معرفی وبلاگ
سلام ،‌ خوش آمديد . در اين وبلاگ موضوعات زير مطرح مي شوند : اطلاعات ايران شناسي (معرفي شهرهاي ايران به تفكيك هر استان) - تاريخ ايران - ادبيات ايران زمين - جغرافياي ايران - گالري تصاوير و ... منابع وبلاگ => نرم افزار مرز پر گهر - سايت هاي : نماي ايران ، كتاب اول ، ساجد ، سازمان ميراث فرهنگي استان اصفهان ، پارست ، مؤسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران ، گنجور دات نت
لينك دوستان
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 1529959
تعداد نوشته ها : 1100
تعداد نظرات : 27
Rss
طراح قالب

موسسه تبيان - ايران شناسي

Translate
لينك دوستان تبياني
پيج رنك

منطقه سمنان در تمام دوره حكومت مادها و هخامنشيان، كوميسنه يا كوميشان ( قومس بعد از اسلام ) جزو ايالت بزرگ پارت يا پرتو به شمار مي رفت. سمنان شهر سرحدي ايالات پارت هاي پارت و ماد بوده و به همين علت برخي از مورخان، زماني اين شهر را جزو مادها و گاهي جزو پارت ها به حساب مي آورند. شهرستان سمنان مهم ترين منطقه استان سمنان است كه در درازاي جغرافيايي 53 درجه و 23 دقيقه و پهناي جغرافيايي 35 درجه و 34 دقيقه واقع شده است. باغ هاي گل نرگس سمنان كه نوع مرغوبي از گل نرگس را در سراسر ايران توليد مي كنند, از زيبايي هاي اين منطقه به شمار مي آيند. صنايع استان سمنان؛ شامل صنايع دستي و ماشيني مي شود. سمنان يكي از مهم ترين قطب هاي صنعتي استان است كه به تنهايي حدود 56 % از واحد هاي صنعتي استان را به خود اختصاص داده است. معادن زيادي نيز در اين شهرستان وجود دارند. مكان هاي طبيعي و تاريخي متعدد به همراه اقتصاد مناسب, منطقه ياد شده را به يكي از ديدني ترين مناطق استان سمنان تبديل كرده است
مكان هاي ديدني و تاريخي
شهرستان سمنان به سبب پيشينه تاريخي غني و دارا بودن معماران هنرمند, از بناهاي تاريخي و معماري قابل توجهي برخوردار است. كوه ها و غارهاي منطقه نيز در كنار دشت با اهميت كوير, رودخانه ها و چشمه هاي متعدد, به همراه پوشش گياهي خاص كويري از جمله جاذبه هاي طبيعي مهم شهرستان سمنان هستند. نيمه جنوبي شهرستان سمنان را بخشي از بزرگ ترين منطقه بياباني ايران فرا گرفته كه همواره مورد بازديد دانش پژوهان و دوست دارن طبيعت كويري قرار مي گيرد. كوهستان و كوير در شهرستان سمنان تضادي ديدني به وجود آورده كه به راستي ديدني است. دراين شهرستان مي توان از قلعه هاي قديمي تاريخي چون قلعه‌هاي سارو كه در دو طرف كلاته؛ كنار چشمه ساري زيبا واقع شده و قلعه كوشمغان كه در كهن ترين محله هاي سمنان بنا شده؛ بازديد كرد و لذت برد.

