معرفی وبلاگ
سلام ،‌ خوش آمديد . در اين وبلاگ موضوعات زير مطرح مي شوند : اطلاعات ايران شناسي (معرفي شهرهاي ايران به تفكيك هر استان) - تاريخ ايران - ادبيات ايران زمين - جغرافياي ايران - گالري تصاوير و ... منابع وبلاگ => نرم افزار مرز پر گهر - سايت هاي : نماي ايران ، كتاب اول ، ساجد ، سازمان ميراث فرهنگي استان اصفهان ، پارست ، مؤسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران ، گنجور دات نت
لينك دوستان
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 1471582
تعداد نوشته ها : 1100
تعداد نظرات : 27
Rss
طراح قالب

موسسه تبيان - ايران شناسي

Translate
لينك دوستان تبياني
پيج رنك

نقده يكي از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي است كه در ناحيه ي جنوب اين استان واقع شده است. اقتصاد اين منطقه بر كشاورزي و دام داري استوار است. نقده داراي جاذبه هاي طبيعي و مكان هاي تاريخي متعددي است كه مي تواند از آن ها در راه گسترش گردشگري استفاده نمايد. در اين ميان درياچه اروميه را مي توان مهم ترين جاذبه طبيعي اين منطقه به شمار آورد. آثار باستاني حسن لو در كنار درياچه حسن لو و چندين گورستان و دژ و قلعه تاريخي از جمله مكان هاي تاريخي شهرستان نقده به شمار مي آيند كه از اهميت بالايي برخوردار اند.
مكان هاي ديدني و تاريخي
شهرستان نقده داراي جاذبه هاي طبيعي و مكان هاي تاريخي متعددي است. در اين ميان درياچه اروميه را مي توان مهم ترين جاذبه طبيعي منطقه به حساب آورد. آثار باستاني حسنلو در كنار درياچه حسن لو و چندين گورستان و دژ و قلعه تاريخي از جمله مكان هاي تاريخي شهرستان نقده به شمار مي آيند.

صنايع و معادن
صنايع شهرستان نقده به صنايع كوچك كارگاهي و صنايع دستي محدود مي شود. صنايع دستي در اين منطقه داراي اهميت زيادي است. انواع قالي و قاليچه، جاجيم بافي، گليم بافي، كاموا بافي، گل دوزي، ترمه بافي، بافتن برك (به طرز محلي)، بافتن شال كمر پشمي و باشلوق از مهم ترين صنايع دستي اين منطقه به شمار مي روند.

كشاورزي و دامداري
كشاورزي و دام داري اساس اقتصاد اين منطقه بر كشاورزي و دام داري استوار است. نقده منطقه اي است كه 80 درصد جمعيت آن به كار كشاورزي و دام پروري اشتغال دارند و عمده ترين محصولات آن، نخود، گندم، جو، ‌چغندر قند، توتون، ‌شلتوك، ‌صيفي، ميوه و انواع سبزي است.
مشخصات جغرافيايي
نقده يكي از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي است كه در ناحيه ي جنوب اين استان واقع شده است. مركز اين شهرستان در 45 درجه و 22 دقيقه درازاي خاوري و 36 درجه و 57 دقيقه پهناي شمالي و در ارتفاع 1350 متري از سطح دريا واقع شده است. مسيرهاي دسترسي به اين منطقه عبارت اند از:
- مسير اصلي نقده – اروميه به درازاي 115 كيلومتر.
-مسير فرعي نقده – جلديان به درازاي 26 كيلومتر.
-مسير نقده – پيرانشهر به درازاي 45 كيلومتر.
-مسير فرعي نقده – محمديار به درازاي 15كيلومتر.

