شهرستان بافق با مركزيت شهر بافق، در فاصله يك‌صدوبيست كيلومتري جنوب‌خاوري يزد و در ارتفاع 927 متر از سطح دريا قرار دارد. مردم بافق علاوه بر استفاده از خرما، از الياف و شاخه هاي اين درخت پادري، بادبزن، كلاه حصيري، ريسمان تهيه مي كنند. مهم ترين صنايع دستي اين شهرستان را قالي‌بافي، صابون پزي، كرباس بافي، جارو، بادبزن، حصير و پادري تشكيل مي‌دهد كه به مناطق ديگر نيز صادر مي شود. به علت وجود درختان خرما در اين منطقه؛ صنايع دستي وابسته به نخل در اين شهرستان رونق فراوان دارد. هم‌چنين اين شهرستان به لحاظ وجود معادن غني بسيار داراي اهميت بوده و شغل بسياري از مردم آن معدن‌كاري است. شهرستان بافق از مكان‌هاي تاريخي و ديدني متعددي برخوردار است. امام‌زاده عبدالله‌بن موسي‌بن‌جعفر(ع)، مسجد جامع (قرن 12 هـ.ق)، مسجد سراستخر، مسجد امام حسين(ع)، مسجد حاج حسين، مسجد چهارده معصوم(ع)، مسجد فاطميه بافق و مسجد فاطميه آهن‌شهر، مسجد صاحب‌الزمان(ع) مباركه،‌حسينيه امام‌زاده و مسجدحاجي سيد حسن از جمله ديدني هاي اين منطقه محسوب مي‌شوند.
مكان هاي ديدني و تاريخي
آرامگاه عبدالله‌، باغ تيتو، پير مراد، چشمه پيروزي، خانه هاي پيشين، خانه هاي وحشي بافقي، قاضي مير جعفر، قلعه كافر، مسجد جامع، مدرسه علميه و محله لرد از مهم‌ترين مكان‌هاي ديدني و تاريخي شهرستان بافق به شمار مي‌آيند.
صنايع و معادن
از معادن بافق مي توان معدن آهن چغارت، در 14 كيلومتري شمال خاوري شهر بافق، معدن آهن چادرملو، معدن آهن سه چاهون، معدن ناريگان و معدن سرب و روي كوشك در شمال خاوري شهر بافق و معادن زير زميني مس، سرب، روي و زغال سنگ را نام برد.
كشاورزي و دام داري
جايگاه جغرافيايي اين ناحيه سبب شده كه هميشه دست‌خوش كم آبي باشد. شوره زارها نه تنها با خاك هاي شور و قليايي خود، عامل ركورد كار كشاورزي مي شوند، بلكه كاهش بازدهي فرآورده هاي كشاورزي را به دنبال دارند. با وجود اين شغل بيش تر مردم بافق كشاورزي بوده است. از مهم ترين فرآورده هاي كشاورزي اين شهرستان مي توان گندم، جو، پنبه، روناس، نارنج، پسته و خرما را نام برد كه هرساله مقداري از اين فراورده ها به نقاط ديگر صادر مي‌شود. نخلستان هاي بافق بيش از 400 هزار اصله درخت خرما دارند، كه ‌در شكوفايي اقتصاد آن تأثير زيادي داشته اند.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان بافق در جنوب خاوري استان يزد و در كنار راه آهن تهران – كرمان قرار دارد. اين شهرستان از شمال به شهرستان اردكان، از باختر به شهرستان هاي يزد و مهريز، از جنوب به استان كرمان و كوير لوت و از خاور به كوير لوت محدود مي گردد. آب و هواي شهر بافق، در تابستان ها گرم، اما در زمستان ها ملايم تر از ديگر نواحي استان يزد است. ريزش باران بيش تر در زمستان و بهار روي مي دهد. در بخش باختر و جنوب خاوري بافق تپه هاي ريگ روان وجود دارد، كه بلندي آن ها از چند متر تجاوز نمي كند. بزرگ‌ترين نمك زار استان يزد، يعني كوير درانجير و در شمال باختري اين شهرستان، در اثر شوراب هاي رود شور به وجود آمده است. مراتع شهرستان بافق از گونه فقير است و بالا بودن تبخير و نامناسب بودن ميزان بارندگي سبب شده است، كه مراتع خوب نيز دوام چنداني نداشته باشند. مراتع لرد شيطور جزو بهترين مراتع استان يزد مي باشند. طبق سرشماري سال 1375جمعيت شهرستان بافق 41835 نفر شامل 9027 خانوار بوده است، كه از اين شمار 20738 نفر مرد و 21097 نفر زن بوده اند. مردم بافق سخت كوش، متدين، ميهمان نواز، پاك انديش، آزاده و وطن دوست هستند. بافقي ها ايراني الاصل و آريايي نژادند و به زبان فارسي و لهجه شيرين محلي سخن مي گويند. همه مسلمان و پيرو مذهب شيعه جعفري مي باشند. فاصله هوايي بافق تا تهران 599 كيلومتر و فاصله زميني آن تا يزد 117، تا چغارت 7، تا زرند 157، تا تهران 794، تا اردكان 17 كيلومتراست. با گشايش راه آهن بافق – بندرعباس و انجام طرح راه آهن بافق- مشهد، اين شهر از جايگاه اقتصادي ويژه اي برخوردار شده و رونق تازه اي يافته است.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
بافق از شهرهاي پيشين و تاريخي استان يزد به دليل جايگاه طبيعي، جغرافيايي و ارتباطي خود در دوران هاي گوناگون مورد توجه بوده و بارها مورد چپاول سركشان و كشورگشايان قرار گرفته است. اين شهرستان پيش از اسلام جزو قلمرو هخامنشيان، اشكانيان و ساسانيان بوده است. در روزگار ساسانيان منطقه يزد، از جمله شهر بافق رو به آباداني نهاد و از جايگاه ويژه اي برخوردار شد. بافق، در روزگار عثمان بن عفان به دست مسلمانان گشوده شد و در نيمه دوم سده سوم هـ. ق، يعقوب ليث صفاري بر اين منطقه دست يافت. در روزگار ديلميان، فخر الدوله ديلمي و از سال 536 تا 718 هـ . ق اتابكان يزد بر اين ناحيه حكومت كردند و نماينده اي به بافق فرستادند. در زمان آل مظفر، صفويان و حاكمان دوره تيموري، شهر بافق گسترش يافته و آباد شد. در حمله افغان ها به ايران، به مردم منطقه يزد، از جمله شهر بافق خسارت وارد شد و اين شهر، به قلمرو محمود و اشرف افغان درآمد. در دوره نادرشاه افشار و جانشينان او، شهر بافق تابع ايالت يزد بود و محمد تقي خان و بازماندگانش بر اين ناحيه حكمراني داشتند.