وجه تسميه و پيشينه تاريخي
درباره وجه تسميه نام سمنان كه به اين منطقه اطلاق مي شود, عقايد و نظرات متفاوتي رايج ومعمول است كه مهم ترين آن ها آورده مي شود. - در گذشته هاي دور در محل آتشكده بزرگ هريس در كومش (سمنان) شهري عظيم با بت خانه اي بزرگ با ساختماني رفيع و با شكوه وجود داشته است. به همين علت احتمال مي رود كه مردم اين سرزمين قبل از ظهور زرتشت، داراي مذهب «سمتي» يا «سمينه» بوده اند و بت خانه بزرگ آنان در محل سمنان فعلي واقع بوده است. - برخي ديگر بر اين باورند كه سمنان در اصل «سكنان» منسوب به طوايف سكه ها مي باشد و الف و نون آن نشانه نسبت و مكان است كه در واژه هاي گيلان و غيره مشاهده مي شود. - عده اي ديگر از اهالي سمنان عقيده دارند كه نام قديم سمنان (سيم لام) بوده كه بناي آن به دست دو نفر از فرزندان نوح پيغمبر به نام هاي (سيم النبي) و (لام النبي) انجام گرفته كه مقبره آنان در كوه هاي شمال خاوري سمنان در محلي موسوم به پيغمبران واقع است. بر اين اساس كلمه (سيم لام) در اثر كثرت استعمال به مرور زمان به سمنان تبديل شده است. - برخي نيز افسانه بناي اوليه را به دو هزار سال قبل از ميلاد مسيح به دستور تهمورث ديوبند نسبت داده اند. در آن زمان شهر را به سمينا نام گذاري نموده اند كه به مررو زمان به سمنان تغيير يافته است.
- روايت ديگر حاكي از اين است كه نام قديم سمنان در زبان محلي «سه مه نان» بوده و منظور ساكنان آن اين بوده است كه محصولات كشاورزي اين منطقه نان و آذوقه اهالي را بيش از سه ماه تأمين نمي كند. بعدها به مرور زمان «سه مه نان» به سمنان تغيير يافته است. به هر حال آن چنان كه از منابع و كتب تاريخي استنباط مي شود سمنان يكي از مناطق كهن و قديمي ايران است كه در درازاي تاريخ فراز و نشيب هاي زيادي را پشت سر گذاشته است.
منطقه سمنان در تمام دوره حكومت مادها و هخامنشيان، كوميسنه يا كوميشان ( قومس بعد از اسلام ) جزو ايالت بزرگ پارت يا پرتو به شمار مي رفت. در اين دوره سمنان, شهر سرحدي ايالات پارت هاي پارت و ماد به شمار مي رفت. به همين علت برخي از مورخان، زماني اين شهر را جزو مادها و گاهي جزو پارت ها به حساب مي آورند. سلوكيان بزرگ ترين عامل يوناني كردن مشرق بودند و به همين جهت، براي ادامه فرمان روايي خود نظر مساعد مردم را لازم داشتند و براي اين كار تقريبا شصت شهر در مشرق و ايالت پارت بنا كردند. يكي از اين شهرها آپاما يا لاسگرد فعلي است كه در 34 كيلومتري سمنان واقع شده و ديگري شهر هكتا پليس ( صد دورازه ) است كه عده اي آن را دامغان مي دانند. اشكانيان ايالات ايران را به هيجده بخش وسيع تقسيم كردند كه يكي از ايالت هاي مهم آن كميسن قوميس يا قومس در نواحي سمنان و دامغان كنوني بود.
در آغاز قرن هفتم ميلادي تضادهاي داخلي در زندگي سياسي – اجتماعي ايران بيش تر شد و مبارزه اي كه به خاطر قدرت و حكومت ميان گروه هاي گوناگون درگرفت، به تضعيف ايران انجاميد. درهمين زمان يزدگرد سوم، آخرين پادشاه سلسله ساساني، سرگرم مبارزه با مهاجمان عرب بود كه به تازه گي به ايران تاخته بودند. اين مبارزه كه تا سال 651 ميلادي ادامه داشت، با فتح كامل ايران به دست اعراب خاتمه پذيرفت. اعراب نخست شهر بزرگ و آباد ري را تسخير كردند، سپس به شمال شرقي رفته و به سرزمين كومش ( شهرهاي سمنان، دامغان، بسطام ) رسيدند و آن ر ا تسخير كردند.
