معرفی وبلاگ
سلام ،‌ خوش آمديد . در اين وبلاگ موضوعات زير مطرح مي شوند : اطلاعات ايران شناسي (معرفي شهرهاي ايران به تفكيك هر استان) - تاريخ ايران - ادبيات ايران زمين - جغرافياي ايران - گالري تصاوير و ... منابع وبلاگ => نرم افزار مرز پر گهر - سايت هاي : نماي ايران ، كتاب اول ، ساجد ، سازمان ميراث فرهنگي استان اصفهان ، پارست ، مؤسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران ، گنجور دات نت
لينك دوستان
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 1478300
تعداد نوشته ها : 1100
تعداد نظرات : 27
Rss
طراح قالب

موسسه تبيان - ايران شناسي

Translate
لينك دوستان تبياني
پيج رنك

شهرستان زابل داراي گذشته تاريخي بسيار دوري بوده و در ادوار مختلف تاريخ ايران مورد تاخت و تاز اقوام مختلف و محل عبور حكام و فرماندهان وقت بوده است. نام سيستان يادآور پهلوانان و قهرمانان شاهنامه اي از قبيل رستم، سهراب، فريدون، زال و … بوده و مهد داستان هاي ملي و رزمگاه پهلوانان و رادمردان ايران زمين بوده است.زابل امروزي در گذشته، مجموعه زمين هايي بود با تپه‌هايي از ماسه هاي روان و رسوبات دريايي كه قسمتي از آن نيز در مسير رودخانه قرار داشت. با كم شدن آب رودخانه بر وسعت خشكي هاي اطراف آن افزوده شد و با اتصال اين منطقه به روستاي حسن آباد، آبادي بزرگي تشكيل شد كه بعدها با تأسيس پادگان نظامي بر اهميت آن در منطقه افزوده شد. از صنايع دستي زابل مي توان به قالي، قاليچه، گليم پشمي و حصير بافي اشاره كرد كه از اقلام صادراتي شهرستان نيز است. قالي بافي در روستاها و بين عشاير منطقه نيز رواج دارد از اهميت فوق العاده‌اي برخوردار است. قلعه‌ي‌بي‌بي دوست، قلعه تپه، قلعه ترقون، قلعه تيمور، قلعه چپو، قلعه حوضدار، قلعه رستم، قلعه سام، قلعه سه كوهه، شهر سوخته، بقاياي شهر زاهدان كهنه، درختان باستاني سرو، ميل قاسم آباد، تپه دهانه غلامان، آتشكده كركوي و برج لار از جمله ديدني هاي شهرستان زابل به شمار مي‌آيند.
مكان هاي ديدني و تاريخي
قلعه بي‌بي دوست، قلعه تپه، قلعه ترقون، قلعه تيمور، قلعه چپو، قلعه حوضدار، قلعه رستم، قلعه سام، قلعه سه كوهه، شهر سوخته، بقاياي شهر زاهدان كهنه، درختان باستاني سرو، ميل قاسم آباد، تپه دهانه غلامان، آتشكده كركوي و برج لار از جمله ديدني هاي شهرستان زابل به شمار مي‌آيند.
كشاورزي و دام داري
كشاورزي در اين منطقه سنتي بوده و آبياري زمين هاي زير كشت از طريق رود خانه صورت مي گيرد. بنابراين رودخانه هيرمند و شعباتش نقش اقتصادي مهمي در منطقه ايفا مي نمايند. 70 درصد زمين هاي كشاورزي زابل به كشت گندم تعلق پيدا كرده و سيستان به انبار غله ايران معروف شده است. بقيه زمين ها شامل كشت جو، تره بار، بنشن، زيره، انگور، توت، سيب، انار مي شود. دام‌داري نيز در اين شهرستان كم وبيش پر رونق بوده و به جز در مواقع خشكسالي داراي اهميت زيادي مي باشد. به گونه اي كه فرآورده هاي محلي دامي مانند پشم، پوست، روده، روغن از جمله صادرات زابل به شمار مي روند. اساس اقتصاد شهرستان زابل را كشاورزي، دام‌داري و قالي‌بافي تشكيل مي دهد و صادرات آن عبارتند از: گندم، ‌فرآورده هاي دامي، ‌حصير، قالي، قاليچه و گليم پشمي.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان زابل از نظر جغرافيايي در 61 درجه و 29 دقيقه درازاي خاوري و 31 درجه و 1 دقيقه پهناي شمالي قرار گرفته است. اين شهرستان از شمال، خاور و جنوب خاوري به افغانستان، از جنوب به شهرستان زاهدان و از باختر به قسمتي از شهرستان نهبندان محدود مي‌شود. رودخانه مهم زابل هيرمند است كه با شعبات متعددش مانند شاهرگ حياتي سيستان محسوب مي‌شود. راه زابل – سه راهي، به سوي جنوب باختري به درازاي 130 كيلومتر. زابل از همين راه به درازاي 215 كيلومتر به زاهدان مرتبط است.
