شهر بابك از مناطق قديمي ايران است و بناي شهر آن را به بابك، پدر اردشير بابكان نسبت مي‌دهند. اردشير بابكان موسس سلسله سلاطين ساساني بوده و شهر فعلي بابك در آن زمان از توابع كرمان محسوب مي‌شده است. جغرافي‌داناني مانند اصطخري و مقدسي و ديگران از آن نام برده ولي درباره آن توضيح بيش‌تري نداده اند. حمد الله مستوفي نيز در كتاب نزهة القلوب آن را از توابع كرمان دانسته است. در كل مي توان گفت كه پيشينه تاريخي شهر بابك با جغرافياي تاريخي كرمان در هم آميخته است. مركز شهر بابك از نظر جغرافيايي در 55 درجه و 7 دقيقه درازاي خاوري و 30 درجه و 6 دقيقه‌پهناي شمالي و ارتفاع 1835 متري از سطح دريا واقع است. شهر بابك داراي چشمه سارهايي است كه معروف ترين آن ها چشمه آب بادكلنگ در جنوب و چشمه ساريج مدوار در شمال است. هم چنين رشته كاريزهاي فراواني را داراست كه نامي‌ترين آن ها كاريز نوح در باختر، كاريز هاوشك و كاريز ساداب (سهراب) در 12 كيلومتري جنوب شهر بابك هستند. كشاورزي در شهر بابك گسترش چنداني ندارد و فرآورده هاي آن گندم، جو، يونجه، چغندر قند، انگور، توت و ذرت است. مس سرچشمه در 72 كيلومتري شمال خاوري شهر بابك، كان آهن ميدوك در 42 كيلومتري شمال و كان آهن چاه گز در 20 كيلومتري جنوب خاوري از معادن مهم اين منطقه به شمار مي‌آيند. قالي بافي مهم‌ترين صنعت دستي محسوب مي‌شود.

مسجد و حسينيه شهر كهنه
مسجد وحسينيه شهر كهنه در يكي از كوچه هاي قديمي شهربابك قرار دارد و با توجه به شواهد و قراين اين بنا را مي توان از ابنية دورة صفويه محسوب كرد. صحن اين مسجد داراي پلان چهارگوش مي باشد كه در بخش مياني هر يك از اضلاع آن يك صفة بزرگ در وسط , دو صفة كوچك در طرفين قرار دارد. پوشش سقف تمامي قسمتها به صورت گنبدي و با آجر ساخته شده است.تزئينات بكار رفته در بنا را مي توان به دو گروه آجركاري و گچ بري تقسيم كرد. آجركاري تنها در قسمت شرقي بام و تزئينات مقرنس گچي در بخش سردر ورودي و محراب وجود دارد.

روستاي ميمند
ميمند يكي از روستاهاي باستاني و بي نظير ايران با قدمت چند هزار ساله در شهرستان شهربابك از توابع استان كرمان واقع شده است. كليه فضاهاي معماري اين مجموعه مشتمل بر حمام - حسينيه - مسجد - مدرسه و بيش از 500 واحد مسكوني با دستان هنرمند و سخت كوش ساكنان آن به گونه اي شگفت انگيز در دل كوه كنده شده كه پنج رديف روي هم قرار گرفته است.اين مجموعه اثري شكوهمند از معماري - قدرت خلاقيت و آفرينش زيبايي ها را به نمايش گذاشته است.بي شك روستاي ميمند يكي از باستاني ترين سكونتهاي بشر در ايران و جهان است كه از دوازده هزار سال پيش تاكنون همچنان پابرجاست و به حيات خود ادامه مي دهد.نقوش ده هزار ساله و سفالهاي 6000 ساله از جمله مستندات مكشوفه اي هستند كه تاريخ ميمند را گواهي مي دهد.مجموعه اي از آثار بسيار قديمي همچون خانه هاي صخره اي پراكنده - معبد اوستا قلعه و برجهاي مختلف (مربوط به هزاران سال پيش) و ... وجود دارد كه ميمند را از يك روستا به يك مجموعه با تمدن خاص تبديل مي كند.