سمنان در دوره هاي بعد از اسلام جزو سرزمين تاريخي قومس ( كومش ) به شمار مي آمد. سمنان طي تاريخ دو هزار ساله خود شاهد فراز و نشيب ها، جنگ ها، شكست ها و پيروزي هاي بي شمار بوده است. در دوره هاي بعدي نيز منطقه سمنان مورد توجه خاص حكومت هاي مركزي قرار گرفت و منازعه ها ومناقشه هاي متعدد بر سر اين منطقه بين قدرت مندان درگرفت.
دردوران حكومت امويان و عباسيان به ويژه پس از قتل ابومسلم خراساني به دست منصور دوانيقي، شورش و بلوا سراسر ايران را در برگرفت و نهضت هاي بي شماري به وقوع پيوست كه از مهم ترين آن ها قيام سنباد زردتشتي بود. در اندك زمان، زرتشتيان طبرستان و نواحي شمال قومس يعني سنگسر (مهدي شهر)، شهميرزاد و فولاد محله، به دور رهبر اين نهضت جمع شدند و قومس و ري را به تصرف در آوردند، ولي در ساوه شكست خوردند و سنباد به قومس گريخت و پس از ضبط خزاين ابومسلم رو به طبرستان نهاد. وي پس از مدتي در دره هاي سنگسر و شهميرزاد به قتل رسيد.
ايالت كومش (قومس) از كانون هاي مهم اسماعيليان در قرن هاي ششم و هفتم هجري بود. به طوري كه در اين ايالت 150 قلعه در اختيار اين فرقه بود كه هر مجموعه از آن ها را يك كدخدا و هر قلعه مجزاي آن را يك محتشم كه به منزله فرماندار كل يا حاكم بزرگ بود، زير نظر داشت. سمنان در دوران مغول، هم چون ساير نقاط ايران از حمله و كشت و كشتار اين قوم در امان نماند و متحمل خسارات جاني و مالي بسيار شد. اين كشت و كشتار، در زمان تيمور لنگ نيز كه از سال 783 هجري حمله به ايران را شروع كرد، ادامه يافت.
پس ازظهورواستقرارحكومت صفويان، شاه اسماعيل صفوي به سركوب گردن كشان ولايت ها پرداخت. از جمله، حاكم قلعه فيروزكوه را دستگير كرد و به اين ترتيب، ولايت فيروزكوه و خوار، سمنان و سنگسر به تصرف صفويان درآمد. كريم خان زند با عنوان وكيل الرعايا مدت 29 سال در ايران سلطنت كرد، ولي در اين مدت شهرهاي سمنان، دامغان، شاهرود، بسطام، را در اختيار بزرگان خانواده قاجار قرار داد. بعد از مرگ خان زند، آغا محمد خان شيراز را ترك كرد و به طرف كومش و دامغان رفت و با گرد‌ آوردن عده اي از افراد قبيله خود، سرانجام توانست به ولايت كومش ( سمنان، دامغان و بسطام ) و ولايت جنوبي درياي خزر دست يابد. پس از آغا محمد خان، برادر زاده وي به نام فتحعلي شاه قاجار بر اريكه سلطنت تكيه زد و از همان ابتداي سلطنت، خطه قومس را كه زادگاهش بود مورد توجه قرار دارد و ذوالفقار را به عنوان حاكم سمنان برگزيد. نام جغرافيايي قومس تا اواخر دوران قاجاريه بر سر زبان ها بود، ليكن در دوران حكومت پهلوي اول، سمنان در شمار شهرهاي استان دوم، يعني مازندران در آمد.
مشخصات جغرافيايي
هرستان سمنان مهم ترين منطقه استان سمنان است كه در درازاي جغرافيايي 53 درجه و 23 دقيقه و پهناي جغرافيايي 35 درجه و 34 دقيقه واقع شده است. اين منطقه از خاور و شمال خاوري به شهرستان دامغان، از شمال به شهرستان ساري و قسمتي از شهرستان سواد كوه، ازباختر به شهرستان هاي گرمسار و دماوند و از جنوب به شهرستان هاي نايين و اردستان محدود مي شود.