1- راه زابل-دوست محمد خان به درازاي 30 كيلومتر در مجاورت خط مرزي ايران – افغانستان.
2- راه زابل- كهك در 2 كيلومتري خط مرزي ايران و افغانستان
3- راه زابل- منصوري به درازاي 16 كيلومتر.
4- راه زابل- درياچه هامون، از ده كيلومتري اين راه نيز راه شني ديگري به سوي خاور كشيده شده كه تا دوست محمد خان در خط مرزي ادامه دارد.
مردم شهرستان زابل آريايي نژادند و به زبان فارسي با گويش لري ويژه زابلي سخن مي گويند. اين شهرستان در سرشماري سال 1375 تعداد 334.561 نفر جمعيت داشته است.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
زابل امروزي در گذشته، مجموعه زمين هايي بود با تپه هايي از ماسه هاي روان و رسوبات دريايي كه قسمتي از آن نيز در مسير رودخانه قرار داشت. با كم شدن آب رودخانه بر وسعت خشكي هاي اطراف آن افزوده شد و با اتصال اين منطقه به روستاي حسن آباد، آبادي بزرگي تشكيل گرديد كه بعدها با تأسيس پادگان نظامي بر اهميت آن در منطقه افزوده شد.شهرستان زابل در دوره هاي مختلف اسامي متفاوتي به خود گرفته است. اولين نام اين شهر «نصيرآباد» بود كه از نام نصير (بنيان گذار روستاي ايجاد كننده شهرستان زابل) گرفته شده است. اين شهر در زمان سكونت قوم «سكاها»، «سكستان» نام گرفت. اين نام در دوراني كه فرماندهان يك نيمروز را در ماه يا سال در اين ناحيه به دادرسي مردم مي پرداختند، به «نيمروز» تغيير يافت. بعدها با توسعه و گسترش شهر به نام «سيستان» يا «سيوستان» كه مخفف سي استان است، معروف شد. هم چنين مدتي زابلستان نام گرفت و از 50 سال قبل تا امروز با آخرين نام خود، يعني زابل خوانده مي شود.شهرستان زابل داراي گذشته تاريخي بسيار دوري بوده و در ادوار مختلف تاريخ ايران مورد تاخت و تاز اقوام مختلف و محل عبور حكام و فرماندهان وقت بوده است. نام سيستان يادآور پهلوانان و قهرمانان شاهنامه اي از قبيل رستم، سهراب، فريدون، زال و … بوده و مهد داستان هاي ملي و رزمگاه پهلوانان و رادمردان ايران زمين بوده است.از ارتفاعات مهم اين شهرستان كوه خواجه يا كوه رستم است كه در باختر زابل قرار دارد. در برابر اين كوه تصويري از رستم پهلوان كه گرزي دو سر در دست دارد، نقش بسته است. در دامنه هاي جنوبي آن نيز ويرانه بناهاي منسوب به دوره اشكانيان به جا مانده كه در زمان خود بسيار باشكوه بوده است. زابل امروزي نسبتا توسعه يافته و مجهز به انواع خدمات مورد نياز جامعه شهري مي باشد.

