معرفی وبلاگ
سلام ،‌ خوش آمديد . در اين وبلاگ موضوعات زير مطرح مي شوند : اطلاعات ايران شناسي (معرفي شهرهاي ايران به تفكيك هر استان) - تاريخ ايران - ادبيات ايران زمين - جغرافياي ايران - گالري تصاوير و ... منابع وبلاگ => نرم افزار مرز پر گهر - سايت هاي : نماي ايران ، كتاب اول ، ساجد ، سازمان ميراث فرهنگي استان اصفهان ، پارست ، مؤسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران ، گنجور دات نت
لينك دوستان
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 1471560
تعداد نوشته ها : 1100
تعداد نظرات : 27
Rss
طراح قالب

موسسه تبيان - ايران شناسي

Translate
لينك دوستان تبياني
پيج رنك

مطالعات تاريخي نشان داده است كه پيدايش ملاير از دوره قاجاريه و با اهتمام شاهزادگان قاجار آغاز شده و توسعه يافته است. در گذشته در خاور و باختر شهر فعلي ملاير و با فاصله كمي از آن، دو آبادي وجود داشته كه در حال حاضر خرابه هاي قلعه هاي آن ها به چشم مي خورد. اين محلات هسته اوليه شهر ملاير را تشكيل داده و قلعه هاي آن ها قسمتي از محله هاي كنوني شهر را نيز در بر مي گرفته است. مطالعات انجام شده نشان مي دهد كه اين قلعه احتمالا داراي هفت راه ورودي در اطراف خود بوده است كه هر يك به منظوري خاص و جهت افراد به خصوص و در زمان هاي معيني مورد استفاده قرار مي گرفته اند. بيش‌ترين‌جمعيت شهرستان ملاير به كار كشاورزي اشتغال دارند. نوع كشت در اين منطقه آبي و ديمي بوده و انواع محصولات در آن به عمل مي‌آيد.
صنايع دستي يكي از فعاليت هاي مهم اقتصادي مردم اين منطقه بوده و قالي بافي و فرش هاي جوزان و حسين آباد آن از معروفيت خاصي برخوردار است. هم چنين قالي هاي معروف به كسب‌ و ننج(دو روستاي ملاير) داراي شهرت خاصي هستند كه بيش‌تر صادر مي‌شوند. در برخي از روستاهاي اين شهرستان منبت كاري نيز معمول است كه بيش‌تر شامل مبل و صندلي و ميز مي‌شود و از صادرات عمده اين شهرستان محسوب مي‌شود.
اقتصاد اين شهرستان به ترتيب اهميت مشاغل بر پايه كشاورزي، دام‌داري، باغ‌داري و صنايع دستي نهاده شده است كه ديگر فعاليت ها غالبا در كنار كار كشاورزي انجام مي شود. منبت كاري كه بيش تر شامل مبل و صندلي و ميز مي شود، از صادرات عمده ملاير به تهران و ساير نقاط است. علاوه بر آن چه گفته شد زنبور داري و پرورش عسل نيز در اين شهرستان رايج است. بنابراين انگور، كشمش، شيره انگور، باسلق، گردو،‌ بادام، تره بار،‌ دام زنده، فرآورده هاي دامي، فرش، آجر، سنگ سيليس، سرب، نقره، لوازم منبت كاري،‌ عسل،‌ بوقلمون،‌ مرغ و تخم مرغ مهم ترين اقلام صادراتي ملاير را تشكيل مي دهند. سنگ هاي استخراجي از معادن سنگ ساختماني به مصرف كارخانه هاي سنگ بري اين شهرستان مي رسد. به دليل غناي معادن در اين منطقه اغلب كارخانه ها و صنايع در ارتباط با معادن منطقه مشغول فعاليت هستند. شهرستان ملايرداراي مكان‌هاي تاريخي و ديدني متعددي است.آتشكده باستاني نوشيجان، تالاب آق‌گل، زيستگاه حيات وحش لشگر، درياچه مصنوعي و مجتمع سياحتي كوثر، يخچال ميرفتاح بوستان سيفيه برج سامن، آرامگاه‌حيقوق نبي(ع)، آرامگاه ميررضي‌الدين آرتيماني، مدرسه علميه شيخ علي‌خان زنگنه و امام‌زاده اسماعيل سرابي (امام‌زاده كوه) از جمله مهم‌ترين مكان‌هاي ديدني و تاريخي شهرستان ملاير به شمار مي‌آيند.
صنايع و معادن
سنگ هاي استخراجي از معادن سنگ ساختماني به مصرف كارخانه هاي سنگ بري اين شهرستان مي رسد. به دليل غناي معادن در اين منطقه اغلب كارخانه ها و صنايع در ارتباط با معادن منطقه مشغول فعاليت هستند. شهرستان ملاير از جهت معادن غير فلزي به ويژه سنگ سيليس و سنگ هاي ساختماني جزو مناطق غني كشور محسوب مي شود. در شهرستان ملاير جمعا يازده معدن غير فعال وجود دارد كه شامل هفت معدن سنگ سيليس و 4 معدن سنگ ساختماني و مرمريت، سنگ گچ و فلدسپات مي باشد كه هنوز به مرحله استخراج نرسيده است. مهم ترين معادن فعال شهرستان ملاير عبارتند از :