شهرستان سمنان در دامنه‌هاي جنوبي سلسله جبال البرز قرار گرفته و به تدريج از شمال به جنوب از ارتفاع آن كاسته مي شود و به كوير نمك منتهي مي شود. رشته كوه البرز هم چون ديواره‌اي شهرستان سمنان را از مازندران جدا مي ‌سازد. ارتفاع متوسط شهرستان سمنان از سطح دريا 1132 متر است و در فاصله 234 كيلومتري خاور تهران و در مسير جاده اصلي (آسفالته) تهران – مشهد واقع شده است.
بر اساس آخرين آمار جمعيتي در سال 1375 جمعيت اين شهرستان 142330 نفر بوده كه از اين رقم 91045 نفر جمعيت مركز شهرستان بوده است. مردم شهرستان سمنان آريايي نژادند و به زبان فارسي با گويش سمناني سخن مي گويند. شهر سمنان مركز شهرستان سمنان وهم چنين مركز استان سمنان است. شهر سمنان درغرب گذر آهوان قرار گرفته و به گفته سياحان اين جاده محبوب ترين راه جهت رسيدن به ري در تابستان با گذشتن از ده كوهستان و دارا بودن مناظر خرم و زيباي طبيعي بوده است. شهرستان سمنان از راه هاي ارتباطي جاده اي, راه آهن و هوايي برخوردار است. مهم ترين مسيرهاي دسترسي از شهرهاي بزرگ به اين منطقه راه اصلي تهران – مشهد است كه از ميان شهر سمنان مي گذرد. دراين مسير فاصله سمنان با گرمسار 118، با تهران 234، با دامغان 110، با شاهرود 176 و با مشهد 658 كيلومتر است.
مسيرفرعي سمنان – مهدي شهر به درازاي 18 كيلومتر كه پس از طي 26 كيلومتر با گذشتن از مهدي شهر به شهميرزاد مي رسد و مسير فرعي سمنان– فيروزكوه به درازاي70 كيلومتر از جمله ديگر راه هاي مناسب اين منطقه هستند. سمنان هم چنين در مسير راه آهن سراسري تهران – مشهد قرار دارد.

