موسسه تبيان - ايران شناسي
ارتفاع : 4010 متر موقعيت جغرافيايي : قله پاشوره در ناحيه كوهستاني موسوم به فيروزكوه در شمال خط الراس طولاني ماز يا دوبرار و جنوب جاده هراز در ناحيه نياك و نوا از شرق به دره رودخانه ارجمند و نمرود و از غرب به خط الراس هماسون متصل مي باشد . رودخانه كوچك نوا در شمال آن و در جنوب اين كوهستان رودخانه لاسم و زرمان جريان دارد . جهت اصلي خط الراس ، شرقي غربي بوده و طول تقريبي آن 50 كيلومتر مي باشد . مسير صعود : براي صعود به قله پاشوره بهترين و ساده ترين مسير دست يابي از طريق جاده هراز در محل پل مون از طريق جاده خاكي تانوآ و از اين نقطه پياده تا مرتع زيباي موسوم به آزو و از آنجا به گردنه عبرت مي باشد كه تقريباً 4 ساعت زمان مي طلبد . از روي گردنه عبرت بسوي قله اصلي پاشوره مسير در روي خط الراس امتداد يافته با صرف 2 ساعت شيب تند ميتوان به قله پاشوره دست يافت . آب و هوا : جهت اصلي جريان باد در روي اين خط الراس از جناح غربي بوده و در پائيز و زمستان بسيار سردسير و با وزش باد شديد توام و در بهار و تابستان معتدل و پايدار مي باشد . آب مصرفي مورد نياز در هر دو جناح جنوبي و شمالي قله يافت مي شود . |
چاه ديو (چاه ارازه)
از بچگي به همراه پدرم چندين بار به ديدنش رفتيم. از روستاي ما (طار) تا اين چاه دهشتناك كمتر از ۲۰ دقيقه راه است. اين چاه به چاه اجنه نيز معروف است در ميان دشتي خشك و وسيع واقع شده است.
وقتي كنارش قرار ميگيري به واقع احساس حقارت ميكني و ترس تمام وجودت را فرا ميگيرد!
در زمانهاي قديم به ويژه در زمان ساسانيان از اين چاه به عنوان محلي براي اعدام محكومين استفاده ميشده چون به گمان مردم آن زمان فوران هوا در داخل غار كه در برخي مواقع با صداهاي دهشتناك همراه است نتيجه بازدم يك ديو عظيم ميباشد.
از مشخصات اين چاه كه مسلماً ارزش يكبار ديدن را دارد، ميتوان به موارد زير اشاره كرد:
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
چاه ديو يا چاه اجنه كه به چاه ارازه هم معروف است در قريه آب سنجد باقرآباد در چهل كيلومتري جاده مورچه خورت به نطنز در بالاي كوهي قرار دارد. غار در ميان طبقات رسوبي و آبرفتي به شكل يك استوانه كاملاً حلقوي تشكيل شده است. عمق چاه دقيقاً 50 متر و بعضيها هم تخمين زدهاند 80 متر و قطر دهانه آن 30 متراست.
اين غار نيز از فوران مواد و گدازههاي آتشفشاني و فروكش آن تشكيل شده، به طوري كه در بعضي از قسمتهاي ديواره آن با وجود گذشت ميليونها سال حالت صيقلي كه در نتيجه خروج مواد آتشفشاني است هم چنان به چشم ميخورد.
بازديد از اين چاه بياندازه خطرناك است و احتياج به وسايل كامل فني و ايمني دارد كه بايد حتماً رعايت شود. اين چاه در ايران منحصر به فرد است.