1- معدن سرب و نقره آهنگران
2- معدن سيليس آبدر
3- معدن سيليس ازندريان
4- معدن سيليس يا بارييس
5- معدن فلدسپات چغاني
كشاورزي و دام داري
بيش‌ترين‌جمعيت شهرستان ملاير به كار كشاورزي اشتغال دارند. نوع كشت آبي و ديمي بوده و مهم ترين محصولات كشاورزي در شهرستان ملاير عبارتند از : گندم، جو، بنشن، تره بار و چغندر قند. فرآورده هاي باغي نيز عبارتند از انگور،‌ بادام، گردو، زرد آلو و سيب كه بعضي به صورت تازه و بعضي ( از جمله انگور ) به صورت خشكبار صادر مي گردد. انگور مهم ترين محصول شهرستان ملاير محسوب مي شود كه از آن فرآورده هاي متنوعي چون شيره انگور، باسلق و كشمكش تهيه مي شود. كشمكش ملاير علاوه بر استان هاي ديگر به خارج از كشور، به ويژه به اروپا صادر مي‌شود.
دام‌داري نيز از رشته هاي اقتصادي مهم شهرستان ملاير به شمار مي رود كه بيش تر به صورت سنتي رواج يافته و در روستاها به صورت پرورش گوسفند، بز، گاو و گوساله رايج است. هم چنين شير گاوداري ها به كارخانه شير پاستوريزه همدان حمل مي‌شوند. بعضي از اقلام فرآورده هاي دامي به خصوص روغن، پنير و كشك از صادرات مهم اين شهرستان به شمار مي‌آيند.هم چنين از ديگر فعاليت‌هاي مهم در اين زمينه، پرورش طيور است كه گوشت آن به خوزستان و همدان صادر مي‌شود. تعداد مرغ‌داري ها و مراكز پرورش طيور در اين شهرستان زياد و قابل توجه است.
مشخصات جغرافيايي
ملاير از شهرستان هاي استان همدان است كه از شمال به شهرستان همدان، از خاور به شهرستان اراك ( استان مركزي )، از جنوب به شهرستان بروجرد ( استان لرستان ) و از باختر به شهرستان هاي تويسركان و نهاوند محدود مي‌شود. شهرستان ملاير به سه قسمت مركزي،‌ جوكار و سامن تقسيم شده و رود حرم آباد مهم ترين رود اين شهرستان مي باشد. شهرستان ملاير را مي توان جزء مناطق كوهستاني دانست كه در حوزه سلسله جبال زاگرس قرار گرفته و در اين كوه ها عوارض طبيعي جانبي زيبايي هاي خاصي را بوجود آورده اند. جمعيت شهرستان ملاير بر اساس سرشماري سال 1375 برابر با 062/297 نفر بوده است. اهالي شهرستان ملاير به زبان فارسي با گويش لري صحبت مي كنند و دين آنها اسلام و مذهب شان شيعه مي باشد.