 

عمارات و محوطه هاي باستاني

عمارت شكارگاه ملاده
در روستاي سرسبز و خوش آب و هواي ملاده (در حدود 70 كيلومتري شمال سمنان) دو عمارت بزرگ و باستاني و زيبا وجود دارد كه در دو سمت شرق و غرب به فاصله حدوداً 50 متر به موازات يك ديگر قرار گرفته‌اند. معماري ساختمان‌هاي مذكور بسيار زيباست. معماري، نوع گچ‌بري روي ديوارهاي اتاق‌ها و ايوان‌ها، ساخت تاق‌نماها روي ديوار و در برخي جاها نقاشي‌هاي زيباي ديواري و نيز ايجاد شومينه‌هاي كوچك، به آن جلوه‌اي خاص داده است.

مصالح اصلي بنا، خشت و آجر و نماي آن آجر و گچ است. هر يك از اين دو نوع ساختمان دو طبقه و داراي تعداد زيادي اتاق و راهروي مربوط به اتاق‌ها و طبقه بالايي است.اين ساختمان كه به خانه ابراهيم خان نيز معروف است, داراي يك حياط بزرگ با درختان فراوان و متنوع است و سر در اصلي اين ساختمان‌ها از جنس چوب است. درهاي اين دو ساختمان به فاصله چند متر مقابل هم قرار دارند.
اين بناها در سال 1287 قمري به همت ابراهيم خان حاكم دودانگه و چهاردانگه براي سكونت شخصي احداث شد. پس از ابراهيم خان، پسرش اسماعيل‌خان در آن زندگي مي‌كرد و به علت كشته شدن او، بازماندگان از آن محل كوچ كردند و خانه را غيرمسكوني باقي گذاشتند. در حال حاضر سرپرستي اين ساختمان‌ها به عنوان آثار باستاني به عهده سازمان ميراث فرهنگي استان بوده و محل بازديد گردشگران است.
ساختمان دارالحكومه
ساختمان دارالحكومه سمنان يكي از آثاردوران قاجاريه است كه در جنوب شهر و در ميدان ابوذر غفاري (پاچنار) واقع شده است. بناي دارالحكومه را به دوره فتح علي شاه قاجار و پيش از زمان حكومت حاجي بهمن ميرزا بهاءالدوله پسر فتح علي شاه در سمنان نسبت مي‌دهند. قبل از اين كه ساختمان ارگ دولتي سمنان در شمال شهرساخته شود، دارالحكومه سمنان در جنوب شهر و در همين بنا كه امروز به خانه كلانتر معروف است، واقع شده بود.
تپه تاريخي ناسار (نو حصار)
تپه ناسار در سه كيلومتري شرق شهر سمنان و در پنج كيلومتري جنوب راه شوسه آن واقع شده است. در مورد وجه تسميه آن عقيده بر اين است كه نام ناسار در اصل نوحصار بوده و در اثر مرور زمان به ناسار تبديل شده است، آثار باقي مانده اين شهر به صورت تل بزرگي در شمال شرقي ناسار فعلي مشاهده مي‌شود. در حفاري‌هايي كه سال هاي قبل در اين تپه به عمل آمده اشياء فراواني كشف شد. از شواهد چنين برمي‌آيد كه بناي اين شهر در حمله‌هاي اقوام مهاجم نابود شده و روستاي ناسار كنوني در كنار خرابه‌هاي آن بنا شده و لذا به نوحصار يا حصارنو معروف شده است. اكنون در اطراف اين تپه‌ تاريخي زراعت مي‌شود. بلندي تپه مذكور به حدي است كه بر مناطق اطراف و تا قسمتي از شهر گرمسار اشراف دارد.

ساير تپه‌هاي تاريخي
تپه خرابه محمدآباد در 8 كيلومتري جنوب سمنان
تپه عيد علاء در 11 كيلومتري جنوب خاوري سمنان
تپه خرابه ركن‌آباد در پنج كيلومتري جنوب سمنان
ميدان باستاني و تپه هاي دلازيان
اين ميدان در هشت كيلومتري جنوب خاوري شهر سمنان و در پانصد متري خم رودخانه گيناب واقع شده است. در انتهاي زمين هاي كشاورزي نماي هشت تپه نزديك به هم ديده مي‌شود. هر چند جاگيري تپه‌ها در كنار هم شكل هندسي ويژه‌اي ندارد، اما از هر سو كه بدان‌ها بنگريم همواره هشت برجستگي از دور پيداست. بلندي اين تپه‌ها يكسان نيست ولي تفاوت زيادي هم ندارند. فاصله بين دامنه‌هاي پشت تپه جنوبي تا دامنه‌هاي پايين تپه شمالي بالغ بر 230 متر و فاصله مشابه تپه خاوري تا تپه باختري معادل 300 متر است. وسعت دامنه‌هاي هر يك از تپه‌ها متفاوت است و تپه‌هاي كوچك‌تر نيز بر دامنه و كنار تپه‌هاي بلند جاي دارند. با توجه به نوع معماري و ابعاد خشت‌ها، قدمت اين تپه‌ها به اوايل هزاره اول مي‌رسد. اين تپه‌ها توسط افراد سودجو مورد كند و كاو قرار گرفته و به وسيله ماشين‌هاي سنگين تخريب شده است.

