باختر شهر) و ديگري در دشت دوگنبدان (خاور شهر) واقع است. به نظر مي رسد كه نام دوگنبدان به واسطه وجود همين دوگنبد در خاور و باختر شهر باشد.

منطقه حفاظت شده كوه خامين
اين منطقه در حدود30 كيلومتري ضلع شرقي دو گنبدان با وسعت 30000 هكتار با پوشش گياهي وجنگلي بلوط، ارژن، انجير وحشي، كيكم، چويل، گون، زالزالك وكلخنگ واقع شده است. گونه هاي جانوري وحيات وحش پلنگ، خوك وحشي، سمور وحشي، جغد، گرگ ، خرگوش وشاهين را مي توان در اين منطقه يافت و داراي راه دسترسي آسفالته مي باشد.

امامزاده بي بي حكيمه
امامزاده بي بي حكيمه به روايتي دختر امام جعفر صادق و خواهر امام رضااست د ر نزديكي چشمه آب گرمي وجود دارد كه زائرين از آن براي شفا استفاده ميگنند اين زيارتگاه نه تنها براي مردم منطقه عزيز است بلكه درطول سال زائران براي ديدن آن ازايران و حتي از كشورهاي حوزه خليج فارس به اين زيارتگاه مي آيند .

محوطه تاريخي تنگ ملغان
اين محوطه تاريخي مربوط به دوره صدر اسلام يك شهر بزرگ بوده كه تعداد زيادي از جغرافي دانان مسلمان از عظمت و اهميت آن سخن به ميان آورده اند وسعت اين شهر بيش از 20هكتار مي باشد كه داراي برج و بارو و مسجد جامع و شهري كه از ميان رفته است.
محوطه تاريخي ده خليفه
اين محوطه در جنوب و چسبيده به روستاي ده خليفه در منطقه گرمسيري خيرآباد گچساران واقع است.محوطه داراي بافت طولي ، شمالي جنوبي است آثار بجا مانده كه داراي مصالح ساختماني سنگ لاشه، قلوه سنگ و ملاط گچ است .قسمت بجا مانده مربوط به دوران ساساني و اسلامي است. و تحت شماره 2984 در فهرست آثار ملي كشور به ثبت رسيده است.
گنبد ليشتر
اين اثر تاريخي كه مربوط به دوره اسلامي و احتمالاً‌سلجوقيان مي باشد در دشت ليشتر گچساران واقع شده است 50 مترمربع زير بنا دارد و تپه اي كه بر روي آن واقع شده 1600 متر مربع مي باشد كه اين مجموعه را به صورت كوشك درآورده است.