1- راه آسفالت درجه يك اصلي ملاير – بروجرد به طول 59 كيلومتر به سمت جنوب
2- راه آسفالت فرعي ملاير – نهاوند به سمت جنوب باختر به طول 41 كيلومتر
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
مورخان در مورد وجه تسميه ملاير نظرهاي مختلفي ارائه داده اند. برخي باور دارند كه از آن جهت كه در زمان مادها با روشن كردن آتش بر روي تپه ها و كوه هاي اين منطقه، اخبار را به ساير مناطق مي رساندند، اين ناحيه « مل آگر » به معني تپه آتش ناميده شد. روايت ديگري مي گويد كه اعراب در زمان حمله به ايران، هنگام عبور از اين منطقه به آب دست نيافته بودند و به همين دليل آن را « ماء لايري » به معني آب ديده نمي شود خواندند. بعدها منطقه به همين نام معروف شده و ملاير كنوني صورتي از آن عبارت است. ملاير از زمان هاي بسيار دور منطقه اي آباد و پر جمعيت بوده است. اسامي بعضي از روستاها مانند مانيزان، گوراب، اسكنان و ابنيه و آثار تاريخي به جاي مانده منطقه از جمله دژگوراب و تپه نوشيجان حاكي از قدمت تاريخي اين منطقه است. بناي شهر فعلي ملاير با حكومت فتح‌علي شاه قاجار در سال 1188 هجري مقارن است كه توسط محمد علي ميرزا دولتشاه احداث شد و نخست به نام باني آن دولت آباد خوانده شد، و سپس با انقراض سلسله قاجاريه به ملاير تغيير نام يافت.

اسدآباد منطقه‌اي تاريخي است كه قدمت آن به پيش از اسلام مي‌رسد. دليل اصلي اهميت اسدآباد، قرار گرفتن آن بر سر راه اصلي و قديمي ايران مركزي به بين‌النهرين است. از آن‌جا كه اسدآباد، در دوره‌هاي مختلف تاريخي صحنه كارزارهاي بسياري بوده تغييرات فراواني در طول تاريخ در آن به وجود آمده است. شهرستان‌اسدآباد در 47 كيلومتري باختر همدان و در مسير راه اصلي همدان – كرمانشاه قرار دارد.اساس‌اقتصاد شهرستان اسد آباد بر كشاورزي، دام‌داري و تا حدودي‌بر صنايع دستي استوار است. محصولات كشاورزي و باغي و انواع فرآورده هاي دامي و صنايع دستي از صادرات مهم اين شهرستان محسوب مي‌شود. درشهرستان اسدآباد صنايع دستي از جايگاه خوبي برخوردارهستند. بافت قالي، گليم و جاجيم در اين شهرستان رواج دارد. در منطقه اسدآباد در حدود 8000 دستگاه قالي بافي وجود دارد كه عمدتا در روستاهاست. دارها عموما از نوع تبريزي و با چله گردان بوده و بعضا از نوع دارهاي فارسي (با چله دوختي) نيز استفاده مي‌شود. بافت معمولا با قلاب و بيش‌تر يك پوداست و فرش‌هاي خوب گاه‌بادو پود بافته مي شود. بناي يادبود سيدجمال‌الدين اسدآبادي، سنگ‌نبشته‌آقاجان بلاغي، تالاب و امام‌زاده پير سلمان، منطقه شكار ممنوع دشت اسدآباد، پل شكسته خسروآباد، باغ‌هاي دربند و آب‌انبار شاه‌عباسي از جمله مكان‌هاي ديدني و تاريخي شهرستان اسدآباد به شمار مي‌روند.
صنايع و معادن
اسدآبادبه لحاظ صنايع و معادن داراي رونق است. از كارخانه‌هاي مهم اين شهرستان مي توان كارخانه‌هاي صنايع غذايي، آسفالت‌پزي، سنگ بري، بلوك زني، پلاستيك سازي، قندريزي، واشر سازي، توليد لولا و ابزار يراق نام برد. سه معدن سنگ آهن، ‌چنار، سنگ آهن گلالي و سنگ سيليس واقع در كوه گردنه اسدآباد مورد بهره برداري هستند.