 

حمام ها و آب انبارها در شهرستان سمنان 

حمام پهنه ( گرمابه حضرت)
حمام پهنه كه پيشينه ساخت آن به قرن نهم هجري قمري مي رسد, يكي از آثار قديمي و ارزشمند سمنان است كه در گوشه شمال باختري تكيه ‌پهنه سمنان، بين مسجد جامع, مسجد امام خميني(ره) و امام‌زاده يحيي قرار گرفته است. اين حمام قديمي در سال 856 هجري قمري در زمان سلطنت ابوالقاسم بابرخان پادشاه تيموري و به دستور وزير وي خواجه غياث‌الدين بهرام سمناني ساخته شده و به علت كم توجهي در زمان سلطنت ناصرالدين شاه قاجار، كتيبه آن ربوده شد. در سال 1312 هجري قمري در زمان سلطنت مظفرالدين شاه؛ نسبت به تعمير و تجديد بناي آن اقدام شد.

ساختمان حمام از سه قسمت تشكيل يافته است: قسمت اول رخت كن يا سربينه است كه به وسيله يك هشتي كوچك به قسمت دوم و سوم يعني گرم خانه و خزانه متصل مي‌شود. يكي از قسمت‌هاي جالب توجه اين حمام سر در زيبا و كاشي كاري شده آن است. با اين كه در انجام كاشي كاري به اندازه كافي دقت نشده باز هم از جذابيت قابل توجهي برخوردار است. در طرفين درب ورودي كه از چوب با گل ميخ‌هاي آهني ساخته شده، دو نقش از يك افسر و فرمانده قاجار با شمشير وجود دارد. حمام پهنه از موقوفات مسجد جامع است كه در حال حاضر پس از باز پيرايي به عنوان موزه مردم‌شناسي مورد استفاده قرار مي گيرد. اين حمام پهنه به جهت نزديكي به بقعه حضرت يحيي بن موسي به گرمابه حضرت نيز شهرت دارد. اين بنا با شماره 1022 به ثبت تاريخي رسيده است.
آب انبار ناسار
يكي از مهم ترين و عميق‌ترين آب انبارهاي سمنان، آب انبار ناسار است كه در دوران قاجاريه ساخته شده است. اين آب انبار داراي سر درب بزرگي است كه روي دو جرز مشتمل بر دو سپر آجري استوار شده است. بر بالاي مدخل ورودي آب انبار نيز لوحه‌اي سنگي نصب شده كه اشعاري بر آن حجاري شده است. آب انبار ناسار، داراي پله‌هاي سنگي پهن و بلند است. سقف پايين آب انبار مشتمل بر ايواني به صورت دايره است و به وسيله راهرويي كه در سمت راست آب انبار قرار دارد به قسمت اصلي راه مي‌يابد. سقف بلند آن، گنبدي و داراي سوراخي بزرگ است كه نور داخل آب انبار را تأمين مي‌كند.

حمام ناسار
حمام ناسار دربازار عمومي شهر سمنان و جنوب خاوري تكيه ناسار واقع شده است و نزديك سه قرن قدمت دارد و يكي از بناهاي دوره صفويه به شمار مي‌آيد.اين حمام از معماري قديمي و قابل توجهي برخوردار است

