پس از عمليات و الفجر مقدماتي، دشمن با كمك استكبار جهاني تبليغات وسيعي را به راه مي‌اندازد و ادعا مي كند كه ايران ديگر نخواهد توانست حمله‌اي مؤثر در جبهه‌ها انجام دهد. از سوي ديگر، فرماندهان نظامي ايران براي به دست گرفتن ابتكار عمل و خنثي نمودن تبليغات دشمنان،‌عملياتي را به نام والفجر2 طراحي مي‌كنند كه در تداوم عمليات والفجر1 در منطقه حاج عمران واقع در غرب پيرانشهر به اجرا در مي‌آيد.
در محورهاي حاج عمران، هيچ تحركي از سوي ايران از ابتداي جنگ صورت نمي‌گيرد و بدين جهت براي جراي عمليات لازم بود كه فعاليت‌هاي مهندسي براي عبور نيروها انجام شود.

نيروهاي مهندسي با تلاش بي‌وقفه و شبانه‌روزي، تمهيدات لازم براي حمله و عبور رزمندگان را فراهم مي‌آورند. همزمان، عوامل شناسايي اطلاعات پس از نفوذ به مواضع دشمن به شناسايي نفرات و استعداد زرهي و ساير امكانات آن‌ها مي‌پردازند. تمام اين فعاليت‌ها در منقطه‌‌اي انجام مي‌شود كه بيشتر محورهاي منطقه در كنترل عوامل ضد انقلاب است. استعداد دشمن مجموعاً 3 تيپ و يك گردان برآورده مي‌شود و راه‌ها و محورهاي نهاجم براي رسيدن به يك پيروزي مشخص مي‌شود.
سرانجام عمليات والفجر 2 در ساعت 24 مورخ 29/4/62 بار رمز «ياالله، ياالله، ياالله» در منطقه عملياتي حاج عمران با اهداف زير آغاز مي‌شود:
خارج كردن شهرهاي كردنشين ميهن اسلامي از زير آتش دشمن، آزادسازي ارتفاعات مهم منطقه، مسدود كردن راه ضد انقلاب و تصرف پادگان مهم حاج عمران. رزمندگان
‏اسلام متشكل ازسپاه و ارتش كه ساعت‌ها قبل از عمليات، از خطوط تماس، حركت خود را براي دور زدن دشمن آغاز مي‌كنند، پس ازشنيدن رمز عمليات با چهارگردان از محور راست و سه‌گردان از سمت چپ وارد عمل مي‌شوند و با عبور از ميدان‌هاي مين و سيم خاردار، اولين ضربات را بر دشمن كه انتظار حمله ايران را در منطقة اروند رود مي‌كشيد وارد مي‌آورند. تپه‌هاي اطراف كينگ (آزادلي) به تصرف در مي‌آيد و خيزش رزمندگان براي تنصاحب اهداف از پيش تعيين شده بيشتر مي‌شود.
‏نيرو هاي احزاب منحله كومله و دمكرات با مشاهده حملة سنگين رزمندگان اسلام با سرعت تمام از مقابل آنان گريخته و با پناه گرفتن در شكاف كوه‌ها و صخره‌ها با تلاش مذبوحانه سعي مي‌كنند از سرعت عمليات كم كنند و مانع پيشروي نيرو‌هاي ايراني شوند.