خاش امروزي در نزديكي شهر قديمي خاش قرار دارد كه تاريخ پيدايش آن به پيش از حكومت نادر مي رسد. خاش به دليل استقرار درحوزه هاي مرتفع نسبت به شهرهاي مجاورقله تفتان از آب و هواي مطلوبي‌برخوردار است و به همين‌دليل موردتوجه بوده است. قدمت اين شهر به دوره افشاريه مي رسد. مهم ترين دليل توجه به اين منطقه در آن دوران-كه نهايتا به تبديل آن به يك شهر منجر شد- ايجاد قلاع نظامي جهت مبارزه با راهزنان منطقه بوده است. پس از قتل نادر هياتي انگليسي مسئول ساخت ابتيه‌اي در منطقه شدند و اين ناحيه به آرامي چهره يك شهر را پيدا كرد. صنعت سوزن دوزي خاص اين منطقه بوده و به عنوان مهم ترين صنعت دستي منطقه به شمار مي رود. اقتصاد شهرستان خاش به ترتيب بر دام‌داري و كشاورزي استواراست و روغن، پشم و كرك ازصادرات اين منطقه است.
كشاورزي و دام داري
كشاورزي در اين ناحيه به دليل شرايط خاص محيطي يعني كمبود آب زراعي و نامناسب بودن زمين ها، پيشرفت چشم‌گيري نداشته و به علت كمبود باران در اين منطقه زراعت ديم به ندرت صورت مي گيرد. عمده ترين فرآورده هاي كشاورزي در خاش شامل خرما، پسته، جاليز، برنج، ذرت، ‌تره بار، نباتات علوفه اي، سيب، انگور، ‌انجير، انار، مركبات، گندم ‌و جو است. دام‌داري از ديرباز در منطقه رايج بوده و به سبب كمبود پوشش گياهي جهت تعليف دام ها، علوفه دستي و زائدات زراعي جبران اين نقيصه را مي نمايند. علاوه بر آن دامنه هاي جنوبي و باختزي كوه تفتان محل مناسبي جهت چراي منطقه به شمار مي روند.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان خاش از نظرجغرافيايي در 61 درجه و 12 دقيقه درازاي خاوري و 28 درجه و 13 دقيقه پهناي شمالي در جنوب كوه تفتان واقع شده است. اين منطقه در 1415 متري از سطح دريا و 185 كيلومتري جنوب زاهدان و در مسير زاهدان – ايران‌شهر قرار دارد. آب و هواي اين شهرستان معتدل و متمايل به گرم و خشك است. مسيرهاي دسترسي به خاش عبارت اند از:

1- راه زاهدان – ايران‌شهر (كه شهر خاش در 185 كيلومتري زاهدان و در 148 كيلومتري ايران‌شهر قرار دارد)
2- مسير راه خاش – ميرجاوه به درازاي 110 كيلومتر
3- راه خاش – سراوان به درازاي 155 كيلومتر
جمعيت اين شهرستان در سرشماري سال 1375 تعداد 129569 نفر شمارش شده‌است. مردم شهرستان خاش آريايي نژادند و به زبان فارسي با گويش بلوچي سخن مي گويند.علاوه بر بلوچان، عده اي يزدي نيز در شهرستان خاش به سر مي برند.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
خاش امروزي در نزديكي شهر قديمي خاش قرار دارد كه تاريخ پيدايش آن به پيش از حكومت نادر مي رسد. اين شهر تا قبل از نادرشاه به علت ناامني و آمد و شد راهزنان و ياغيان، چندان اعتبار نداشت. نادر شاه ضمن سركوب راهزنان، اين منطقه را امن كرد و ميرباي خان را به حكومت آن جا فرستاد. ميرباي خان در ميان آبادي قلعه اي ساخت و در عمران و آباداني خاش كوشش كرد. پس از كشته شدن نادرشاه، انگليسي ها زمان را مغتنم شمرده و به منطقه خاش وارد شدند و بناهايي را در آن جا ايجاد كردند. در همين زمان سردار ايدوخان رئيس طايفه ريگي بر آنجا تسلط پيدا كرد و قلعه هاي ديگري به نام هاي حيدرآباد و ناصري بنا نمود. بدين ترتيب، خاش رو به توسعه و آباداني گذاشت و از شكل يك روستا خارج شده و آرام آرام سيماي شهري به خود گرفت.