آب انبار قلي
بناي آب انبار قلي در خيابان امام خميني پشت هتل كومش كوچه ملاقزويني و در 50 قدمي حمام تاريخي قلي واقع شده و براساس كتيبه ‌ تاريخي آن در سال 912 هجري شمسي ساخته شده است. سردرب آب انبار هيچ گونه تزييني ندارد.
حمام قلي
حمام قلي در خيابان امام خميني سمنان، پشت هتل كومش در كوچه معروف به ملا قزويني واقع شده است. در اين حمام كتيبه‌اي كه حاكي از تاريخ بناي اوليه آن باشد, وجود ندارد ولي عده‌اي تاريخ بناي آن را با آب انبار مقابل بنا هم زمان مي‌دانند و اگر چنين باشد مي‌توان حمام قلي را در زمره يكي از آثار قرن دهم به شمار آورد. حمام قلي شامل سه قسمت سربينه، رخت كن، گرم خانه و خزانه است. بخش اول يا سربينه به شكل مربعي است كه چهار غرفه با تاق‌هاي قوسي شكل در اطراف آن ساخته شده است. نور داخل سربينه از طريق روزنه‌هايي كه در وسط سقف و در اطراف آن ساخته شده است تأمين مي‌شود. قسمت دوم حمام گرم خانه است كه براي ورود به آن بايد از هشتي گذشت. قسمت اصلي آن داراي طرح مستطيل شكل و سقف ضربي با نورگير است.
در قسمت شمالي گرم خانه طرح هخامنشي ساخته شده كه به اندازه 20 سانتي‌متر از كف حمام بلندتر و در وسط آن حوضي قرار دارد. در قسمت باختر, گرم خانه خزانه و در بخش جنوب كه به اندازه يك متر از سطح گرم خانه پايين‌تر است، دوش‌هاي آب گرم و سرد ايجاد شده است. اين حمام، بدون در نظر گرفتن سقف گنبدي آن، به صورت بنايي جديد درآمده و تا حدودي از اصالت تاريخي خود خارج شده است.
حمام نخست
حمام نخست، در ابتداي بازار عمومي سمنان و در كنار خيابان شهدا قرار دارد كه نسبت به حمام‌هاي ديگر سمنان جديد است. اين حمام داراي سه بخش سربينه، گرم خانه و خزانه و بيش از سه متر از كف خيابان مجاور پايين‌تر است. سر در اوليه حمام، داراي كاشي‌كاري و كتيبه‌اي از كاشي قرمز است تاريخ ساخت آن را 1349 هجري قمري ذكر كرده است.
آب انبار سرخه
آب انبار باستاني سرخه كه در خيابان عاشورا در شهر سرخه قرار دارد. بزرگ‌ترين، زيباترين و مهم ترين آب انبار اين شهر است كه براساس معماري سنتي خاص ناحيه كويري با گنبد عظيم مخروطي بر بالاي منبع آن به صورت پله‌هاي مدوري ساخته شده است. بر بالاي گنبد آن بادگير كوچكي براي عبور جريان هوا به چشم مي‌خورد. از مدخل ورودي آب انبار كه اكنون بسته است، تا شيرهاي آب بيش از چهل پله وجود دارد. قدمت اين آب انبار را بيش از چهار قرن تخمين زده‌اند.

آب انبار كارخانه
يكي از زيباترين و جالب ترين آب انبارهاي حاشيه شمالي كوير را مي‌توان آب انبار كارخانه به حساب آورد. اين آب انبار كه به علت مجاورت با كارخانه ريسنده گي و بافنده گي به اين نام خوانده مي‌شود. اين آب انبار در سال 1310 هجري شمسي ساخته شده و داراي سر درب زيبا مزين به تزيينات آجري عالي است. درِب دو طرف آب انبار، اندكي به جلو متمايل شده و به اين ترتيب، طرح ذوزنقه‌اي پيش فضاي آن را به وجود آورده است. بالاي مدخل ورودي مجلسي، نيم دايره‌اي از آجر وجود دارد كه در آن نقش دو شير به چشم مي‌خورد. در اين آب انبار، كتيبه‌اي وجود ندارد. سقف آن گهواره‌اي كوتاه با تزيينات آجري ساده است. در طرفين آب انبار، دو مغازه كوچك وجود دارد.