‏تعدادي از پايگاه‌هاي دشمن در همان ابتدا سقوط مي‌كند و تلفات سنگيني به دشمن وارد مي‌آيد. همچنين قست‌هاي ديگري از دامنه‌هاي كوه كينگ به تصرف نيرو‌هاي ايراني در مي‌آيد، ولي با اجراي آتش كسترده و سنگين دشمن،كار تصرف نهايي اين ارتفاعات حساس با مشكل مواجه مي‌شود. به دنبال آن، نيروهاي عراقي اقدام به چند پاتك مي‌كنند و موفق مي‌شوند چند ارتفاع از دست داده را بازپس گيرند. سرانجام زماني كه هوانيروز ايران به اوضاع مسلط مي‌شود و مشكلات را با تداركات خوب خود مرتفع مي‌كند، رزمندگان اسلام موفق مي‌شوند طي نبردي سخت، ارتفاع كينگ را به طور كامل پاكسازي كرده، به تصرف درآورند و آن را به نام «آزادي» نامگذاري كنند.
‏قلة «كينگ» 2600 ‏متر ارتفاع دارد و به نام قلة 2519 ‏مشهور است. با گلوله‌باران ارتفاعات اطراف قلة آزادي توسط آتشبارهاي ارتش اسلام، نيروهاي عراقي شكست سختي را متحمل شده، اقدام به فرار مي‌كنندكه به هنگام فرار تعدادي ازآن‌ها در ميان سيم‌هاي خارداري كه خوددر منطقه تنيده‌‌اند،گرفتارمي‌شوند.
‏رزمندگان پس از اين كه اهداف اوليأ عمليات، از جمله تصرف چند روستا و ارتفاعات اطراف آن‌ها و همچنين جاده پيراشهر- حاج عمران حاصل مي‌شود، براي تسخير پادگان معروف خاج عمران پيشروي به سمت آن را آغاز مي‌كنند و لحظه به لحظه اين هدف اصلي در معرض سقوط قرار مي‌گيرد.
‏سرعت عمل نيرو‌هاي تكاور در تصرف مواضع دشمن باعث مي‌شود كه خلبانان عراق نتوانند دوست را از دشمن تشخيص دهند و بمب‌هاي خود را بي‌هدف فرو مي‌ريزندكه با حجم پدافند هوايي و اقدامات تاكتيكي و تهاجمي نيروي هواي ايران، چند فروند از هواپيماهاي عراق هدف قرار گرفته، سقوط مي‌كنند. با ايجاد اختلال در كار هواپيماهاي عراق، ضربه‌پذيري دشمن در زمين بيشتر مي‌شود.
‏در اين تهاجم‌ها، هوا نيروز ايران اوج قدرتمندي خود را در تسريع پيروزي نشان مي‌دهد و در پشتيباني عمليات از جمله رساندن مهمات و تخليه مجروحين، همچنين عمليات تهاجمي در شرايط دشواركوهستاني، تحسين همگان را بر مي‌انگيزد. پادگان استراتژيك حاج عمران به محاصره در مي‌آيد و با تاريك شدن هوا، در ساعت 30/8 ‏بعد از ظهر حلقة محاصره پادگان حاج عمران با هجمة بي‌امان رزمندگان اسلام تنگتر مي‌شود. تعدادي از نفرات عراق با شليك مسلسل‌هاي سنگين، آخرين تلاش خود را براي حفظ پادگان به كار مي‌گيرند كه با آتش پرحجم متقابل، مسلسلها خاموش و باقيماندة نيروهاي عراقي تسليم مي‌شوند. سرانجام در ساعت 9 شب، اين دژ نفوذ ناپذير به تصرف و تسخيركامل رزمندگان ‏اسلام در مي‌آيد. با سقوط پادگان، هدف مهم عمليات تحقق مي‌يابد. با وجود غنايم فراوان در انبارهاي اين دژ دفاعي كار تغذيه و تدارك وزمندگان اسلام سهلتر و سريعتر مي‌شود.
‏با ادامه عمليات در دهكده «رايات» تمامي امكانات دشمن منهدم شده و يا به غنيمت نيروهاي ايراني در مي‌آيد. با اين عمليات، منطقة دربند به طور نسبي تحت كنترل و در تيررس رزمندگان قرار مي‌گيرد كه فعاليت تداركاتي عراق شدت دچار اختلال مي‌شود.