كشاورزي و دام داري
اسد آباد يك منطقه‌ي است و آب مورد نياز براي كشاورزي از قنات ها و رود ها تامين مي شود عمده محصولات كشاورزي اين شهرستان عبارتند از : گندم، جو، ذرت، بنشن، تره بار، انگور، سيب درختي، آلو، زرد آلو، هلو، گردو و بادام. شهرستان اسد آباد به علت موقعيت جغرافيايي ويژه، و بهره مندي از دو ناحيه جلگه و كوه پايه‌اي، داراي شرايط مناسب براي كشاورزي و دام‌داري است. در مراتع ييلاقي مرغوب اين شهرستان دام‌داري به شيوه‌ي روستايي و عشايري رواج داشته، دام و فرآورده هاي دامي از جمله صادرات اين منطقه محسوب مي شوند. تيره هايي از ايل تركاشوند در اين منطقه كوچ و رفت و آمد مي كنند كه تابستان ها را در مناطق شمال تويسركان به دام‌داري و كشت محدود مي پردازند.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان‌اسدآباد در 47 كيلومتري باختر همدان و در مسير راه اصلي همدان كرمانشاه قرار دارد. آب‌و هواي اسد آباد نسبتا سرد و نيمه خشك است و مركز اين شهرستان در 48 درجه و 7 دقيقه درازاي خاوري جغرافيايي و 34 درجه و 47 دقيقه پهناي شمالي و بلندي 1585 متري از سطح دريا واقع شده است.

شهرستان اسدآباد از شمال به قروه ( از شهرستان هاي استان كردستان ) و سنقر ( از شهرستان هاي استان كرمانشاه ) از خاور به شهرستان هاي همدان و تويسركان، از جنوب به كنگاور ( از شهرستان هاي استان كرمانشاه ) و از باختر به شهرستان كرمانشاه محدود مي‌شود. اسدآباد از يك بخش مركزي تشكيل شده است و قوري‌چاي، خرم‌رود و دربندرود مهم ترين‌رودخانه هاي اين شهرستان به شمار مي‌آيند.
تيره هايي از ايل تركاشوند در اين منطقه كوچ و رفت و آمد مي كنند كه تابستان ها را در مناطق شمال تويسركان به دامداري و كشت محدود مي پردازند. اهالي شهرستان اسد آباد به زبان تركي و فارسي با گويش هاي كردي و لري صحبت مي كنند. دين آن ها اسلام و مذهب شان شيعه است. شهرستان اسد آباد در سرشماري سال 1375 تعداد 077/110 نفر جمعيت داشته است. اسد آباد در مسير راه اصلي همدان – كنگاور و در 47 كيلومتري شهر همدان و در 32 كيلومتري شهر كنگاور واقع شده و راهي فرعي به طول 53 كيلومتر تا شهر سنقر و راهي فرعي به طول 49 كيلومتر تا شهر تويسركان از مهم‌ترين مسيرهاي دسترسي به اطراف به شمار مي‌آيند.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
قرار گرفتن اسد آباد در يكي از نواحي باستاني و بر سر راه اصلي و قديمي ايران مركزي به بين النهرين،‌ پيوسته اهميتي منزل‌گاهي و ارتباطي به اين شهر كوچك داده است. به روايت مورخين مطبخ خسرو پرويز در دهي به همين نام در ناحيه اسد آباد قرار داشته است. اسد آباد در 811 م. صحنه نبرد ميان لشگريان مأمون و امين، پسران هارون الرشيد بود كه به پيروزي طاهر، فرمانده سپاه مأمون انجاميد و به دنبال آن ايالت جبال به دست مأمون افتاد. اسد آباد به روايت مورخين، تا كنون صحنه كارزارهاي زيادي بوده است. اسد آباد در دوره قاجار يكي از توابع همدان بوده است. در اين زمان دو راه اين شهر را به همدان، از طريق گردنه اسد آباد متصل مي ساخت كه عبور از هر دو راه، به ويژه در زمستان با مشكلاتي همراه بوده است. ناصر الدين شاه در سفر به كربلا از بسياري آبادي هاي متعلق به خان هاي افشار در اين ناحيه گزارش مي دهد. اسد آباد در سال هاي اخير به سبب اينكه زادگاه سيد جمال الدين اسد آبادي بوده اهميتي دوباره يافته است. آثار و ابنيه تاريخي و به جاي مانده از گذشته نشان از پيشينه غني تاريخي اين منطقه دارد.