خوي يكي از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي است كه در ناحيه ي شمال اين استان واقع شده است. شهرستان خوي به واسطه شرايط خاص جغرافيايي داراي چشمه هاي آب معدني متعددي است كه اين چشمه ها از جاذبه هاي طبيعي منطقه به شمار مي آيند. خوي منطقه اي كشاورزي محسوب شده و آب مورد نياز آن از رودها و چاه هاي عميق تامين مي شود. وجود مساجد قديمي، كليساها، بازار قديمي خوي، قلعه هاي قديمي، برج ها، كاروان سراها، حمام ها و اماكن قديمي حكايت از پيشينه ي غني تاريخي اين منطقه دارد. سفرنامه نويسان در تعريف اين منطقه نوشته اند "هنگامي كه به شهر خوي مي رسيم صحنه دگرگون مي شود؛ مسافر از دور نوك ساختمان ها و گنبدهاي زيباي اين شهر را در هوا معلق مي بينند. اگر ورود مسافران هم زمان با فرا رسيدن پاييز باشد عطر گل هاي وحشي و منظره ميوه ها بهترين ياد آور خرمي و زيبايي اين شهر است. ديدن روي مردماني سر خوش و شاداب و خوشدل و خوش بيان، به مسافران نويد مي دهد كه در اين جا به سرزمين متمدني گام نهاده اند". خوي سرزمين مردماني خوش رو و صبور است كه آوازه مهمان نوازي آن ها در سرتا سر منطقه شهره است.
مكان هاي ديدني و تاريخي
شهرستان خوي به واسطه شرايط خاص جغرافيايي داراي چشمه هاي آب معدني متعددي است كه اين چشمه ها از جاذبه هاي طبيعي منطقه به شمار مي آيند. وجود مساجد قديمي، كليساها، بازار قديمي خوي، قلعه هاي قديمي، برج ها، كاروان سراها، حمام ها و اماكن قديمي حكايت از پيشينه غني تاريخي اين منطقه دارد.

صنايع و معادن
صنايع اين شهرستان به دو گونه ي كارخانه اي و دستي رواج دارد. صنايع دستي رونق خاصي دارد و قالي بافي و گليم بافي مهم ترين صنايع اين منطقه است. تبديل پشم به نخ، دباغي پوست و جاجيم بافي نيز از ديگر صنايع دستي خوي محسوب مي شود. عمده ترين صنايع كارخانه اين اين شهرستان را نيز؛ صنايع غذايي، نساجي، چاپ و انتشارات، چرم سازي، تهيه اشياي فلزي و چوبي‌، وسايل حمل و نقل و صنايع غير فلزي معدني تشكيل مي دهند. هم چنين بيش ترين معادن اين شهرستان؛ معادن نمك و سنگ نمك است كه در كارخانه هاي اطراف تبديل مي شوند.

كشاورزي و دام داري
خوي منطقه اي كشاورزي محسوب شده و آب مورد نياز آن از رودها و چاه هاي عميق تامين مي شود. گندم، جو، چغندر قند، آفتابگردان، توتون، ‌تنباكو، گياهان علوفه اي، بنشن، ‌سيب، انگور، گلابي، انار و…. مهم ترين محصولات اين شهرستان به شمار مي آيند. دام داري نيز در كنار كشاورزي از مشاغل اصلي مردم اين ناحيه محسوب مي شود. دام داري در اين ناحيه به صورت سنتي رواج دارد.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
خوي در زبان كردي به معناي نمك است و به واسطه وجود معادن نمك؛ اين منطقه، به نام خوي معروف شده است. خوي را كه به علت استقرار در محلي پست اصطلاحا«خوي چوخوري» نيز مي نامند، در طول تاريخ ‌از اهميت نظامي و تجاري ويژه اي برخوردار بوده است. خوي امروزه يكي از مناطق مهم استان آذربايجان غربي بوده و داراي آثار تاريخي متعددي است. محل اوليه خوي «چورس» كنوني يا «دروازه ماكو» بوده كه در اثر حمله مغولان منهدم و ويران شده است. شهرستان خوي تاريخچه نسبتا طولاني دارد. اين منطقه هنگامي اهميت يافت كه جنگ معروف چالدران بين شاه اسماعيل صفوي و سلطان سليم خليفه عثماني، در منطقه سيه چشمه در گرفت. بعدها فتح علي شاه با راهنمايي ژنرال گاردان حصار محكمي اطراف آن بنا نهاد. پيش از اسلام شعبه اي از بزرگ راه معروف ابريشم كه خاور را به باختر متصل مي نمود، از خوي عبور مي كرد. در صدر اسلام نيز راهي كه سرزمين هاي عربي را به ماوراي خزر، ارس، اردبيل و مركز آذربايجان وصل مي كرد، از خوي مي گذشت.

