اسكو از قديمي ترين و مهم ترين شهرستان هاي استان آذربايجان شرقي است. كشاورزي، باغ داري، تهيه و توليد فرآورده هاي كشاورزي و ميوه و خشكبار از مهم ترين منابع درآمدي مردم اين ناحيه است. مردم اسكو؛ علاوه بر كشاوزي، باغ داري و دام داري، به كارهاي داد و ستد، خدمات دولتي، كارگري و كارمندي نيز اشتغال دارند. ابريشم بافي اسكو؛ از اهميت فراواني برخوردار بوده و پارچه هاي اين ناحيه، در ميان زنان شاهسون طرف داران بسياري دارد. درياچه اروميه، دره ي زيباي اسكو و روستاي تاريخي كندوان شهرستان اسكو را از نظر جاذبه هاي گردشگري داراي اهميت كرده است هم چنين مسجدجامع اسكو كه مهم ترين بناي معماري – مذهبي منطقه است، در كنار امام زاده ها و گورستان هاي قديمي؛ ديگر جاذبه هاي تاريخي و معماري آذرشهر را تشكيل مي دهند.

درياچه اروميه، دره ي اسكو و روستاي كندوان به همراه مسجدجامع اسكو از مهم ترين جاذبه هاي طبيعي و تاريخي شهرستان اسكو به شمارمي آيند. امام زاده ها و گورستان هاي قديمي نيز از ديگر مكان هاي ديدني منطقه محسوب مي شوند.

كشاورزي، باغ داري و تهيه و توليد فرآورده هاي كشاورزي و ميوه و خشكبار از مهم ترين منابع درآمد مردم اين ناحيه است. فرآورده هاي كشاورزي شهرستان اسكو شامل: گندم و جو، بنشن، نباتات علوفه اي، تره بار، سيب درختي، گلابي، انگور، گوجه سبز، گيلاس، زرد آلو، گردو و بادام مي شود. آب كشاورزي منطقه از چشمه ها، چاه عميق، رودخانه و كاريز تامين مي شود. از نظر كشاورزي اسكو از رونق خاصي برخوردار است و نوع كشت آن آبي و ديمي است.به واسطه ي مراتع سبز و خرم اسكو و قرار گرفتن اسكو در دامنه رشته كوه هاي سهند باختري و سلطان داغي و ارشد داغي اين منطقه از مراتع بسيار خوبي برخوردار است و دام داري در آن رونق فراوان دارد. زنبورداري نيز در اين منطقه داراي ارزش اقتصادي بسيار است.

محققان اسكو را با اوشكاياي كهن يكي مي دانند. چنان كه از ماخذ آشوري بر مي آيد اوشكايا شهري داراي قلعه بوده كه در خاور درياچه اروميه و در دامنه كوه سهند قرار داشته است. محققان معتقدند كه جايي به نام اوشكايا در ناحيه خورخور كه در كتيبه آرگيشتي اول در شرح لشكركشي سال دهم وي ( 777 ق. م ) آمده است، همان اوشكايا در ماخذ آشوري است. اسكو از قديمي ترين و مهم ترين شهرستان هاي آذربايجان شرقي است. كهن ترين ماخذي كه نام اسكو (اسكويه) در آن آمده؛ شايد كتيبه سارگن دوم پادشاه آشور باشد. اسكوي كنوني در دامنه هاي باختري كوه سهند، ‌قلعه ي مرزي اورارتوها بود. حمدلله مستوفي در قرن هشتم اسكويه يا اسكو را يكي از روستاهاي بزرگ ناحيه باويل رودگفته است. براساس سنگ نبشته هاي متعلق به شاه آشور سارگن دوم در جريان حمله وي به حدود اورارتو، اشكايا كه در آن هنگام دژ مرزي اورارتو بود، بدون پيكار به تصرف آشوريان درآمدند و با شمار ديگري از روستاهاي پيرامون آن به آتش كشيده شد. پس از آن ديگر نامي از اوشكايا در منابع ديده نمي شود. در دوره ي اسلامي حمدلله مستوفي از آن با عنوان يكي از آبادي هاي بزرگ ناحيه و در عالم آراي نادري اسكو از نقاط آباد آذربايجان معرفي شده است. اين منطقه و پيرامونش امروزه يكي از آبادترين مناطق آذربايجان شرقي است

شهرستان اسكو از شمال به تبريز، از جنوب به آذر شهر، از باختر به دهستان ممقان ايلخچي و كرانه ي خاوري درياچه اروميه و از خاور به روستاهاي حومه و تبريز محدود است. آب و هواي آن در تابستان معتدل و در زمستان سرد و يخ بندان است. شهر اسكو در درازاي خاوري 46 درجه و 07 دقيقه و پهناي شمالي 37 درجه و 55 دقيقه و در ارتفاع 1520 متري از سطح دريا واقع شده است. فاصله اسكو از تبريز مركز استان 34 كيلومتر و خط آهن تبريز– مراغه و تهران از شمال و شمال خاوري دهستان هاي تابعه اسكو مانند ايلخچي و خسرو شهر مي گذرد