 

بيش تر مردم زاهدان از ايل بلوچ، مخصوصا طوايف «رگلي» و «نارويي» هستند، اما عده اي از مردم زابل، بيرجند، بم و كرمان نيز در اين شهرستان به سر مي‌برند. مردم اين شهرستان آريايي نژاد هستند و به زبان فارسي با گويش هاي بلوچي و كرماني سخن مي‌گويند. قالي بافي، سوزن دوزي و حصيربافي مهم ترين صنايع دستي اين منطقه هستند. قالي هاي اين شهرستان كه با طرح بلوچ و داراي نقش هاي مودخاني گل‌دار و گل ميان عرضه مي شوند بعد از خرما دومين قلم صادراتي زاهدان به شمار مي روند. گليم و جاجيم نيز در اين منطقه با طرح بلوچ بافته مي شود. سوزن دوزي از صنايع رايج منطقه محسوب مي‌شودكه فرآورده هاي آن از قبيل دستمال سفره اشارپ، آباژور و انواع پيراهن مورد مصرف مردم داخل و خارج از شهرستان قرار مي گيرد. شهرستان زاهدان به علت موقعيت ممتاز جغرافيايي و قرار گرفتن در سر شاهراه هاي پاكستان و هند، خراسان، كرمان و بلوچستان، هم چنين وجود فرودگاه و راه آهن ايران - پاكستان و داشتن مراكز آموزشي از قبيل دانشگاه، دانشسراي عالي، انستيتو تكنولوژي، مدرسه عالي بهداشت، دانشكده پزشكي، دانشگاه آزاد اسلامي و دانشگاه پيام نور مسير رشد و توسعه را به سرعت مي‌پيمايد. پل محرابي (زرنج)، قلعه سام، مسجد شاه علي، زيارتگاه‌ملك‌سياه، شهرباستاني‌زرنج، كاروان‌سراي رباط شورگز، منار سكوت (دخمه‌هاي زرتشتي)، پيشاوران، مسجد زرنج، مصلاي زرنج، بيمارستان زرنج، قلعه فتح، قلعه گاوك،قلعه كوهلك وتخته پل از جمله مكان‌هاي ديدني وتاريخي شهرستان زاهدان به شمار مي‌آيند.
مكان هاي ديدني و تاريخي
پل محرابي (زرنج)، قلعه سام، مسجد شاه علي، زيارتگاه ملك سياه، شهر باستاني زرنج، كاروان‌سراي رباط شورگز، منار سكوت (دخمه‌هاي زرتشتي)، پيشاوران، مسجد زرنج، مصلاي زرنج، بيمارستان زرنج، قلعه فتح، قلعه گاوك،قلعه كوهلك وتخته پل از جمله مكان‌هاي ديدني وتاريخي شهرستان زاهدان به شمار مي‌آيند.
صنايع و معادن
توليدات صنايع كارخانه‌اي زاهدان كه در سال هاي اخير داير شده است نيازهاي محلي را به مقدار قابل توجهي مرتفع مي سازد. كارخانه‌هاي آرد سازي، تهيه نان ماشيني، يخ سازي، توليد پوشاك،موزاييك سازي، توليد وسايل چوبي خانگي، مصنوعات فلزي، سنگ‌بري، آجرپزي، آهك پزي و كارخانجات سيلو از جمله صنايع اين شهرستان هستند. زاهدان معادن زيرزميني زيادي دارد كه عبارتند از: معادن سنگ و آهك، معدن سنگ مرمر و سنگ تراورتن سعيد آباد و معدن سنگ سرخ حاجي آباد.
كشاورزي و دام داري
دام‌داري در جوار كشاورزي و تنها در نواحي كوهستاني جنوب و نيز قسمت هايي از نواحي خاوري شهرستان زاهدان رايج است.