مشخصات جغرافيايي
خوي يكي از شهرستان هاي منطقه ي آذربايجان غربي است كه در ناحيه ي شمال اين استان واقع شده است. مركز اين شهرستان در 44 درجه و 58 دقيقه درازاي خاوري و 38 درجه و 33 دقيقه پهناي شمالي در ارتفاع 1180 متري از سطح دريا واقع شده است. شهرستان خوي از شمال به شهرستان هاي ماكو و چالدران؛ از جنوب به شهرستان سلماس از خاور به مرند در استان آذربايجان شرقي و از باختر به مرز ايران و تركيه محدود مي شود. خوي در 130 كيلومتري شمال اروميه و در مسير راه اصلي مهاباد - مرز بازرگان قرار گرفته است. شهر خوي در جلگه اي قرار دارد كه رود قطور چاي مناطق جنوبي و رود الند مناطق باختري آن را آبياري مي كند. آب و هواي اين منطقه معتدل و خشك است. راه هاي دسترسي به اين منطقه عبارت اند از:
- راه اصلي به سوي خاور خوي - تبريز به درازاي140 كيلومتر.
-راه اصلي به سوي جنوب خوي - اروميه به درازاي 130 كيلومتر.
-راه فرعي به سوي شمال خاوري خوي - قره ضيا ء الدين به درازاي 48 كيلومتر.
-راه فرعي به سوي باختر خوي - مزر ايران و تركيه به درازاي 60 كيلومتر.
-راه فرعي به سوي شمال باختري خوي - سيه چشمه به درازاي 110 كيلومتر .
-راه آهن سراسري تهران – تركيه.

 

مساجد و مدارس مذهبي درشهرستان خوي

مساجد و مدارس مذهبي متعددي در اين شهر وجود دارند كه ذيلا نام آنها به اطلاع شما ميرسد كه اميدواريم با تكميل اطلاعات و ياري رساندن مراجع مربوطه و اهالي شريف اين شهر در اسرع وقت توضيح كامل هريك را به حضور كاربران ارجمند هديه نمائيم.
مسجد خان خوي
مسجد سيدالشهدا خوي
مسجد قرمز چورس خوي
مسجد حجتيه خوي
مسجد مطلب خان خوي
مسجد ملا حسن خوي
مسجد داش آغليان خوي
مسجد شيخ خوي
مسجد ديزج ديز خوي
دبيرستان حكيميه خوي

 

آرامگاه ها ، امامزاده ها و زيارتگاه ها درشهرستان خوي

مساجد متعددي در اين شهر وجود دارند كه ذيلا نام آنها به اطلاع شما ميرسد كه اميدواريم با تكميل اطلاعات و ياري رساندن مراجع مربوطه و اهالي شريف اين شهر در اسرع وقت توضيح كامل هريك را به حضور كاربران ارجمند هديه نمائيم.
امامزاده سيد يعقوب خوي
مقبره خاكمردان خوي
مقبره روستاي پير كندي خوي
امامزاده سيد بهلول خوي
امامزاده حنيفه خوي
قبرستان قريس خوي
قبرستان تاريخي قريس خوي

 

كليساهادرشهرستان خوي

كليساها ي متعددي در اين شهر وجود دارند كه ذيلا نام آنها به اطلاع شما ميرسد كه اميدواريم با تكميل اطلاعات و ياري رساندن مراجع مربوطه و اهالي شريف اين شهر در اسرع وقت توضيح كامل هريك را به حضور كاربران ارجمند هديه نمائيم.
كليساي خوي خوي
كليساي ملهذان خوي
كليساي فنائي خوي
كليساي محله كهنه خوي
كليساي قنائي خوي
كليساي سورپ سركيس خوي
كليساي قريس خوي

 

عمارات و محوطه هاي باستاني درشهرستان خوي

عمارات و محوطه هاي باستاني متعددي در اين شهر وجود دارند كه ذيلا نام آنها به اطلاع شما ميرسد كه اميدواريم با تكميل اطلاعات و ياري رساندن مراجع مربوطه و اهالي شريف اين شهر در اسرع وقت توضيح كامل هريك را به حضور كاربران ارجمند هديه نمائيم.
خانه كبيري خوي
خانه يوسفي خوي
خانه آيت اللهي خوي
ساختمان شهرداري خوي
باغ احمد خادمي خوي
خانه سيراني خوي
خانه سربخش خوي
خانه مطلق هاشمي خوي

 

