فيروز آباد كنوني را در عهد باستان «اردشيركوره» و «شهرگور» مي‌ناميدندكه معرب آن «جور» است. اين منطقه يكي از شهرستان‌هاي مهم استان فارس است و در ناحيه‌ي باختر اين استان واقع شده است. مهم ترين صنايع دستي رايج در اين شهرستان بافت قالي، گليم و چادر (سياه چادر) است. جاجيم بافي و گليم بافي از با اهميت ترين صنايع دستي فيروز آباد است‌كه در شهرها و روستاهاي مختلف منطقه، توسط زنان و دختران توليد و عرضه مي شود. پشتي بافي، كوزه‌گري، ساخت ظروف سفالين و بافت رويه گيوه نيز از ديگر صنايع دستي اين شهرستان است‌ كه در قسمت هاي مختلف منطقه رايج بوده و شاغلين بسياري را به‌خود جلب نموده است.
مكان هاي ديدني و تاريخي
منطقه باستاني فيروزآباد از جاذبه هاي تاريخي و باستاني زيادي بهره مند است كه هر يك از آن ها يادگار دوره هاي باستاني است. بيش تر آثار و بناهاي تاريخي كه در شهرستان فيروز آباد وجود دارند، به دوره ساسانيان تعلق داشته و ويرانه هاي به جاي مانده از آن ها، اين ادعا را تاييد مي كنند. بقاياي بناي مجموعه آتشكده بزرگ ساسانيان بزرگ ترين مجموعه موجود ابنيه آتشكده ها است كه در فيروزآباد قرار گرفته است. ويرانه هاي بر جاي مانده از آثار شهر قديم فيروزآباد نيز از ديگر آثار مهم به جاي مانده در اين شهرستان است كه همواره نظر گردشگران را به خود جلب مي كند.جاذبه هاي طبيعي شهرستان فيروزآباد كه شامل كوه ها، رودخانه ها و چشمه ها مي شود از ديگر مكان هاي ديدني منطقه مي باشد. تنگ خرقه دره اي سرسبز و خرم درشهرستان فيروزآباد است كه پوشش جنگلي زيبا، چشمه سارهاي فراوان و باغ هاي پربار دارد. گردشگاه شهيد از ديگر ديدني هاي شهرستان فيروز آباد است كه زيست گاه گونه هاي نادري از پرندگان مهاجر و حيوانات وحشي است.
صنايع و معادن
صنايع عمده در اين شهرستان در ارتباط با صنايع مربوط به كشاورزي و صنايع غذايي است. كارخانه‌ها و كارگاه‌هاي توليد مصالح ساختماني نيز در اين شهرستان داير است. عمده ترين معادن شهرستان فيروز آباد معادن سنگ هاي ساختماني است. شهر فيروز آباد از دير باز، بازار معامله عشاير ترك زبان با بازرگانان بوده كه محصولات حيواني خود را با مايحتاج خويش عوض مي‌كرده اند. هم اكنون نيز داد و ستد و تجارت يكي از مشاغل اهالي است. عمده‌ترين صادرات اين منطقه برنج، گندم، جو، چغندر قند، مركبات است. قالي و صنايع دستي نيز جزو صادرات شهرستان محسوب مي شوند.
كشاورزي و دام داري
كشاورزي و دام داري شغل اصلي ساكنين فيروز آباد است. عمده محصولات كشاورزي اين شهرستان غلات، برنج، مركبات، خرما، تنباكو، بادام، بنشن و چغندر قند است. دام داري نيز در اين منطقه از رونق خوبي برخوردار است. انواع محصولات دامي از قبيل : محصولات حيواني چون پشم، پوست، و روغن از توليدات بخش دام داري مي باشند. فرآورده هاي دامي مخصوصا در نواحي جنوبي شهرستان كه گرمسير طوايف مختلف قشقايي است،به فراواني توليد مي‌شود.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان فيروز آباد از شمال به شهرستان شيراز، از غرب به شهرستان كازرون، از جنوب به استان بوشهر، و از شرق به شهرستان هاي جهرم و لار محدود است. شهر فيروز آباد مركز شهرستان در بلندي 1330 متري سطح دريا و در 109 كيلومتري جنوب شيراز، در مسير جاده شيراز – لار است. آب و هواي شهرستان فيروز آباد معتدل و خشك است. مسيرهاي ارتباطي اين منطقه را راه اصلي فيروز آباد- شيراز به طول 109 كيلومتر و راه فرعي فيروز آباد- قير به طول 72 كيلومتر تشكيل مي‌دهد. براساس‌سرشماري‌سال‌1375، جمعيت شهرستان فيروز آباد، 209007 نفر برآورد شده‌است‌كه‌همگي‌آريايي‌نژادبوده و به زبان فارسي با گويش‌تاجيكي‌و تركي سخن مي گويند. بيش‌تر مردم آن مسلمان و شيعه مذهب هستند.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
فيروز آباد كنوني را در عهد باستان «اردشيركوره» و «شهرگور» مي‌ناميدندكه معرب آن «جور» است. اين شهر در عهد شاهنشاهي ساساني و در سده‌هاي نخستين اسلام، مركز كوره اردشير و يكي از پنج ناحيه معروف پارس بود. بناي اين شهر را، به عهد اردشير، بنيان گذار شاهنشاهي ساساني نيز نسبت داده اند. گفته مي شود نام كنوني اين شهر، از نام «فيروز» نياي انوشيروان گرفته شده است كه در زمان خود بناهايي در فيروز آباد احداث كرده بود. درگذشته، راه شيراز به بندر باستاني «سيراف» از همين شهر كه به صورت دايره اي طرح ريزي شده بود، مي گذشته است. فيروز آباد پس از جلگه مرودشت، استخر و بيشابور كازرون، از جمله نقاط باستاني فارس و كشور ايران است كه در بر گيرنده آثار گران بهاي ادوار باستاني‌ايران محسوب مي‌شوند. آثار تاريخي بسيار مهمي از اردشير بابكان و فرزندش شاپور اول در نزديكي اين شهر وجود دارد كه برخي از آن ها برابر با آثار تخت جمشيد ارزيابي شده اند.