گفته مي‌شود وجه تسميه بهار به خاطر اسكان ايل بهارلو در اين منطقه است. بهار در گذشته مركز حكم‌رانان كردستان و لرستان بوده و در كتب قديم از آن به آبادي بسيار ياد شده است. شهرستان بهار در 8 كيلومتري شمال باختري همدان و در مسير راه اصلي همدان – لالجين – كبودر آهنگ قرار دارد. به علت وجود سفره آب زير زميني، كاريزهاي زيادي در اطراف اين منطقه وجود دارد كه از آب آن ها جهت كشاورزي استفاده مي شود. شهرستان بهار در زمينه صنايع دستي نيز از رونق نسبي برخوردار است و كوزه، اشياي‌سفالي و قالي‌بافي از مهم ترين صنايع دستي منطقه محسوب مي‌شوند. كارگاه‌ها‌و فروشگاه‌هاي سفال و سراميك لالجين مهم‌ترين و جذاب‌ترين ناحيه ديدني بهار را تشكيل مي‌دهند. بر اساس شواهد تاريخي، از آغاز پيدايش لالجين (تقريباً از حدود 700 سال گذشته) توليدات سفال و سراميك همواره در اين‌منطقه رايج بوده است. اهميت سفال لالجين‌دراصالت‌طرح‌ها، رنگ‌ها و سفالينه‌هاي دوغابي و زيباي آن بوده است كه دستان هنرمند سفال‌كاران لالجيني به گل مرده‌ جان مي‌بخشد. علاوه بر محصولات صنايع دستي لالجين كه خود يكي از جاذبه‌هاي گردشگري به شمار مي‌آيند،ديدن كارگاه‌هاي توليدي آن‌ها نيز خالي از لطف نيست.
مكان هاي ديدني و تاريخي
كارگاه‌ها و فروشگاه‌هاي سفال و سراميك لالجين مهم ترين و جذاب ترين ناحيه ديدني بهار را تشكيل مي‌دهند. بر اساس شواهد تاريخي، از آغاز پيدايش منطقه‌لالجين (تقريباً از حدود 700 سال گذشته) توليدات سفال و سراميك همواره در اين شهر رايج بوده است. اهميت سفال لالجين عمدتاً در اصالت طرح‌ها، رنگ‌ها و سفالينه‌هاي دوغابي و زيباي آن بوده است كه دستان هنرمند سفالاكاران لالجيني به گل مرده‌ جان مي‌بخشد. علاوه بر محصولات صنايع دستي لالجين كه خود يكي از جاذبه‌هاي گردشگري به شمار مي‌آيند، ديدن كارگاه‌هاي توليد آن نيز خالي از لطف نيست.
صنايع و معادن
شهرستان بهار از نظر معادن تقريبا غني است و مهم‌ترين كان هاي شهرستان بهار عبارتند از :