كاروانسراها ، دروازه ها و بازارهادرشهرستان خوي

كاروانسراها ، دروازه ها و بازارها ي متعددي در اين شهر وجود دارند كه ذيلا نام آنها به اطلاع شما ميرسد كه اميدواريم با تكميل اطلاعات و ياري رساندن مراجع مربوطه و اهالي شريف اين شهر در اسرع وقت توضيح كامل هريك را به حضور كاربران ارجمند هديه نمائيم.
كاروانسراي خوي خوي
كاروانسراي خوي خوي
كاروانسراي خان خوي
كاروانسراي خان 2 خوي
كاروانسراي خان/شاه عباسي خوي
دروازه سنگي خوي خوي
بقاياي كاروانسراي شاه عباسي خوي
بازار خوي

 

قلعه ها ، برجها و آتشكده هادرشهرستان خوي

قلعه ها ، برجها و آتشكده ها ي متعددي در اين شهر وجود دارند كه ذيلا نام آنها به اطلاع شما ميرسد كه اميدواريم با تكميل اطلاعات و ياري رساندن مراجع مربوطه و اهالي شريف اين شهر در اسرع وقت توضيح كامل هريك را به حضور كاربران ارجمند هديه نمائيم.
مناره شمس تبريزي دينبلي خوي
قلعه عثماني خوي
قلعه كور اوغلي خوي
قلعه درمان قلعه سي خوي
دژ بسطام خوي
كافر قلعه سي خان ديزج خوي

ماكو يكي از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي است كه در ناحيه ي شمال خاوري اين استان واقع شده است. شهرستان ماكو داراي چشم اندازي كوهستاني است و مراتع سرسبز دامنه كوه هاي آن را فرا گرفته اند. چشمه هاي آب گرم، آبشارها، مناطق حفاظت شده و شكارگاه هاي منطقه به همراه كليساهاي قديمي مانند: قره كليسا (كليساي طاطاووس)، كاخ ها و عمارت ها از جمله كاخ باغچه جوق و عمارت كلاه فرنگي ماكو، پل ها صخره ها، گورستان ها، مقبره هاي قديمي، قلعه ها و شهرهاي باستاني چون: شهر اورارتويي بام فرهاد از جاذبه هاي طبيعي و تاريخي مهم منطقه هستند. شهرستان ماكو يك منطقه كشاورزي است و محصولات كشاورزي آن غلات، حبوبات، پنبه، كرچك و كنجد است. تره بار، سيب، انگور، گلابي، ‌گردو و بادام از ديگر محصولات شهرستان بوده و آب كشاورزي از رودها و قنات و چاه هاي عميق تامين مي شود.
مكان هاي ديدني و تاريخي
شهرستان ماكو داراي چشم اندازي كوهستاني است و مراتع سرسبز دامنه كوه هاي آن را فرا گرفته اند. چشمه هاي آب گرم، آبشارها، مناطق حفاظت شده و شكارگاه هاي منطقه به همراه كليساهاي قديمي مانند قره كليسا (كليساي طاطاووس)، كاخ ها و عمارت ها از جمله كاخ باغچه جوق و عمارت كلاه فرنگي ماكو، پل ها صخره ها، گورستان ها، مقبره هاي قديمي، قلعه ها و شهرهاي باستاني چون: شهر اورارتويي بام فرهاد از جاذبه هاي طبيعي و تاريخي مهم منطقه هستند.

صنايع و معادن
صنايع شهرستان ماكو محدود به صنايع دستي و صنايع كوچك كارگاهي است. اين منطقه در مسير توسعه قرار دارد و هنوز صنعت بزرگ و قابل توجهي در آن ديده نمي شود.