كاخ ساسانيان فيروزآباد
كاخ ساسانيان (آتشكده) از كاخ هاي ييلاقي اردشير بابكان به شمار مي رود. اين كاخ با مصالح لاشه سنگ و ملاط گچ احداث گرديده است. گچ بري هاي زيبا و رنگي در داخل بنا و ستون هاي به كار رفته در نماي بيروني كاخ، تزيينات به كار رفته در اين بنا راتشكيل مي دهند.كاخ ساسانيان به صورت دو طبقه و داراي سه ورودي است كه ورودي اصلي آن از جنوب بنا است و در خاور و باختر حياط ورودي، در هر طرف دو اتاق با طاق گهواره اي وجود دارد. دو ايوان در شمال و جنوب اين بخش ساخته شده كه پشت ايوان شمالي سه تالار گنبد دار مربع شكل قرار دارد. تزيينات به كار رفته در اين تالارها بسيار زيبا و قابل مقايسه با تزيينات كاخ تچر (تخت جمشيد) مي باشند. بعد از اين تالارها ايواني رفيع كه يادآور ايوان هاي بزرگ دوره اشكانيان است به چشم مي خورد. در هر طرف اين ايوان دو تالار با سقف هاي گهواره اي ديده مي شود. جلوي ايوان اصلي بركه اي تقريبا مدور كه با حصاري محصور مي شده ساخته شده است. ابعاد كاخ 115/75×54/64 متر و زير بناي كاخ با بركه مجموعا 8497 متر مربع است.

قلعه دختر فيروزآباد
قلعه تاريخي دختر كه از سده سوم ميلادي باقي مانده است، بر فراز كوهستان مشرف به رودخانه تنگ و جلگه فيروزآباد قرار دارد. چگونگي نقشه دژ و وضعيت ساختماني آن از جمله جاذبه هاي جالب جهانگردي استان هستند. در اين قلعه تله سي يژ موجود است كه بازديدكنندگان را به قلعه بالاي كوهستان مي رساند.
منار شهر گور فيروزآباد
در وسط شهر باستاني گور، منار چهارگوشي به ارتفاع 30 متر وجود دارد كه با مصالح لاشه سنگ و ملاط گچ ساخته شده است. در خصوص ساخت اين منار نظريه هاي مختلفي ارايه شده است. برخي از اين نظريه ها حاكي از اين است كه اين منار به عنوان سمبل قدرت پادشاه بوده، برخي نظريه ها نشان دهنده اين است كه اين منار جهت دايره درآوردن شهر ساخته شده، نظريه ها ديگر دليل ساخت اين منار را چنين ذكر مي كردند كه اين مناره محل ارتباط با قلعه دختر جهت اطلاع از حملات دشمن بوده است و ديگر نظريه ها نشان گر اين است كه اين مناره محل نيايش بوده است.

پل مهر نرسه فيروزآباد
پل مهر نرسه كه از يادگارهاي دوران ساساني است، توسط مهر نرسه (مهر نارسه) فرماندار بزرگ و صدراعظم سه تن از پادشاهان ساساني احداث گرديده است. مصالح به كار رفته در اين پل شامل سنگ هاي بادبر با بست هاي دم چلچله اي و لاشه سنگ و ملاط گچ است. در كنار اين پل كتيبه اي به ابعاد 80×50 سانتي متر به خط پهلوي ساساني در هفت سطر موجود است كه بخشي از متن كتيبه چنين است: «هر كس از اين پل بگذرد و بر مهرنرسه و خاندان او درود نفرستد خدا او را لعنت كند.»