كنار آب و پاي بيد و طبع شعر و ياري خوش

معاشر دلبري شيرين و ساقي گلعذاري خوش

الا اي دولتي طالع كه قدر وقت مي‌داني

گوارا بادت اين عشرت كه داري روزگاري خوش

هر آن كس را كه در خاطر ز عشق دلبري باريست

سپندي گو بر آتش نه كه دارد كار و باري خوش

عروس طبع را زيور ز فكر بكر مي‌بندم

بود كز دست ايامم به دست افتد نگاري خوش

شب صحبت غنيمت دان و داد خوشدلي بستان

كه مهتابي دل افروز است و طرف لاله زاري خوش

مي‌اي در كاسه چشم است ساقي را بناميزد

كه مستي مي‌كند با عقل و مي‌بخشد خماري خوش

به غفلت عمر شد حافظ بيا با ما به ميخانه

كه شنگولان خوش باشت بياموزند كاري خوش