1- سنگ مرمريت كه در جاده همدان - قروه واقع شده است.
2- معدن آهن كه كار استخراج آن توسط شركت توفيران انجام مي گيرد.
3- معدن گرانيت حصار قره باغي كه در دهستان سيمينه رود واقع است.
4- معدن سنگ آهك مهاجران واقع در روستاي مهاجران كه به صورت خصوصي بهره برداري مي گردد.
كشاورزي و دام داري
به علت وجود سفره آب زير زميني، كاريزهاي زيادي در اطراف اين شهر وجود دارد كه از آب آن ها جهت آبياري اراضي كشاورزي استفاده مي شود. گندم، جو،‌ يونجه، بنشن، تره بار و انگور مهم ترين اقلام كشاورزي بهار را تشكيل مي دهد. به دليل كوهستاني بودن منطقه و وجود مراتع فراوان، دامداري در بهار رونق كامل دارد و هم چنين پوشش گياهي جهت چراي دام به فراواني‌موجوداست.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان بهار در 8 كيلومتري شمال باختري همدان و در مسير راه اصلي همدان – لالجين – كبودر آهنگ قرار دارد. بهار در 48 درجه و 26 دقيقه درازاي جغرافيائي و 34 درجه و 54 دقيقه پهناي جغرافيائي و ارتفاع 1700 متري از سطح دريا واقع است. آب و هواي منطقه بهار نسبتا سرد و خشك است. بهار از شمال به كبودرآهنگ، از جنوب به شهرستان همدان، از باختر و جنوب باختري به استان كردستان و شهرستان اسدآباد، و از خاور به بخش نهاوند محدود مي شود. رودخانه‌هاي‌فرجين و سيمين از مهم‌ترين رودخانه‌هاي منطقه است. برابر با سرشماري سال 1375 شهرستان بهار 635/127 نفر جمعيت داشته است. زبان اهالي بهار فارسي و تركي است و دين آن ها اسلام و مذهب شان شيعه است. مركز بخش سيمينه رود در مسير راه آسفالت درجه يك اصلي همدان – لالجين قرار گرفته و از اين طريق به طول 8 كيلومتر به سمت جنوب خاوري تا شهر همدان و به طول 5 كيلومتر به سمت شمال شرقي تا شهر لالجين فاصله دارد. هم‌چنين يك راه اصلي به سمت باختر كشيده شده كه بهار را به طول 10 كيلومتر به صالح آباد و از آن‌جا به طول 40 كيلومتر به مركز شهرستان اسد آباد مرتبط مي سازد.

وجه تسميه و پيشينه تاريخي
گفته مي‌شود وجه تسميه بهار به خاطر اسكان ايل بهارلو در اين منطقه است. بهار در گذشته مركز حكمرانان كردستان و لرستان بوده و در كتب قديم از آن به آبادي بسيار ياد شده است. هم چنين در يكي از اسنادي كه در مورد شهر بهار باقي مانده از بهار به عنوان قلعه اي كه در زمان سليمان شاه حاكم كردستان ساخته شده است، ياد شده است. در اوايل قرن پنجم هجري سلجوقيان عراق پايتخت خود را شهر همدان قرار داده بودند و نام قلعه بهار مرغزار قراتكين بوده است. خرابي‌هاي قلعه، در كوي قلعه شهر به نام دولت قلعه لي هنوز موجود است. بهار در طول تاريخ، چندين بار مورد هجوم واقع شده و اينك يكي از شهرستان هاي آباد استان همدان است.

 