آب انبار كهنه دژ
آب انبار كهنه دژ در محله ناسار بالا و در كوچه كهنه دژ سمنان قرار دارد و داراي سر درب و پشت بغل‌هاي آجري با تزيينات زيگزاگ شكل است كه در سال 1325 هجري قمري ساخته شد. بر بالاي مدخل ورودي اين آب انبار، لوحه‌اي به درازاي نيم متر و پهناي 30 سانتي‌متر وجود دارد و اشعاري نيز بر آن منقوش است آب انبار توكلي آب انبار توكلي در خيابان شهيد باهنر سمنان و روبه روي مدرسه قرار گرفته و سر درب آن آجري است. قسمت بالاي اين آب انبار و سرتاسر آن با قطاربندي ساده‌اي كه به كمك دو رج آجر به طور سه گوش قرار دارند, زينت داده شده است.

ديوارهاي طرفين آب انبار اندكي به جلو متمايل است و در گوشه آن، دو ستون مدور زيبا ساخته شده است. آب انبار داراي 32 پله سنگي به ارتفاع 27 سانتي‌متر است كه سقف آن را اتاق گهواره‌اي كوتاه با تزيينات آجري زيگزاگ تشكيل مي‌دهند.
آب انبار بيابانك
بناي آب انبار بيابانك در روستايي به همين نام واقع شده و مشتمل بر سردرب، راه پله، مخزن اصلي و مخزن فرعي است. سردرب بنا ساده و آجري است. مخزن اصلي بنا با گنبد مخروطي شكلي كه سطح خارجي آن به صورت پله‌اي است و در بالاي آن هواكش مكعب شكلي وجود دارد, مسقف شده و مخزن ديگر آن نيز با گنبد مدور و كوتاهي پوشيده شده است. اين بنا تا چند سال پيش مورد استفاده بوده است.

ساير آب انبارهاي تاريخي سمنان
آب انبار امام‌زاده علوي كه روبه روي درب ورودي سابق بارگاه سمنان قرار گرفته است.

آب انبار پاچنار كه در كنار دبيرستان دخترانه هاجر سمنان واقع شده است.
آب انبار صادقيه در جنوب مسجد امام خميني سمنان واقع شده است.
آب انبار كاشفي در خيابان سعدي و جنوب غربي ساختمان استان داري سمنان قرار گرفته است.
آب انبار چوب مسجد در خيابان آيت‌الله طالقاني نزديك ميدان ابوذر سمنان واقع شده است.
آب انبار شرق سمنان در شرق سمنان در مسير اصلي تهران – مشهد واقع شده است.
آب انبار امام‌زاده زين‌العابدين در خيابان امام حسن؛ مقابل امام‌زاده زين‌العابدين سمنان قرار گرفته است.
آب انبار سنادره در قبرستان سابق سنادره سمنان واقع شده است.
آب انبار بيابانك در روستاي بيابانك سمنان واقع شده است.
آب انبار جهاديه در انتهاي خيابان دكتر شريعتي سمنان واقع شده است.
آب انبار مهدي‌شهر در بخش مهدي‌شهر – حوالي حسينيه اعظم سمنان قرار گرفته است.
آب انبار علي‌بن جعفر در خيابان شهيدرجايي سمنان واقع شده است.
آب انبار حاجي شيخ در خيابان ابوذر (نيم فلكه ) سمنان واقع شده است.
آب انبار امام‌زاده علوي سمنان روبه روي درب بارگاه علويان واقع شده و در زمان فتح علي‌شاه قاجار ساخته شده است.
يخ دان‌هاي تاريخي سمنان
به طور كلي يخ دان ها ابتكارخاص كويرنشينان ايراني در گذشته بوده اند. اين بناها نوع خاصي از معماري است كه به منظور انبار آب خنك و گوارا براي مصرف اهالي به صورت خشتي – گلي و مدور به صورت استوانه‌اي, مخروطي و يا گنبدي ساخته مي شد. مهم ترين يخ دان هاي سمنان كه در حال حاضر اثري از آن ها باقي مانده عبارتند از:

- يخ دان آتشگاه در محله سابق آتشگاه سمنان.
- يخ دان بيابانك در روستاي بيابانك سمنان.
- يخ دان خزانه در روستاي گرمه مربوط به دوره قاجاريه


X