مرحله دوم عمليات
‏دومين مرحله از عمليات، در نخستين ساعات بامداد 14/5/62 با رمز مقدس‌«ياالله، ياالله، ياالله» آغاز مي شود كه با هجوم بي‌امان رزمندگان، ارتفاعات «گردمند» در فاصلة 19‏كيلومتري مرز و14 كيلومتري بادگان حاج عمران آزاد و به نام «حمزه سيدالشداه» نامگذاري مي‌شود. رزمندگان، از اين ارتفاعات بر تنگه دربند در منطقة چومان مصطفي مسلط و مشرف ‏مي‌شوند و با تسلط بر اين ارتفاعات مهم، جادة رواندوز در يك قدس سقوط قرار مي‌گيرد.
‏در بحبوخة تبليغات دروغين راديو بغداد، قواي اسلام دامنة تهاجمات خود راگسترش داده و مقر تيپ 91 ‏پياده عراق را واقع در اطراف ارتفاعات حمزه سيدا لشهداء مورد تهاجم سخت قرار مي‌دهند و پس از يك نبرد بي‌امان، اين مقر را نيز از دست عراقي‌ها خارج مي‌كنند.
با ادامة‌عمليات پيروزمندانه والفجر 2 در اين منطقه، دشمن ضربات و تلفات سنگيني را متحمل مي‌شود. در اين عمليات ارتفاعات اطراف ارتفاع سيدالشهداء آزاد و به اسم «شهيد صدر» نامگذاري مي‌شود.
در آزادسازي اين مناطق، نيروي هوايي و هوانيروز با سركوب دشمن، ‌توامندي و قابليت بالاي خود را به نمايش مي‌گذارند و با تمام قوا رزمندگان را پشتباني و حمايت مي‌كنند.
پس از دو هفته نبرد سنگين و علي‌رغم پاتك‌هاي مكرر ارتش عراق براي بازپس‌گيري مناطق از كف داده، پيروزي قطعي رزمندگان اسلام محرز مي‌شود و در پايان، بخشي از جادة مهم پيرانشهر – رواندوز هم به تصرف كامل در مي‌آيد.
پيروزي و تثبيت مواضع تسخير شده در عمق خاك عراق در اين عمليات توسط نيروهاي ايراني،‌بار ديگر رژيم بعثي عراق را به لحاظ نظامي و سياسي دچار بحراني سخت و جبران ناپذير مي‌كند.
اين عمليات نشان داد كه نيروهاي اشغالگر عراق در هيچ نقطه‌اي از سرزمين‌هاي اشغال شده ايران (از غرب تا جنوب) مصون از حملات قواي ايراني نيستند.

نتايج عمليات
مناطق آزاد شده
ارتفاعات مهم آزادي (كينگ)، 2120، 1970 در عمق خاك عراق.
ارتفاعات تايچي كوران، ارتفاع 2062، شرقانان كوه، رسول، برزمين، گيردو.
روستاهاي زينو، ممي‌خان،‌رايات و شيودرش.
پادگان حاج عمران، تنگه چومان مصطفي و تنگه دربند.
آزادي 60 پايگاه دشمن در منطقة عملياتي.
وسعت منطقه آزاد شده
2000 كيلومتر مربع.
تجهيزات منهدم شده دشمن
5 فروند هواپيما.
40 دستگاه تانك و نفربر.
45 دستگاه خودرو حامل مهمات و ده‌ها خودرو ديگر.
چندين قبضه سلاح سنگين و نيمه سنگين.
يگان‌هاي منهدم شده دشمن
گردان‌هاي 1 و 3 و 5 از تيپ 91 پياده.
يك تيپ كماندويي ويژه.
گردان‌هاي 1 و 3 و يك گروهان كماندوي از تيپ 98 پياده.
دو گروهان از تيپ 61 نيروهاي مخصوص.
يك گردان از تيپ 66 نيروي مخصوص.
گردان دوم از تيپ 5 پياده.
يك گروهان كماندويي از تيپ 604 پياده.
گردان 3 از تيپ 65 نيروي مخصوص.

غنايم

20 دستگاه تانك و نفربر.

12 قبضه انواع مختلف توپ.

50 دستگاه خودرو نظامي.

چندين دستگاه خودرو مهندسي.

صدها قبضه سلاح سبك و نيمه سبك از جمله تيربار و خمپاره‌انداز.

ده‌ها دستگاه تفنگ 106 ميليمتري.

تعداد كشته و زخمي دشمن

بيش از 4000 نفر.

تعداد اسرا

200 نفر.