مشخصات جغرافيايي
زاهدان از نظر جغرافيايي در 60 درجه و 52 دقيقه درازاي خاوري و 29 درجه و 29 دقيقه پهناي شمالي قرار دارد. ارتفاع آن از سطح دريا 1385 متر است و با مرز مشترك ايران و پاكستان 83 كيلومتر فاصله دارد. زاهدان از شمال به شهرستان زابل، از خاور به مرز ايران و پاكستان، از باختر به استان كرمان و از جنوب به شهرستان خاش محدود مي شود. رود فصلي لار كه در شمال خاوري از كوه لار سرچشمه گرفته با چند شاخه خود زمين هاي اطراف زاهدان را تا حدي آبياري مي كند. آب و هواي اين منطقه گرم و خشك مي باشد. اين شهرستان در سرشماري سال 1375 تعداد 487.031 نفر جمعيت داشته است .راههاي ارتباطي اين شهر عبارتند از:
- راه زاهدان- ميرجاوه به طول 80 كيلومتر به سوي جنوب خاوري.
- راه زاهدان- خاش به طول 190 كيلومتر.
- راه اصلي زاهدان - بيرجند به درازي 465 كيلومتر كه در 5 كيلومتري زاهدان به دو شاخه تقسيم مي‌شود. يكي به سوي شمال خاوري به طول 210 كيلومترتا شهر زابل و ديگري به سوي باختر به طول 335 كيلومتر تا شهر بم.
- فرودگاه شهر زاهدان نيز به شهرهاي مختلف ايران و پاكستان پرواز دارد.
- راه آهن زاهدان - كراچي و بالعكس از طريق ميرجاوه و كويته اين شهرستان را به چند شهر داخلي و خارجي متصل مي كند.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
قدمت شهر زاهدان كه امروزه مركز سيستان و بلوچستان است به اوايل پادشاهي فتحعلي شاه قاجار مي رسد. آن زمان در محل زاهدان چاه آبي بود كه در اطراف آن جنگل هاي انبوهي از درختان تاغ و گز بود، اما اكنون اثري از آن ها نيست. راهزنان پس از حمله به كاروان ها و چپاول دارايي آنان، ساعتي يا شبي را در آن‌جا سپري مي كردند. در سال 1315 هـ . ق يكي از ساكنان آن محل،‌ كاريزي در آنجا حفر كرد و كم كم در آن محل آبادي كوچكي به وجود آمد كه «دزد آب» نام گرفت. چهارسال بعد، متخصصان بلژيكي - كه در استخدام دولت ايران بودند - جهت داير كردن گمرگ خانه به «دزد آب» آمدند. از اين زمان به بعد، به تدريج بر وسعت و جمعيت «دزد آب» افزوده شد تا اين كه در سال 1314 شمسي نام آن به زاهدان تبديل شد و با احداث خط آهن از كويته پاكستان به زاهدان اولين نشانه هاي شهرنشيني در آن پديدار شد. سوداگران هندي و ايراني بارهاي خود را از اين راه به كويته مي آوردند و از آن‌جا به مشهد و يزد و ساير نقاط ايران حمل مي كردند. طرح اوليه شهر در اطراف مركز و با تقاطع هاي نامنظم و شكلي شطرنجي بر روي اراضي باير پياده شد، اما در سال هاي بعد اراضي باير اطراف خطوط راه آهن به رايگان به بازرگانان داده مي شد تا در آن جا ساختمان هاي مسكوني و تجاري خود را بنا كنند. بدين ترتيب شهر گسترش يافت و با مهاجرت تجار و انتخاب زاهدان به عنوان يك مركز بازرگاني فضاهاي مسكوني تازه اي در اطراف طرح اوليه شهر پديد آمد و ديري نگذشت كه زاهدان مركز استان سيستان و بلوچستان شد و با استقرار سازمان هاي دولتي و تاسيسات خدماتي، آهنگ رشد شهر سريع تر گشت. اين شهر جديد الاحداث بر سر راه كرمان به مشهد، كرمان به چابهار و نزديك مرز پاكستان و افغانستان واقع شده است.

X