سهراب سپهري  شاعر و نقاش مشهور معاصر در سال 1307 در كاشان ولادت يافت . اورا بايد از نخستين كساني دانست كه راه نيما يوشيج را شناخت و به پيروي از او پرداخت . نخستين مجموعه شعر نيمايي سپهري به نام مرگ رنگ در سال 1330 منتشر شد و او با مجموعه شعرهاي زندگي خواب ها و آوار آفتاب و شرق اندوه و حجم سبز شهرت يافت . زبان شعري سهراب در برخي اشعار او ساده و بي آلايش و در برخي ديگر آميخته با مضامين و مفاهيم عرفاني و فلسفي و همراه با نمادهايي است كه محصول سفرها و آشنايي او با آيين هاي بودايي – برهمايي – انديشه هاي كريشنامورتي – عارف معروف معاصر هندي – و نيز انديشه عرفاي بزرگ ايراني و اسلامي است . جز اين ، سهراب سپهري با ادبيات اروپايي نيز آشنايي داشت و ترجمه هايي چند نيز از او باقي مانده است .  زندگي سپهري پس از 52 سال در ارديبهشت 1359 با بيماري سرطان به پايان رسيد . آخرين مجموعه اشعار سپهري (ما هيچ ، ما نگاه) همراه با ديگر اشعارش ، در مجموعه اي به نام ( هشت كتاب ) در خرداد 1356 منتشر شد .

دكتر عبد الحسين زرين كوب (تولد 1301 بروجرد ، وفات 1378 ) نويسنده و محقق و نقاد بزرگ عصر ما ، ساليان دراز به تدريس و تربيت دانشجويان اشتغال داشت . زمينه ي اصلي تاليفات و تحقيقات او نقد و ادب و شناساندن فرهنگ و تاريخ اسلامي ايران است . استاد جز زبان فارسي به زبان عربي و چند زبان اروپايي تسلط كامل داشت . نثر دكتر زرين كوب زنده و گيراست و جزء نثرهاي تحقيقي محسوب مي شود . از آثار او مي توان به كتاب هاي با كاروان حله است – شعربن دروغ  شعربي نقاب – فرار از مدرسه – بحر در كوزه – سرني – بامداد اسلام – ارزش ميراث صوفيه ، جستجو در تصوف و پله پله تا ملاقات خدا اشاره كرد .

عبدالله مستوفي نويسنده كتاب ( شرح زندگاني  من ) در سال 1294 ه . ش (1255 ش ) در محله اي سرچشمه تهران متولد شد و در خانواده اي متدين و برجسته تربيت يافت . او جزء نخستين  فارغ التحصيلان مدرسه سياسي بود كه به ابتكار ميرزا حسن خان مشيرالدوله (بعد ها پير نيا ) تاسيس شده بود . مستوفي در آنجا زبان فرانسه را فرا گرفت و با علي اكبر دهخدا آشنا شد . اين ارتباط به رغم پنج سال و نيم دوري از ايران – به سبب كار در سفارت ايران در پترزبورگ روسيه – هم چنان برقرار ماند . گرچه عمده سال هاي زندگي مستوفي با رجال دولتي و در فراز و نشيب امور مملكت و تجربه ي كاري هاي مختلف سپري شد اما او از روزگار جواني به نويسندگي رغبت تمام داشت . برخي آثار علمي وي عبارت اند از : ترجمه ي انقلاب فرانسه كبير – ابطال الباطل – محاكمه انسان و حيوان – چهل ساعت محاكمه  -اما مهم ترين اثر وي كه در سه جلد است كه در طول پنج سال نگاشته شده است و يكي از زيباترين و مانده گار ترين نمونه هاي حسب حال نويسي در ادب فارسي به شمار مي آيد . اين كتاب تصوير زندگي روزانه مردم در صد سال پيش است كه به زبان ساده و روان نگاشته شده است . وسعت دامنه ي اطلاعات و نكته يابي نويسنده و نيز دقت او در مشاهده بر ارزش كارش افزوده است . عبدالله مستوفي در 24 آذر 1329 ه . ش در هفتاد و چهار سالگي در گذشت .

سلمان هراتي ( 1365 – 1339 ) از شاعران تواناي پس از انقلاب اسلامي است ، وي در باروري شعر پس از انقلاب سهمي ويژه داشت . روان زبان و بهره گيري و تاثير پذيري از محيط و فضاي معنوي انقلاب و انديشه ي پويا از ويژگي هاي شعر هراتي است . اشعار او در سه مجموعه با نام هاي از آسمان سبز و از اين ستاره تا آن ستاره و دري به خانه خورشيد به چاپ رسيده است .

يكي از موفق ترين و برجسته ترين قصيده سراي معاصر محمد رضا رحماني مشهور به مهر داد اوستا ست . اوستا در سال 1308 شمسي در بروجرد متولد شد و در سال 1370 بر اثر سكته قلبي در گذشت ، او شاعري آشنا به ادبيات كهن ايران و ادبيات جهان بود . از او مي توان به دو اثر تيرانا و پاليزبان اشاره كرد . پس از پيروزي انقلاب اسلامي بخش عمده ي سروده هاي اوستا به ترسيم و توصيف لحظه هاي شكوهمند مجاهدت ها و ايثارگري هاي مردمي و حماسه ي هشت سال دفاع مقدس اختصاص يافت . سبك شعري اوستا  منتسب به سبك خراساني است و منتقدان او را از پيشاهنگان سبك خراساني نو مي دانند.جز قصيده كه شهرت عمده ي اوستا بدان است ، اشعار فراوان در قالب هاي گوناگون از او در دست است كه گواه عاطفه ي پويا و ذوق بارور اوست .