كشاورزي و دام داري
شهرستان ماكو يك منطقه كشاورزي است و محصولات كشاورزي آن غلات، حبوبات، پنبه، كرچك و كنجد است. تره بار، سيب، انگور، گلابي، ‌گردو و بادام از ديگر محصولات شهرستان بوده و آب كشاورزي از رودها و قنات و چاه هاي عميق تامين مي شود.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
ماكو به زبان ارمني به معني چراگاه است و از اين رو به آن ماكو گفته اند كه چراگاه هاي بزرگ در پيرامون اش وجود داشته است. شهر ماكو در درازي تاريخ به اسامي مختلفي ياد شده كه به شرح زير است: به روايتي اسم قديمي ماكو «شاوار شان» بود كه از كيارستان كه امروز به نام «سياوش» معروف است، اخذ شده است. هم چنين اسم ماكو را «آرتاز»، «قلعه قبان» و «روساومكي» (محل مرتفع گوسفند و آغل زمستاني) نيز مي گفتند كه احتمالا به همان دليل خوبي مراتع، از طرف ارامنه منطقه نام گذاري شده بوده است. اما برخي بر آنند كه ماكو در اصل ميان كوه بوده، بر اثر استفاده زياد «ه» حذف شده، ميان كوه كوه و سپس ماكو گفته شده است. شهر قديم ماكو كه تا زمان شاه عباس دوم صفوي باقي و آباد بوده، در دامنه كوه بنا شده بود. شهر ماكو يكي از قلاع محكم سرحدات ايران و عثماني محسوب مي شد، ‌چنان كه در سنه 1045 هجري، سلطان مراد چهارم عثماني، قره مصطفي پاشا، - يكي از سرداران معروف خود - را براي خرابي قلعه نظامي اين شهر مامور كرد، كه با مرگ سلطان مراد چهارم اين دستور عملي نشد. در زمان صفويه نيز قلعه نظامي ماكو براي دولت ايران و قلعه كاتور در ايالات وان براي دولت عثماني اهميت خاصي داشت.
در سال 1052 هـ . ق به فرمان شاه عباس دوم قلعه ماكو را به علت آن كه پناه گاه مفسدان شده بود ويران ساختند. شهر ماكو علاوه بر آن كه از نظر ساختار فيزيكي شهر جالب توجهي است، داراي آثار متعدد باستاني و تاريخي نيز است. اين منطقه در طول وسعت پيدا كرده زيرا در جنوب و شمال آن دو رشته كوه به نام قيه (يا ساري داش) و سبد قرار دارد و شهر را چون حصاري در بر گرفته اند. شهر در دره اي كه توسط اين دو كوه به وجود آمده قرار دارد و در وسط شهر رودخانه اي به نام «زنگمار» جاري است. كوه در قسمت خاوري رودخانه، مستقيماً فرود آمده و در قسمت باختري تا حدود 200 متر از سطح رودخانه ارتفاع مي گيرد، به طوري كه قسمتي از كوه، شهر را مانند چتري در پناه خود جاي داده و شهر به طور نيم دايره در پناه اين كوه قرار گرفته است. در ارتفاع اطراف شهر قلاع قديم ديده مي شود و در كوه قيه غار وسيعي است كه داراي آب جاري بوده و عده زيادي را مي توان در آن جاي داد ورود به آن مشكل است.
مشخصات جغرافيايي
ماكو يكي از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي است كه در ناحيه ي شمال خاوري اين استان واقع شده است. مركز شهرستان ماكو در 44 درجه و 30 دقيقه درازاي خاوري و 39 درجه و 18 دقيقه پهناي شمالي و در ارتفاع 1634 متري از سطح دريا واقع شده است. شهرستان ماكو از شمال، و شمال باختر با كشور تركيه، از خاور و شمال خاور با جمهوري نخجوان، از جنوب خاور با شهرستان جلفا در استان آذربايجان شرقي، از جنوب با شهرستان خوي، و از باختر و جنوب باختر به شهرستان چالدران محدود مي شود. اين شهرستان در 200 كيلومتري شمال شهر اروميه و در مسير جاده اصلي تبريز - بازرگان است. آب و هواي اين شهرستان معتدل و نيمه مرطوب است. ماكو در مسير راه اصلي تبريز – بازرگان است و مسيرهاي مواصلاتي مهم اين شهر عبارتند از:
- راه ماكو – تبريز به درازاي 230 كيلومتر به سوي جنوب خاوري.
- راه ماكو – بازرگان به درازاي 10 كيلومتر به سوي شمال باختري.
- راه فرعي ماكو – بورالان به سوي شمال به درازاي 60 كيلومتر.
- جاده ترانزيت تهران – بازرگان از اين شهر مي گذرد.
ماكو 270 كيلومتر با مركز استان (اروميه) و 850 كيلومتر با تهران فاصله دارد.

 

كليساها درشهرستان ماكو

كليساهاي متعددي در اين شهر وجود دارند كه ذيلا نام آنها به اطلاع شما ميرسد كه اميدواريم با تكميل اطلاعات و ياري رساندن مراجع مربوطه و اهالي شريف اين شهر در اسرع وقت توضيح كامل هريك را به حضور كاربران ارجمند هديه نمائيم.
كليساي طاطاووس ماكو
قره كليسا ماكو

 