نگاهي كوتاه به شهرستان كبودر آهنگ

كبودرآهنگ يكي از شهرستان‌هاي استان همدان است كه دربرگيرنده‌ي يكي از آثار طبيعي وبا اهميت ايرانيان يعني غار عليصدر است. گفته مي‌شود در اين منطقه چون در گذشته رودهاي متعدد و بركه‌هايي وجود داشته كه كبوتران از هر سو به آن مي شتافتند از اين رو آن‌را كبوتر آهنگ ناميدند اما در زبان تركي كورنگ گفته مي شود كه به معني رودهاي آب است.
مركز شهرستان كبودر آهنگ در 48 درجه و 43 دقيقه درازاي جغرافيايي و 35درجه و 12 دقيقه پهناي جغرافيايي و در ارتفاع 1675 متري از سطح دريا واقع شده است. كبودر آهنگ از شمال به خدابنده ( استان زنجان ) از خاور به رزن، از جنوب به همدان و از شمال باختر به شهرستان بيجار و قروه محدود مي‌شود. اين شهرستان با آب و هوايي سرد و خشك، در شمال خاوري استان همدان قرار دارد.
صنايع دستي به‌ويژه قالي بافي كبودر آهنگ از شهرت فراواني برخوردار بوده و به عنوان قديمي ترين صنايع اين بخش محسوب مي شوند. در بيش‌تر خانه هاي روستايي اين منطقه دار قالي وجود دارد و نقش به سزايي در تامين معاش مردم منطقه ايفا مي كند. آب كشاورزي منطقه از چاه هاي عميق و قنات ها تامين مي شود و گندم، جو، يونجه، بنشن، تره بار، انگور و سيب از مهم ترين محصولات آن است. گندم و جو آن به خارج از شهرستان صادر مي شود. وجود مراتع غني در اين منطقه سبب تقويت دام‌داري شده و روستاييان روي پرورش گوسفند و گاو تاكيد فراواني دارند به خصوص اهميت دام‌داري در دهستان مهربان بر كشاورزي بيش‌تر است.غار عليصدر،قلعه‌باشقوتاران و پل‌كوريجان مهم‌ترين ديدني هاي اين منطقه راتشكيل مي‌دهد.

نگاهي كوتاه به شهرستان رزن

شهرستان رزن يكي از شهرستان‌هاي استان همدان است كه از شمال با استان قزوين، از خاور با استان مركزي و از جنوب و باختر با شهرستان كبودر آهنگ هم جوار و آب و هواي آن سرد و خشك است. به علت وجود مراتع مناسب در اطراف رزن، دام‌داري به عنوان يكي از اركان اصلي اقتصاد شهر مطرح شد و مهم ترين عامل توجه بيش تر به شهر رزن، قرارگرفتن آن بر سر راه تهران ـ همدان است. در مورد چگونگي نام‌گذاري و پيشينه تاريخي رزن دو روايت نقل شده است: اول آن‌كه رزن از كلمه رايزن گرفته شده كه در اصطلاح رايزن به معني مهمان‌دار بوده است. در شرح اين مطلب آمده كه رزن بر سر راه اصفهان – زنجان و قزوين – همدان بنا شده است و بناي اوليه آن جنبه كاروان‌سرا داشته كه مسافران بعد از استراحت در كاروان سراي شاه عباسي واقع در آوج، منزل بعدي را رزن مي دانستند و به مرور زمان رايزن به رزن تبديل شده است. در روايت دوم درباره رزن آمده كه به علت وجود باغ هاي انگور (رز) اين منطقه به رزان معروف شده كه به مرور زمان به رزن تغيير يافته است. رزن مركز شهرستان رزن در 83 كيلومتري شمال خاوري همدان، در 49 درجه و 2 دقيقه درازاي جغرافيايي و 35 درجه و 33 دقيقه پهناي جغرافيايي و بلندي 1860 متري از سطح دريا قرار دارد. اين منطقه كشاورزي و دام‌داري بوده و آب كشاورزي از چاه هاي عميق و نيمه عميق، رود ها و كاريزها تامين شده و عمده ترين محصول كشاورزي اين شهرستان گندم، ‌جو، بنشن، تره بار و بادام است. به لحاظ كوهستاني بودن منطقه و وجود مراتع خوب دام‌داري شهرستان از رونق خوبي برخوردار است و انواع فرآورده هاي دامي گوشت و پوست جزو صادرات اين منطقه به شمار مي آيند. مهم‌ترين صنايع دستي اين منطقه را قالي، گيوه دوزي، گليم بافي، جوراب بافي و كوزه گري تشكيل مي‌دهد. مقبره‌ي امام‌زاده اظهربن علي و مقبره‌ي امام‌زاده هود مهم‌ترين مكان‌هاي مذهبي اين شهرستان را تشكيل مي‌دهند.

X