عمارات و محوطه هاي باستاني درشهرستان ماكو

عمارات و محوطه هاي باستاني متعددي در اين شهر وجود دارند كه ذيلا نام آنها به اطلاع شما ميرسد كه اميدواريم با تكميل اطلاعات و ياري رساندن مراجع مربوطه و اهالي شريف اين شهر در اسرع وقت توضيح كامل هريك را به حضور كاربران ارجمند هديه نمائيم.
ساختمان قلعه جوق ماكو
خانه صفر علي خان ماكو
ساختمان شهرباني ماكو
عمارت كلاه فرنگي ماكو
خانه سنگي جمال خان تيموري ماكو
ساختمان شير و خورشيد/شوراي داوري سابق ماكو
خانه علي بيات ماكو ماكو
قصر باغچه جوق ماكو
ساختمان بانك ملي ماكو
خانه سردار ماكو ماكو

مهاباد از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي به شمار مي رود كه در ناحيه ي جنوب اين استان واقع شده است. اين منطقه از شهرستان هاي كردنشين استان آذربايجان غربي محسوب مي شود. شهرستان مهاباد داراي جاذبه هاي طبيعي و تاريخي متعددي است. رودخانه مهاباد و رودخانه زرينه رود علاوه بر مزاياي اقتصادي از جمله جاذبه هاي طبيعي منطقه نيز به شمار مي آيند. چشمه هاي آب معدني و غارهاي معروف از جمله غاربورينگ بزرگ، بناهاي تاريخي مانند مسجد جامع مهاباد، مقبره و دخمه هاي قديمي چون دخمه مادي فقرگاه، پل، مدرسه و حمام هاي قديمي از مهم ترين ترين جاذبه هاي طبيعي و تاريخي منطقه هستند.
مكان هاي ديدني و تاريخي
شهرستان مهاباد داراي جاذبه هاي طبيعي و تاريخي متعددي است. رودخانه مهاباد و رودخانه ي زرينه رود علاوه بر مزاياي اقتصادي از جمله جاذبه هاي طبيعي منطقه نيز به شمار مي آيند. چشمه هاي آب معدني و غارهاي معروف از جمله غاربورينگ بزرگ، بناهاي تاريخي مانند مسجد جامع مهاباد، مقبره و دخمه هاي قديمي چون دخمه مادي فقرگاه، پل، مدرسه و حمام هاي قديمي از مهم ترين ترين جاذبه هاي طبيعي و تاريخي منطقه هستند.

صنايع و معادن
صنايع شهرستان مهاباد محدود به صنايع دستي و صنايع كوچك كارگاهي است. اين منطقه در مسير توسعه قرار دارد و هنوز صنعت بزرگ و قابل توجهي در آن ديده نمي شود.

كشاورزي و دام داري كشاورزي و دام داري اساس اقتصاد اين سرزمين را تشكيل مي دهد. اين منطقه به سبب قرار داشتن در منطقه كوهستاني؛ بيش تر محصولات اين شهرستان به صورت ديمي كشت مي شوند. گندم، جو و انواع بنشن از محصولات كشاورزي اين منطقه به شمار مي آيند.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
نام قبلي شهرستان مهاباد، ساوجبلاغ مكري(كه در لهجه مهابادي سابلاغ گفته مي شود) بود كه در زمان حكومت رضاخان تغيير داده شد. درباره ي واژه مهاباد تا كنون تعبيرات و معناهاي گوناگوني گفته اند. مهاباد را ماد آباد نيز گفته اند كه اين تعبير هيچ گونه دليل قابل قبولي همراه ندارد. اين شهر را مه آباد نيز گفته اند كه اگر به معناي جايي باشد كه هميشه مه آلود است اين تعبير نيز با واقعيت وفق نمي كند. در فرهنگ فارسي برهان قاطع درباره واژه مهاباد چنين نوشته شده است كه نام اولين پيغمبري است كه به عجم مبعوث شد و كتابي آورد كه آن را « دساتير» خوانند. بعضي نيز براين اعتقاد هستند كه مهاباد به معناي جايي است كه بزرگان آن جا را آباد كرده اند. اين منطقه قديمي در ازمنه پيشين مركز نواحي كردنشين بوده و بطليموس آن را داروشاه و راوليستون به نام دارياس ناميده است. امروز در 3 فرسخي شهر فعلي، روستايي به نام درياز (درياس) مشهود است كه از قرار معلوم شهر دارياس در همين نقطه واقع بوده است. در عصر هخامنشي منطقه، بخشي از امپراتوري عظيم هخامنشي بود و بعد از آن در زمان اسكندر بخشي از آتوپاتن ماد بود كه ژنرال هخامنشي آتروپات و سپس جانشينانش بر آن جا حكومت كردند. در دوره صفويه ايالات غرب ايران ميدان مبارزه و برخوردهاي دو امپراتوري صفويه و عثماني بود و حكام محلي در ولايات باختر به مقتضاي توانايي يكي از دو امپراتوري هر بار تابع يكي از آن ها مي شد. اين شهر در گذشته بر اثر زلزله اي نابود و دوباره ساخته شد. پيرامون اين شهر آثار تاريخي متعددي وجود دارد.
مشخصات جغرافيايي
مهاباد از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي به شمار مي رود كه در ناحيه ي جنوب اين استان واقع شده است. مركز شهرستان مهاباد در 45 درجه و 43 دقيقه درازاي خاوري و 36 درجه و 46 دقيقه پهناي شمالي و در ارتفاع 1340 متري از سطح دريا قرار گرفته است. شهرستان مهاباد از شمال به شهرستان نقده، از شمال باختر با شهرستان پيرانشهر، از باختر و جنوب باختري به شهرستان سردشت، از جنوب و جنوب خاوري با شهرستان بوكان، و خاور و شمال خاوري به شهرستان ميان دوآب محدود مي شود. مسيرهاي دسترسي به اين منطقه عبارت اند از:

- مسير اصلي مهاباد- اروميه به درازاي 137 كيلومتر.
- مسير اصلي مهاباد- سردشت به درازاي 120 كيلومتر.
- مسير مهاباد- ميان دوآب

 

مساجد و مدارس مذهبي درشهرستان مهاباد

مساجد و مدارس مذهبي متعددي در اين شهر وجود دارند كه ذيلا نام آنها به اطلاع شما ميرسد كه اميدواريم با تكميل اطلاعات و ياري رساندن مراجع مربوطه و اهالي شريف اين شهر در اسرع وقت توضيح كامل هريك را به حضور كاربران ارجمند هديه نمائيم.
مسجد جامع سور/سرخ/براق سلطان مهاباد
مسجد رستم بيگ مهاباد
حوضخانه شاه درويش مهاباد
مدرسه شاه سليمان مهاباد

 

آرامگاه ها،امامزاده ها و زيارتگاه ها درشهرستان مهاباد

آرامگاه ها،امامزاده ها و زيارتگاه هاي متعددي در اين شهر وجود دارند كه ذيلا نام آنها به اطلاع شما ميرسد كه اميدواريم با تكميل اطلاعات و ياري رساندن مراجع مربوطه و اهالي شريف اين شهر در اسرع وقت توضيح كامل هريك را به حضور كاربران ارجمند هديه نمائيم.
مقبره براق سلطان مهاباد
مقبره صخره اي فخريگاه مهاباد
مقبره شمس برهان

قدمت سلماس به زمان مادها مي رسد و در زمان هخامنشيان « زاروند » نام داشته است. سلماس يكي از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي است كه در ناحيه ي مركزي استان واقع شده است. اساس اقتصاد اين شهرستان بر كشاورزي و دام داري استوار است. درياچه اروميه، گردنه قوشچي و چشمه هاي آب گرم از جاذبه هاي طبيعي شهرستان سلماس به شمار مي روند. اماكن و بناهاي تاريخي از جمله كليساي سنت جرج، قلعه گؤور چين قلعه، سد ها و دخمه هاي قديمي زيادي در اين شهرستان وجود دارند كه از آثار تاريخي شهرستان سلماس بوده و گردشگران را به سوي خود جذب مي كنند.
مكان هاي ديدني و تاريخي
درياچه اروميه، گردنه قوشچي و چشمه هاي آب گرم از جاذبه هاي طبيعي شهرستان سلماس به شمار مي آيند. اماكن و بناهاي تاريخي از جمله كليساي سنت جرج، قلعه گؤور چين قلعه، سد ها و دخمه هاي قديمي زيادي نيز در اين شهرستان وجود دارند كه از آثار تاريخي شهرستان سلماس به شمار مي آيند.
صنايع و معادن
صنايع شهرستان سلماس محدود به صنايع دستي و صنايع كوچك كارگاهي است. اين منطقه در مسير توسعه قرار دارد و هنوز صنعت بزرگ و قابل توجهي در آن ديده نمي شود.

كشاورزي و دام داري
شهرستان سلماس داراي اقتصاد كشاورزي و دام داري است و عمده ي محصولات آن شامل: انواع محصولات كشاورزي، ‌فرآورده هاي دامي و خشك بار است. به علت پرورش زنبور عسل، صادرات عسل اين شهرستان داراي اهميت زيادي است. محصولات كشاورزي اين منطقه را گندم و جو، چغندرقند، توتون ، نخود و لوبيا، تخم كدو، خربزه، سيب زميني، هندوانه، زردآلو، و گردو تشكيل مي دهد. كوهستاني بودن منطقه سبب وجود مراتع نسبتا خوب در منطقه شده و انواع دام و فرآورده هاي دامي از جمله روغن، كره و پنير و. . از محصولات صادراتي شهرستات سلماس به شمار مي آيند. هم چنين پرورش زنبور عسل و تهيه عسل از اشتغالات مردم است.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
با توجه به حفاري هاي به عمل آمده از تپه تبان قدمت سلماس به زمان مادها مي رسد و در زمان هخامنشيان «زاروند» نام داشته است. سلماس در دوره ي اشكانيان و ساسانيان جزو ايالت پرسرمينا بوده كه گاه به آتورپاتكان و زماني به ارمنستان وابسته بوده است. اين شهر در دوره اشكانيان يكي از ايالت هاي حايل بين ايران و روم بود و شاهان اشكاني اهميت زيادي به مطيع بودن تمام ارمنستان به ايران داده بر سر اين ايالت بارها با روميان جنگنديد. پس از شكست خسرو اشكاني، زاروند به ضميمه متصرفات ساسانيان درآمد. از اين سلسله تخت سنگي در كوه پيرچاوش بر سر راه اروميه به سلماس، به يادگار باقي مانده كه بر آن شكل دو نفر سوار بر اسب حكاكي شده است. وجود كليسا و گورستان هاي متروكه مسيحي و سكونت فعلي ارامنه در بعضي روستاهاي پيرامون اين شهر، همه گواه بر سكونت ارامنه از روزگاران كهن در اين منطقه است. در روزگار مغول وجود دژهاي استوار و نزديكي سلماس به درياچه اروميه كه خود مانعي طبيعي محسوب مي شد، مورد توجه بود. در دوره ي ايلخانان، به دستور هلاكوخان، براي نگه داري گنجينه هايي كه بر اثر غارت شهرها از جمله بغداد به دست آورده بود، عمارتي مستحكم در نزديكي سلماس ساخته شد. در اين روزگار، آذربايجان و از جمله سلماس از آباداني برخوردار بوده است.چنان كه از شواهد تاريخي و جغرافيايي بر مي آيد، اين منطقه در گذشته داراي بافتي روستايي بوده، اما به دليل مركزيت ارتباطي – تجاري، گسترش مبادلات بازرگاني، بازارهاي هفتگي و جذب خدمات به صورت شهر درآمده است. در سال 1309 شهر در اثر زلزله اي كاملا ويران شد. از اين رو مردم، شهر ديگري را با معيارهاي جديد شهرسازي در كنار بقاياي شهر ويران سلماس ساختند.
مشخصات جغرافيايي
سلماس يكي از شهرستان هاي استان آذربايجان غربي است كه در ناحيه ي مركزي استان واقع شده است. مركز شهرستان سلماس در 44 درجه و 46 دقيقه درازاي خاوري و 38 درجه و 11 دقيقه پهناي شمالي و در ارتفاع 1350 متري از سطح دريا قرار گرفته است. سلماس از شمال به خوي، از جنوب به اروميه، از خاور به درياچه اروميه و از باختر به مرز ايران و تركيه منتهي مي شود. اين شهرستان در 80 كيلومتري شمال اروميه در مسير راه هاي اصلي اروميه – خوي و خوي – اروميه – تبريز قرار گرفته است. شهر سلماس در منطقه اي دشتي واقع شده و رود زوادچاي از 3 كيلومتري جنوب شهر عبور مي كند و آب و هواي آن در قسمت هاي مرزي و كوهستاني سردسير و در ساير نقاط معتدل و خشك است. مسيرهاي دسترسي به اين منطقه عبارت اند از:
- مسير سلماس – خوي به سوي شمال خاوري به درازاي 46 كيلومتر.
- مسير سلماس – تبريز به درازاي 168 كيلومتر.
- مسير سلماس- اروميه به سوي جنوب به درازاي 80 كيلومتر.
- مسير فرعي سلماس – تازه شهر به سوي جنوب باختري به درازاي 12 كيلومتر.

X